Dibistana Ramanê ya Îranzemîn (IST): Manîfestoya Felsefî û Zanistî ya Îranokratî û Pan-Îranîzmê ji perspektîfa şaristanî

Dr. Reza Hazeli

(Kay Ashkan Ardalan Afshar Naderi)

7757 Iranî (Mîtraîk)

3757 Iranî (Zerdeşt)

Bi Navê mezin ê çanda Iran Zemîn ê / ev rizgariya vê serayê ye

Bi navê aqil û evînê, Hormoz û tav / ya ku di Farhang Jamshid de cîhan duqatî dike

Bi navê mezin Keywan û asîman gerdûn / Geşker ê heyv û nahîd û hetav

Bi navê mirin û jiyan li cîhana nemir / Bi navên Ingre û Spenta di dilê deman de

Bêserî zemane ji me re rênîşan / rumeta Irana nemir li baska Homay

Ji Pîrê Tus ê te dîroka cîhanê zanî bû / ji Pîrê sine tû ramana mezina biznanîbe

Khorasanî ji motherah Ahangin re nameyek Kurd / Kurd ji dayika wî, nameya Seah Segalin da

Pêşgotin

Dibistanên fikrî û ramanên heyî yên Iranokrasî û Iranianîzm ji paradîgmayan û nakokiyan hem di kûrahiyê de û hem ji dîroka Iranê û çi bi nirxên nû û nûjen ên cîhanê re diêşînin. Ji ber ku çi dibistana ramyarî ku nakokiyên ciddî û pevçûnên bi nirxên cîhanî re neyên girtin, an jî ku ew bi ser bikeve jî, ew ê jiyana xwe ji gel û şagirtên xwe di pevçûnek domdar a cîhanê de hilweşîne, hewcedariya ramanek pêk tê. Dibistanek Iranîzm -devkî ku ji nakokî û paradoksên ku li jor behs dike ne diêşîne. Ji ber vê yekê, nivîskarê vê manîfestoyê, ku zimanên kevnar ên Iran, Hindistan, Ewrûpa û dîroka Iran û cîhanê wekî xort fêr kir, gihîştiye derya bêhempa ya van nivîsaran bi zimanê xweya xwerû. Her weha ev hevkariye, û ji bo cara yekemîn di dîroka Iran û cîhanê de, dest bi projeyek mezin a hezar û bîst berhevokên belgefîlm ên li ser mîrata mayînde ya ancientrana kevnar kiriye, û ji hêla din ve, bi salan e ku akademî li ser lêkolîn û lêgerîna sosyolojî û felsefeyê kiriye. Ji bo cara yekemîn di dîroka hezar salan a şaristaniya ranê de, ew dibistanek felsefî û zanistî afirandiye da ku andranîzm û Iranîzm ji komek hest û ramanên berevajî ber bi fermana rewşenbîrî, zanistî û felsefî ya nivîskî ve bîne. Hêjayî gotinê ye ku ev cara yekem e ku dibistanek bi navgîniya orientranî di çarçoweya sosyolojî û felsefeya nûjen de bi navê qada ramana Iranî tê pêşkêş kirin. Vê manîfestoyê bi Farisî Darî hatîye nivîsandin da ku ew were fam kirin, û nivîs dê paşê were weşandin.

Bingeh û Esilên Ramana Iran Zemînê

Prensîbên Felsefeya Iranianran, Ontolojî û Dinya
Prensîbên Antropolojî û Antolojiya Iranê
Pasîteyên şaristanî û dîrokî yên Iranê
Principlesêweyên Culturalandî, sosyolojîkî, olî û olî yên Iran Zemînê
Prensîbên sîyasî û rêveberî yên ofran-Iran, Hilbijartina permparatorî (Komara Parlamanî bi parastina kevneşopiyên Iranî) ji bo Iranê
Rêgezên Civakî û Gelî yên Iran Zemînê
Prensîbên Ekolojiya Iranê
Prensîbên Aborî yên Iran Zemînê

Esilên Felsefî, Ontolojî, û Nêrîna Cîhanê Iran Zemînê

Ramyarê Iranî felsefeyek, dinya û ontolojiyê nêrînek dînamîk û dînamîkî ye, û bawer dike ku ger çi û çiqas gerdûn pir mestir e, û tenê Saines (zanîn) dikare rastiya xwe eşkere bike, û ji ber ku zanîn (Sainam Mah) Felsefe û dinyaya Iran ji xwe maqûl û ne dogmatîk e û her gav diherike, geş dibe û pêşdikeve.
Fakulteya Iranî di bawerîya dîroka mirov û civilizationaristanîya devkî ya Iranî de wekî beşek giring ê devokbêjiya Hindo-andranî û Ewropî di dîroka mirovatiyê de û orîjîna wê ya dîrokî bawer dike.
Fikra ramyarî ya Iranî baweriya xwe di "Renaissance Iranî" de wekî "Renaissance anceran-andranî û Ewropî."
Ramana ramyarî ya Iranî bawerî bi "şoreşa Iranianran" ê di warên ontolojî, cîhan û felsefeya îranî, û guhertina nirxên civakî û guhertin di şêwaza şaristaniyê de ji xakê Erebê berbi serweriya Hind-Iranî û Ewropî ye.
Fakulteya Iranî ji "şaristaniya Iranî" bawer e ku beşek girîng e "super-şaristaniya Iranianran-Ewropî û Ewropî".
Têgîna Fîlozofî ya Ramana Iranî berhevokek "felsefeya analîtîk" û "felsefeya strukturalîst" a "Zarvani-Mehri", lê pêşiya "felsefeya analîtîk" a li ser bingeha mentiqî ya mantiqî û abstrakt û "logoya matematîkî" wekî baştirîn wateya derbirînê dide. Ew "mantiqa felsefî" an "felsefeya mantiqê" dihesibîne.
Piştî adaptasyona fîzîk û matematîka nûjen bi vegotinên cihêreng ên Irana kevnar re, felsefeya binyadî ya Iranî felsefeya strukturalîst û nêrîna alegorî û ontolojîk a Zarvanî-Mehrî wekî sembola destpêka hebûna kozmolojiya wê digire. Demek bû ku du hêzên Ahura û Ahrimani di şerê herheyî de bi hev re bûn. Ander û pevçûn di navbera van her du hêzan de, vê cîhanê pêşde diçin, û ew her du hêz ji bo hevdû ne.
Ramînerê Iranî bingeha felsefeya Zervanî li ser bingeha karanîna hêzên demonîkî û ahûrî di dilê demê de dibîne, û bawer dike ku, wekî ku felsefeya Zarwanî diyar dike, fîzîknasên nûjen, dij-mijar, û enerjiya tarî ji materyalê tarî gelek xurttir e. Ew ji sedî heştê ya dinya me radigihîne. Hêzên demonîkî û tarî yên gerdûnî ji hêzên Ahura pir mestir in, her çend armanc divê xwestina hêzên Ahura an ronahiya baş û bêkêmasî be.
Fikra ramyarî ya Mitranî Mitra wekhevî ronahiya tam û ronahiya bêdawî dihesibîne, û bawer dike ku sembolên Mitra di demên kevnare de gelek caran guheztine. Mitra Mehristasht Avesta, ku li ovranovîç de hate pesindan, wekheviya stêrka pola bû, û orbên wê wekhev bûn ji stêrkên stêrkek mezin û destikê piçûk. Di Romaya kevnar de, ew bi planet Saturn re têkildar bû, lê piştî demekê hem li ancientrana kevnar, hem jî li Romaya kevnar, tav wek sembolê hate hesibandin, dema ku di destpêka Mitra de, ne tavê bixwe, lê tîrêjê binefşî beriya sibehê sibehê.
Ramîna Iranî cewherê madî û enerjiyê dual dibîne û bawer dike ku dinya di forma xwe ya xwerû de xwediyê xwezaya dual e. Ev dîkotomiya di xwezayê de, tarî û tarî, mijar û dijberî, elektron û proton, mêr û jin, roj û şev, baş û xirab, Ahura û demonîk, nêrînên siyasî û rast û çep û dîroka berhevdana genetîkî û koma R û J1 haplogrûp û gelek mînak. Dê dîsa were dîtin.
Ramîna -ran-Erd baweriyek du torên dijber e, ku di nav deh hebên çarçowê yên gerdûnî de ji hevûdu hatine veqetandin, lê ne di binyata yanzdehan de an jî dema ku ew orjînalbûnê dide.
Fakulteya ramyarî ya Iranî di giyanê giyanî yê yekbûyî de wekî forma "wextê nêvî" bawer dike û bawer dike ku nakokiyên Ahuraian û demonîkî di dilê demê de ne yek in.
Ramîna Iranî her weha di wê baweriyê de ye ku felsefe û ontolojî bi rastiyê re hevaheng in ku ew digel Sains an xwendina mebest a tiştan e, û divê sînorê di navbera felsefe û zanistê de were kêm kirin.
Ramînerê Iranî zanista "Zanyarî" xwendina hêmanan dibîne û baweriya dubarekirina ezmûnên zanistî dibîne, lê "zanyarî û zanistî" wek "Nolge" wekhev dibîne, ku ew berhevokek zanyarî û zanyarî ye ku nikare rast û xelet were ceribandin. Are ne hewce ne dubare ne û ne hewce ne ku bi rastiyê re têkildar bin. Ji ber vê yekê, ew qebûl nake ku her paşpirtû û pêşgirên Sains zêde bike, lê tenê destûr dide pêşpirtûka û pêşpirtûkan li felsefeyê difikire, ku ew metodek jêr-armanc e.
Vê dibistanê bawer dike ku li Iran û gelek welatên din, têgeha "zanist" (xwendina objektîv a fenomenê) nayê fêm kirin û wergerandina wê li "zanist û zanyariyê" ya ku heman Nolge ye, lê xelet e, lê mixabin carinan jî ev xeletiya hevbeş xelet e.
Ramyarê Iranî di gerdûnê de ji rastiyek û hêzek çêtir bawer e.
Ramînerê Iranî baweriya xwe bi orîjînaliya demê digire û dualîtî û dualîtiya baweriyê di hundurê rastiya bilind a demê de nas dike, û orîjînaliya binê dual û nakokî wekî fonksiyonek esasî ya serdemê dihesibîne.
Ramînerê Iranî teoriya Supermenê wekî teoriya her tiştî qebûl dike û bawer dike ku ev teoriya sazûmana yekgirtî ya teoriya quantum û têkiliyê ye.
Ramîna Iran Zemînê, ku bingeha teoriya superconductivity e, bawer dike ku cîhana me yanzdeh dimenan e, van dimenan yek dimîneya deman û deh heb cihan digire.
Li ser bingeha teoriya ku ji hêla Reza Hazeli (Kay Ashkan Ardalan Afsharnaderi) ve hatî pêşkêş kirin, Ramana Iran Zemînê qebûl dike ku ger ew ber bi bêdawiyê ve biherike dê dem bibe enerjiyê (E = Lim (t) (tÒ∞). Li gorî vê, bêdawî, li gorî vê teoriyê, di Big Bangê de encam da. Dem bi Big Bangê dest pê nekir; ew berî wê hebû.
Li ser bingeha teoriya Hartle-Hawking, Ramana Iran Zemînê dipejirîne ku gerdûn ne jêderek e. Ev di çand û nêrîna cîhanî ya Iranî de heya radeyekê hatiye pejirandin ku di Shahahnameya Fîrdewsî de hatiye gotin: Xwedê tişt ji tunebûnê afirandine, û zanîn ber bi hêzbûnê ve dibe!
Ramana Iran Zemînê bawer dike ku derketina dinyayê ji tunebûnê nayê wê wateyê ku înkarkirina hêzek jêhatî li cîhanê.
Li ser bingeha teoriya Hartle-Hawking, Ramana Iran Zemînê îhtîmala derketina pir gerdûnê li gorî qanûnên laşî yên mîna cîhana me, an jî zagonên ji cîhana me yên cihêreng, piştî Big Bangê qebûl dike.
Ramana Iran Zemînê bawer dike ku ger pirjimarên paralel ên ku piştî Big Bangê derketine heman qanûnên laşî bişopînin, wê hingê teoriya Hertog-Hawking dê bixebite.
Ramana Iran Zemînê pirrengiyê berevajî yekîtiyê nabîne. Ew yekîtiyê ji bilî tepisandinê, pirhejmariyê nirxdar dibîne.
Tevî baweriya xweya kûr û felsefî ya li ser desentralîzasyonê, Ramana Iran Zemînê bi sembolek hêzdar a yekîtiyê bawer dike.
Li gorî Ramana Iran Zemînê, civakên mirovî di çar qonaxên gihîştina zêhnî û çêbûna nêrîna cîhanî de pêşve diçin. Civakên qonaxa yekemîn, weke civakên herî paşverû û dogmatîk, ji civakên olî re tê gotin. Gelek ji van civakan ji serdema antîk ve hene. Civakên felsefî yên di qonaxa duyemîn de li ser esasên rasyonel û ramanên felsefî xwedî ferasetên cîhanî yên vekirî ne. Mînak civaka Iranê ya serdema Zerdeştî (ne ola neo-Zerdeştî ya ku di serdema Sasaniyan de rabûye) bi ramanên xwe yên hişmend û felsefî, û civaka Yewnana kevnar bi ramanên xwe yên felsefî vedihewîne. Civakên qonaxa sêyemîn ku di encama Ronakbîr û Ronesansa Ewropî de derketine holê, ew civakên zanistî ne, ku tê de zanist ji zanînê cûdatir tê pênasekirin. Civakên xwedî nêrînên cîhanî yên herî pêşketî, rast, tekûz û pêbawer ew in ku dîtin û nêrînên wan li ser bingeha lêkolîna objektîf a diyardeyan an "zanistê" ne. Hema hema hemû civakên şaristaniya Rojavayî û pirraniya civakên rojhilata şaristaniya Ewropî mînaka van civakan in. Welatên Rojhilat û Başûrê Rojhilatê Asyayê jî ketine vê qonaxa zanistî. Qonaxa çaremîn, ku hin welat gav bi gav ber bi wê ve diçin, yek e ku tê de sînorên di navbera fîzîk û felsefeyê de bi "felsefeya analîtîk" têne xuyang kirin. Bertrand Russell û Stephen Hawking, du kesayetên bêhempa yên di dîroka felsefe û zanistê de, hewl dane ku mirovahiyê bigihînin vê qonaxê.
Ramana Iran Zemînê bawerî bi vîna azad a mirovan heye ku li ser bingeha çanda orîjînal a Iranî ye, nemaze felsefeya Zerdeştî û prensîbên ku di hemî Gathas de hatine behs kirin, nemaze ayetên pênc, deh û yanzdeh Gathas an peyvên Zerdeşt. Bi vî awayî ew di hemî mijaran de demokrasî û azadiya hilbijartina gelan destnîşan dike.
Ramana Iran Zemînê bi xwemalî, wezîfe, berpirsiyarî û azadiya mirovan, nemaze Iraniyan, bawer dike û mirovahiyê wekî hevkarek felsefî yê gerdûnê di belavbûna hêjayiyan de ji xulamê kesek an hêzek dihesibîne, tewra wusa be jî. hêz bilindtir e. Ji ber vê yekê, ev dibistan mirovan ji "xulamê Xwedê" bêtir wekî "hevalê Xwedê" dihesibîne.
Li gorî Ramana Iran Zemînê, mirov hem maf û hem jî berpirsiyarî di heman demê de ne, û ew bi hev ve girêdayî ne.
Ramana Iran Zemînê bawer dike ku du têgehên bingehîn ên gerdûnê xwedî mafên wekhev in. Ji ber vê yekê, ew ji bo qencî û xerabiyê, hêzên Ahûraî û şeytan, tez û antîtez, mêr û jinan, ronahî û tariyê, made û dij-madde, Zerdeştî û Islamslamiyetê, û hwd.
Ramana Iran Zemînê piştrast e ku dê qencî li ser xerabiyê û ronahî jî dê li ser tariyê bi ser bikeve, lê ev bawerî di heman demê de têkildar in.
Ramana Iran Zemînê ji edaleta civakî bawer dike, lê wê wekî gihîştina hemwelatiyan a ji bo derfetên wekhev, wekî dabeşkirina bêhemdî ya dewlemendiyê di navbera wan de an dîktatoriya proleterya, pênase dike. Ji ber vê yekê, heke sosyalîzm qonaxek veguheztina komunîzmê ye, wekî ku dibistana Engels-Marx-Lenin bawer dike, Ramana Iran Zemînê bi tundî dijberî wê ye; lê belê, ger bazarparêz be, demokratîk û neteweyî be, dikare bi lîberalîzmê re bibe du polên siyaseta welatên şaristaniya Iranê. Sosyalîzma bi vî rengî wekî dijber tê pejirandin ku teza lîberalîzm an konservatîzmê bi domdarî diguherîne û kontrol dike.
Ramana Iran Zemînê sosyalîzma ku tê de hêmanek neteweyî û nasyonalîst tuneye nas nake. Li gorî vê ekolê, tevgerên çep ên Iran'sranê divê netewî û dadmend bin; û ger ew ne neteweyî û kozmopolît bin, ew ê xiyanetê li welêt bikin û berjewendiyên neteweyî bikin qurbana berjewendiyên nezelal ên navendên hêzên cîhanî. Wekî encamek, netewe-sosyalîzma ne-nijadperest tê pejirandin.
Ramana Iran Zemînê alîgirê "demokrasiya neteweyî" ye. Ev tê wateya "demokrasî" ya partiyên ku netewe-dewleta Iran'sranê, nasnameya Iranî û reseniya dîrokî, û her weha cîhana Iranê (şaristaniya Iranê) nas dikin, û bi tu awayî kozmopolît nînin, çi komunîst, çi Islamslamîst.
Ji bo ku ji îxaneta berjewendiyên neteweyî dûr bikevin, Ramana Iran Zemînê bawer dike ku dadmendiya civakî divê di asta neteweyî û şaristanî de û ji barê kozmopolît bê paqij kirin. Ango, pêşî mala xwe ava bikin, dûvre rê bidin cîranên xwe ku xaniyên xwe ava bikin.
Her çend Ramana Iran Zemînê orîjînaliya evîn û hişmendiyê dihesibîne, lê ew prensîba evîn û evînê ji xwe re esas digire û aqil wekî perçeyek an şîfreyek evînê dihesibîne.
Li gorî Ramana Iran Zemînê, cewhera evîn û evînê mutleq e, lê aqil û şehrezayî têkildar in û pêşve diçin.
Ramana Iran Zemînê xwe dispêre "felsefeya Aşa" ya Zerdeşt, ku dibêje ku li dinyayê tenê rêyek heye, û ew rê jî rastî ye. Li ser vê bingehê, her çendî "rastî" an "rast" ji hêla derewê ve ji bo demekê were veşartin, ew ê dîsa xuya bibe û li ser "xeletiyê" careke din bi ser bikeve. Her êrişek li ser "rast" wê xurt dike, dema ku her êrişek li ser "derew" wê qels dike, û ev sira Asha ye.
Ramana Iran Zemînê di felsefeya civakî de bi rasyonalîzmê bawer dike û Zerdeşt wekî yekem fîlozofê rasyonalîst ê cîhanê û pirtûka wî "Gathas" wekî yekem pirtûka alegorîk a rasyonalîst a cîhanê dihesibîne. Ev ekol jî Zerdeşt bavê rasyonalîzmê û nûkerê rêbaza diyalektîka felsefî dihesibîne.
Ramana Iran Zemînê bi tundî bawer dike ku rêgezên cihêreng ên qada siyasî, rastgir an çepgir, divê bibin "neteweyî" û "welatparêz". Neteweperestiya welatparêz û nasyonalîzma şaristanî divê di hemî arasteyên siyasî de hebin, di nav de rêgezên kapîtalîst ên muhafezekar, kapîtalîstên lîberal û sosyalîst.
Li ser bingeha rasyonalîzm û felsefeya siyasî ya nûjen, Ramana Iran Zemînê bawer dike ku têgeha "dûr" an "khvarenah" (ku tê wateya rûmet) di Avesta de, ku di felsefeya siyasî ya kevnar a Iranê de tê behs kirin, divê ji nû ve were pênasekirin û aliyên wê yên ezmanî û îlahî bêne rakirin . Ji ber vê yekê, di Avesta de, kesek "dûr" an "khvarenah" ji berjewendî û taybetmendiyên wan bêtir ji têkiliyek taybetî ya xwedayî, ezmanî, an derveyî erdê re vedibêje. Li gorî danasînek zanistî û erdî ya "dûr" an "khvarenah" ku li gorî teoriya peymana civakî ye ku di berhemên Thomas Hobbes û John Locke de tê dîtin, "Far-e Izadi" tê wateya taybetmendiyên exlaqî yên baş, "Far-e Shahi "tê wateya taybetmendî û jêhatîbûnên kesek ji bo hukûmetê, û" Far-e Irani "tê wateya taybetmendiyên çandî, zimanî, dîrokî û antropolojîk ên kesek. Di vê çarçoveyê de, "dûr" an "khvarenah" behsa taybetmendî û taybetmendiyan dike.
Ramana Iran Zemînê rêvebiriyê wekî diyardeyek erdî dihesibîne, û bawer dike ku divê hemî stûnên hukûmetê û sê hêzan (rêvebir, qanûndaner, û dadwer) li gorî felsefeya siyasî ya Serdema Ronahî û Teoriya Peymana Civakî bêne diyar kirin. di berhemên rewşenbîr û ramanwerên wekî Thomas Hobbes, John Locke, Jean-Jacques Rousseau, û Charles de Montesquieu de tê gotin.
Ramana Iran Zemînê bi "sekulerîzma fransî", ku jê re "Lacité" jî tê gotin, an veqetandina olê ji siyasetê bawer dike.
Sekularîzm, li gorî Ramana Iran Zemînê, ne tenê encamek Ronahîbûnê ye, lê her weha taybetmendiyek çanda kevneşopî ya Iranî ye jî. "Hem împerator û hem jî girseyî bûn" (meleyê Zerdeştî yê xwedî pileyek taybetî) di edebiyata kevnar de û her weha di efsaneyên Iranî de ku di Shahahnameya Fîrdewsî de xwe nîşan dane, her dem hatiye rexnekirin. Ji ber vê yekê Cemşîd Shahah tê tawanbar kirin ku îdîa dike ku hem padîşah e hem jî mobed e (têkelbûna ol-siyasetê). Ji ber vê yekê, ew di encama vê îdîayê de Khvarenah ("rûmet" an "rûmet" û hêz an hêza mîstîkî ya xwedayî) winda dike.
Ramana Iran Zemînê sekulerîzmê wekî şertek mecbûrî dibîne û lacîtî jî ji bo başkirina welat û erdên religiousranê yên pir dîndar bes dibîne.
Ramana Iran Zemînê bawer dike ku şert û mercên giran ên fanatîzm û reaksiyona olî li Iranê tenê ji hêla "laîkîzma fransî" an "Laïcité" ve tê derman kirin, ev tê vê wateyê ku divê ol hem ji saziyên hukûmetê û hem jî ji siyasetê were veqetandin. Qebûlkirina olê di saziya siyasî de, ji saziya hukûmetê veqetandî be jî, derî li ber şarlatanên siyasî vedike ku bi karanîna xurafeyên giştî û populîzma olî bibin xwedî hêz. Wekî encamek, pêşkeftina çanda mirovî ji ber ambargo û populîzma olî zirarê dibîne.
Ramana Iran Zemînê ji Danezana Gerdûnî ya Mafên Mirovan bawer dike û piştgiriyê dide wê, ku ew wekî guhertoyek nûvekirî ya yekem destûra dîrokî ya mafên mirovan a ku li ser Çerxa Kûruşê Mezin û biryara wî ya piştî dagirkirina Babîlê hatî nivîsandin, dihesibîne. Ew Çerxa Çurûs û Danezana Gerdûnî ya Mafên Mirovan bi nirxên çanda kevneşopî ya Iranî re lihev dike.
Nasnameya neteweyî û şaristanî ya Iranî bi nasnameya mirovî ya gerdûnî re nakok nine, belkî temam dike. Vê ekola ramanê dipejirîne ku nasname û şaristaniyên orîjînal ên cîhanê, mîna nasnameya Iranî, herheyî ne, û her hewildanek tunekirina wan xiyanet e li mîrata çandî ya mirovî. Ji bo ku ev cihêrengî rê veke û motîvasyona pêşbazî û pêşkeftina civaka mirovî çêbike, divê nasnameya mirov li nasnameyên şaristanî û neteweyî were dabeş kirin. Cîhana yek-neteweyî an cîhana bê netewe, wekî ku di hin dibistanên ramanê de tê îdîakirin, dê tenê yek tîmek wekî Kûpaya Cîhanê an pêşbaziyên Olîmpiyadê hebe. Cîhanek bê milet dê ji ava sekinî ya ku dê di dawiyê de biherife ne tiştek be.
Li gorî Ramana Iran Zemînê, gerdûn xwedan giyanek yekta ye ku di hundurê demê de bi du hêzên Ahuraîkî û şeytanî yên ku bi hev re çêbûne re têkildar in re dibe yek.
Ramana Iran Zemînê mafên hemû ajalan û cureyên wan nas dike û bawer dike ku ew berpirsiyariya xweya gerdûnî bi awayekî bêserûber û genetîkî pêk tînin.
Ramana Iran Zemînê mafên nebat û nebatan nas dike û bawer dike ku ew berpirsiyariyên xwe yên li hember gerdûnê bêserûber û genetîkî bicîh tînin.
Ramana Iran Zemînê mafê ekosîstem an jîngehê, û her weha çar hêmanan dipejirîne, û bi taybetmendiya wan a cîh û fîzîkî bawer dike.
Ramana Iran Zemînê mafên wekhev dide mêr û jinan.
Ramana Iran Zemînê bi mafên wekhev ên zarokan di civakê de û bi berpirsiyariya civakê li hember wan bawer dike.
Ramana Iran Zemînê bawer dike ku behreyên mirovan bi kodên wan ên çandî û biyolojîkî ve têne bandor kirin. Ji ber vê yekê, ji bo baştirkirina behreya kesekî di civakê de û, di dawiyê de, behreya civakê, divê kodên çandî û biyolojîkî yên mirovên civakekê bêne guheztin.
Di Ramana Iran Zemînê de, têgîna "kodika çandî" tê wateya "nirx" û "şêwazên" behreya mirovî ku divê ji "çanda orîjînal a Irana kevnar", "çanda Hînd-Iranî" û "çanda Hind-Ewropî" were girtin. " Bi gelemperî, divê ev ekola "kodên çandî" û "nirx" ji nirxên "super-şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî" were girtin. Pêdivî ye ku ev nirxên çandî û şêwazên behreyî bêne nûjen kirin dema ku koka xweya kevnar û xwezayî diparêzin.
Di Ramana Iran Zemînê de, têgîna "kodê biyolojîkî" ji bo guheztina parametreyên behreyên mirovî yên ku xwedî koka biyolojîkî ne û çavkaniya behreya dilxwazî ya kesan e. Ew piştî ku li seranserê jiyana xwe bandorek li mirovan dikin bandorek hindik dikin an qet nakin. Van "kodên biyolojîkî" li du kategoriyan têne dabeş kirin: "genotype" û "phenotype." "Genotype" ji genetîkî û haplogrouptên genetîkî re vedibêje, lê "fenotype" di rastkirina potansiyela genetîkî de faktorên hawîrdorê vedibêje, wek mînak kalîteya xwarin û avê di dema damezrandin, mezinbûn û jiyanê de.

Esilên Antropolojî û Antolojî yên Ramana Iran Zemînê

• Hemî mirov xwedan mafên wekhev in, bêyî cûdahî, koma etnîkî, zayend, bawerî, ol û mezheb.

• Hemû eşîr, komên etnîkî û netewe û welatên Iranî (Tacikistan; Afganistan; Iran; Arran (Bakû); Kurdistan (Iraq, Sûriye û Tirkiye); Belûçistan (Pakistan); Osetya û Alania; Ermenistan; Tacîkên Semerqend, Buxara û Navîn Asya; Koçberên Iranî li welatên din û …) Di her warî de xwedî mafên wekhev in.

• Nijad û paşeroja nijadî ya mirovan ne tenê ji hêla taybetmendiyên laşî yên wekî rengê çerm, rengê çav û porê porê, lê ji hêla genetîkî û sê haplogruptên genetîkî yDNA (haplogroup bav), mtDNA (haplogroup dayikê), û pir girîng hewza genetîkî an DNAya xweser e.

• Koka çand û şaristaniya Iranî li Kompleksa Arkeolojî ya Bactria-Margiana (BMAC) li bakurrojhilatê deşta Iranê tê dîtin û herwiha li şûnwarên arkeolojîk ên Hîtîtan li bakurê rojavayê bilindahiya Iranê haplogrûpek bavî an Y-DNA ya komê heye. R û sê sub-şaxên wê ango R1a, R1b û R2. Di mîtolojiya Farisî de, Mîta Fereydûn (Ser Ethon di Avestayê de, an sê doppelgängers) û kurên wî, Iraj, Salam, û Toor van haplogroupsên R -yên sêyemîn temsîl dikin ku nijada Arî pêk tînin.

• Damezrênerên çand û şaristaniya Iranî li şûnwarên arkeolojîk ên Iran û Kafkasyayê ne tenê ji xwediyên Y-DNA yên cûrbecûr haplogroup R, lê ji haplogrûbên genetîkî J2 û G jî pêk tên.

• Ramana Iran Zemînê di antropolojiya biyolojîk û çandî ya Iranê û welat û erdên din ên şaristaniya Iranê de bi "şoreşa Iranê" bawer e.

• Hemî netewe û welatên Ewropî li ser bingeha haplogroup genetîkî ya bavî an Y-DNA Iranî têne hesibandin. Ev rastiya genetîkî ya sosret di encama koçkirina eşîrên Iranî yên cyskît, Alan û Sarmat ber bi Ewrûpayê, û herwiha Xaspî, Kîmmerî, Hîtîtî û gelên din ên Arî yên berî wan qewimî.

• Haplografên genetîkî yên bavî an Y-DNA yên gelên Slavî yên li Ewropaya Rojhilat, Navîn û Başûr bi haplogrûbên Iraniyên kevnar û Arûnwarên Arkeolojî yên Airyanem Vaejah re têkildar in û R1a ne. Todayro, ev haplogroups bi piranî li herêmên rojhilat û navendî yên Iranê, nemaze Xorasana Mezin têne dîtin.

• Hepogrûpên genetîkî an Y-DN yên bav û kalên mirovên rojavayî û başûr-rojavayî Ewrûpayê bi şaristaniyên Airyanem Vaejah û Hîtîtan re hevaheng in, tevî ku piraniya wan îro li rojavayê Iranê (Kurdistan), Ermenistan û rojhilatê Anadoluyê têne dîtin, û Kurdistana Tirkiyê, Iraqraq û Sûriyê, ku di rastiyê de erdên Hîtîtên kevn in.

• Piraniya fîrewnên Misrê kevnar haplogrûpa bavî R1b hene, ku ev koçberiya qebîleyên kevnar ên Iranî û Hînd-Ewropî yên wekî Kaspî û Hîtîtan ber bi Misira kevn ve nîşan dide, ku di dîroka Misrê de wekî koçkirina Hîksos tê zanîn. Ev koçbûn bû sedema veguheztina çand û felsefeya Mithraist-Zurvanist li Misrê kevnar, bi vî rengî ku paşnavê padîşahên Misrê yên kevnar "fer'own" e, ku ew bilêvkirinek din a Avestayî ye "Fara-owna", ku tê vê wateyê "xwediyên rûmetê." "Far" di çanda Iranî de sembola meşrûiyeta siyasî û padîşahî ye, û "owna" tê wateya "xwedan", ji ber vê yekê ew hîn jî di Englishngilîzî de wekî "xwe" tê bikar anîn.

• Piraniya serdest û padîşahên Sumer û Babîla kevnar xwedan haplogroup R-ê ya bav û kalan bûn, ku ev yek koçbûna eşîrên kevnar ên Iranî

û Hindo-Ewropî yên wekî Kaspî û Hîtîtan ber bi van şaristaniyên kevnare ve nîşan dide, ku di dîrokê de wekî koçberî tê zanîn. û hukumdariya Hyksos li Babîlê. Di encama vê koçkirinê de, çand û felsefeya Mîtraîst-Zurvanîst bi van şaristaniyên kevnar re hate nasîn.

• Azerbaycanî Iranî têne hesibandin û bav û kalên wan mongolî nînin ji ber ku haplogrûbên wan ên Iranî hene ji bilî haplogrûbên genetîkî yên bavî Q û C.

• Ermenî ji ber haplogrûpên genetîkî yên Iranî wekî iansranî têne hesibandin.

• Piraniya Seyîdan Iranî ne ji ber ku haplogrupa genetîkî ya bav J1 kêm e û haplogrûbên Iranî hene; ti pêwendiya wan bi Erebistana Siûdî re nîne.

• Haplografên genetîkî yên dayikî (mtDNAs) yên destpêkerên çand û şaristaniya Iranî li devera arkeolojî ya BMAC û şaristaniya kevnar a Hîtîtan haplogroups H, U, T, I, HV, K, W, û X bûn. Todayro, ev haplogroups dikarin li Iran, Ewrûpa, û erdên Hind-Ewrûpî têne dîtin.

• Girîngtirîn haplogrûpa genetîkî ya gelên Iranê an jî DNAya Otosomal, ku nûnertiya koma genetîkî ya wan dike, yek e, û ew hemû Iranî ne tevî ku haplogrûpa dêûbavî an dayikî ne Iranî be.

• Mafê hemû mirovan wekhev e lê jêhatiyên wan ên newekhev hene.

• Hemî kesên jêhatî yên her haplogroup genetîkî bi xêr hatî ku wekî hemwelatiyên wekhev beşdarî çand û şaristaniya Iranê bibin.

• Ramana Iran Zemînê bi prensîba "Iran, welatê gel û komên etnîkî yên Iranî" bawer e.

• Ramana Iran Zemînê dixwaze Qanûna "Welatê Iranê" li du meclîsên Iranê (Meclîsa Mehestan û Meclîsa Nûneran) ku tê de "nasnameya Iranê" û "pênaseya gelên Iranê" bi zelalî tê gotin were pejirandin.

• Li ser bingeha sosyolojî û prensîbênRamana Iran Zemînê-ê, ji çar nîşanên ku di pênaseya "mirovên Iranî" de têne bikar anîn divê herî kêm sê "Iran" bin.

• Nîşaneyên "nasnameya etnîkî" ya li ser bingeha civaknasî ûRamana Iran Zemînêev in: 1) Dîroka hevbeş di wateya tevlêbûna di bingeha Iranê de, 2) Zimannasî bi wateya hebûna zimanê Hindo-Iranî an jî kêmasî Hînd-Ewropî, 3) Antropolojiya çandî bi wateya pîrozbahî, kevneşopî, Sersal, û naskirina festîvalên mezin ên Iranî yên wekî "Newroz" û "Mehregan" (Ekînoksa Payizî), û 4) Antropolojiya Biyolojîkî bi vê wateyê ku bi kêmanî yek ji sê divê haplogrûbên genetîkî yên Autosomal, Y-DNA, û mtDNA .ranî bin.

• Komên etnîkî yên Iranî van komên etnîkî yên jêrîn di nav xwe de dihebînin, lê ne tenê ev in: Pars, Azerî, Kurd, Lor, Bextiyarî, Belûç, Gîlakî, Mazenderanî, Taleşî, Tacîkî, Peştûn, Alanî (Osetî), Ermenî û çend eşîrên din ên piçûk.

• intelligencestîxbarata mirovî (IQ) di bawerî, ol û mezinbûna civakî û aborî de, û her weha mezinbûna welatê xwe de, rolek girîng dilîze.

• IQ -ya Iraniyên nûjen divê bi guheztina pergala perwerdehî û parêzê, û hem jî bi tevliheviya xwezayî û çêkirî ya bi nijadên Ewropî û koçkirina ber bi Iranê ve were bilind kirin. Divê IQ -ya navînî ya civaka Iranê bibe sed.

• Ramana Iran Zemînê bawer dike ku behreyên mirovan bi kodên wan ên çandî û biyolojîkî ve têne bandor kirin. Wekî encamek, ji bo baştirkirina behreya kesane di civakê de û, di dawiyê de, behreya civakê, divê kodên çandî û biyolojîkî yên mirovên civakê bêne guheztin.

• Gotina "kodika çandî" di Ramana Iran Zemînê de tê wateya "nirx" û "nimûneyên" çandî yên tevgerên mirovî yên ku divê ji "çanda orîjînal a Irana kevnar", "çanda Hind-Iranî" û "Hind-Ewropî çande". Bi gelemperî, "kodên çandî" û "nirx" ên vê ekola ramanê divê ji nirxên "super-şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî" bêne girtin. Pêdivî ye ku ev nirxên çandî û şêwazên behreyî bêne nûjen kirin dema ku koka xweya kevnar û xwezayî diparêzin.

• Gotina "kodê biyolojîkî" di Ramana Iran Zemînê -yê de li ser guheztina parametreyên behreyên mirovan ên bi koka biyolojîkî ku çavkaniya behreya dilxwazî ya kesan e, vedihewîne. Ew piştî ku li seranserê jiyana xwe bandorek li mirovan dikin bandorek hindik dikin an qet nakin. Van "kodên biyolojîkî" dikevin du kategoriyên gelemperî, ango "genotype" û "phenotype". "Genotype" ji genetîkî û haplogrouptên genetîkî re vedibêje, lê "fenotype" di rastkirina potansiyela genetîkî de faktorên hawîrdorê vedibêje, wek mînak kalîteya xwarin û avê di dema damezrandin, mezinbûn û jiyanê de.

• Iraniyên ku wezîfeyên bilind ên siyasî, civakî û zanistî bi dest dixin, nemaze yên teorîsyenên mirovî, divê IQ -ya wan herî kêm 125 be.

• Divê tendurustiya giyanî ya gelên Iranê baldariyek taybetî bête kirin û jimara kesên bi nexweşiyên derûnî bikevin kêmtir ji sedî deh tevaya nifûsê.

• Divê Iran û welatên din ên şaristaniya Iranzamîn xwedî rêxistinên kontrolkirina kalîteyê yên xwarin, derman û avê bin da ku qalîteya xwarinê kontrol bikin û wê ji maddeyên xisardar û hormonên cihêreng, nemaze estrojenê paqij bikin.

Esilên şaristanî û dîrokî ya Ramana Iran Zemînê

• Iranzamîn şaristaniyek kevnar e û yek ji şaristaniyên mirovî yên pêşîn e ku di cîhana kevn de alîkariya herî mezin ji bo şaristaniya mirovî û "şaristaniya hindo-îranî û ewropî" kiriye. Civilizationaristaniya mirovî gelek deyndarê şaristaniya Iranzamîn e, li gel ku rojava wê paşguh dike û ji ber hêrsên dîrokî frashokeretiya (restorekirina) wê rawestandiye.

• Di Ramana Iran Zemînê de têgeha "super-şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî" tê wateya şaristanî û çandên mirovî yên herî mezin, ku bi hezaran sal ji Hindistanê heya Iran, Roma û Skotlandê dirêj bûne, û şaristaniyên mirovî yên herî mezin û pêşkeftî diafirînin. Ew xwediyê "nirxên" bingehîn ên bingehîn, destkeftî û taybetmendiyên wekî "azadî", "mafên mirovan", "mafên heywanan", "mafên nebatan", "ji bo têgihîştina cîhan, cewherê wê û pêşkeftina wê" kûr difikirin ", "kokên zimanî", "kokên antropolojîk", "dîrok", "destkeftiyên zanistî, edebî, felsefî, olî û hunerî", "estetîk" û "xwesteka rastiyê", û di dîroka mirovahiyê de heya niha xwediyê destkeftiyên herî mezin in. "Superaristaniya Hindo-Iranî-Ewropî" li sê şaxên jêrîn dabeş dibe, ku digel cûdahiyên hawîrdorê jî xwedî prensîbên bingehîn ên hevpar in: 1) civilizationaristaniya Hindî 2) civilizationaristaniya Iranî 3) civilizationaristaniya Ewropî.

Civilizationaristaniya Hindî "û" civilizationaristaniya Iranî ", ku bi hev re wekî şaristaniya" Hindo-Iranî "têne zanîn, şaristaniyên bira yên bi rehên hevbeş in, û her du jî" şaristaniya ser erd "an" şaristaniya axê "ne.

• "civilizationaristaniya Ewropî" xwişkek e û bi "şaristaniya Hindo-Iranî" re kok digire. Gotina "şaristaniya Ewropî" ji "şaristaniya bingeha behrê" an "şaristaniya deryayî" re vedibêje.

• Ramana Iran Zemînê "şaristaniya Iranî" wekî pêkhateyek ji "şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî" dihesibîne.

• Ramana Iran Zemînê bawer dike ku "nirxên bingehîn û sereke" yên şaristaniya Iranî û şaristaniyên Hind-Iranî û Ewropî û "têkiliyên civakî yên pêşeng" ên wan bi şaristaniyên din re, bi taybetî bi ya ku bi xeletî jê re Ereb-Islamicslam tê gotin "şaristanî (?)". Bi vî awayî, şaristaniya 7000-salî ya Iranî nêzîkî 14 sedsalan ji riya xwe ya berê dûr ket. Nakokî û bêbandorî tevgerek şoreşgerî ya bi navê "Revolutionoreşa Iranî" hewce dike ku pêkanîna "Ronesansa Iranî" misoger bike û ji barbariya Erebî-Islamicslamî vegere ser rêya rast a şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî.

• Ramana Iran Zemînê bi "revolutionoreşa Iranî" bawer e ku riya şaristanî û dîroka niha ya Iranê di warê ferzkirina piştî Qadisiyê û Nehawendê de, ango, ji barbariya Ereban ber bi şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî ve biguherîne û vê yekê Iranî dibîne şoreş ji bo misogerkirina ronesansa Iranê.

• Ramana Iran Zemînê diyalektîka Iranî ya dîrok û şaristaniya mirovahiyê wekî hêmanek girîng a diyalektîka şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî di dîroka mirovahiyê de, û hem jî orîjînaliya wê ya dîrokî dihesibîne.

• Li ser bingeha kolandin û keşfên arkeolojîk ên li Irana Mezin û şaristaniyên Airyanem Vaejah ku ji rojhilatê Xorasana Mezin heta Kurdistana Mezin li rojava dirêj dibin, dîroka vê şaristaniyê herî kêm ji 7000 sal berê li Xorasanê (wek şûnwarên arkeolojîk ên Andronova) û BMAC) û zêdetirî 12,000 sal li Kurdistanê (wek şûnwarê arkeolojîk ê Ganj Darreh li Harsin, Kirmanşah û Gobekli Tepe li Kurdistana Tirkiyê). Ji ber vê yekê, Irana Mezin bê guman mala şaristaniyên herî kevn ên cîhanê ye.

• Gotina "Iran" û koka wê xwedî dîrokek dirêj e. Ew peyv di pirtûk û nivîsên herî kevn ên cîhanê de tê dîtin. Ew di pirraniya Avesta ya sax de bi tenê an di nav pêkhateyan de xuya dike, ku li jêr bi rêza kronolojîkî hatine rêz kirin: Farvardîn-Yaşt, Mehr-Yaşt, Zamyad-Yaşt, Aban-Yaşt, Teştar-Yaşt, Huner-Yaşt, Bahram-Yaşt, Ram-Yaşt û Hom-Yaşt.

• Navê "Iran" cara yekem di Avesta de di ayeta 43-an a Farvardin-Yasht de derbas dibe: "Ew li dora Satavis (Canopus) di navbera erd û ezman de digerin da ku baran bibare; ew qêrîna alîkarên lêgerînvanan dibihîze ku baran bibare û mezin bibe nebatan, ji bo rizgarkirina heywan û mirovan, û parastina "erdên Iranî", ji bo parastina pênc heywanan û alîkariya şopdarên rastiyê ". Wekî din, hevoka "erdên Iranî" di beyta çaremîn a Mehr-Yaşt de, beşa herî kevn a Avesta piştî Farvardin-Yasht, xuya dike: "Em pesnê dilovanîya xwedanê deştên berfireh didin; Yê ku lihevhatin, aşitî û şahiyê tîne hemî "erdên Iranî." Têgîna kevnar a "Airyanem Vaejah", welatê Iraniyên pêşîn, di ayeta 17-an a Aban-Yasht de tê gotin. Ahura Mazda wî li Airyanem Vaejah û li peravên Çemê Vanguhi Daitia pesnê wî da. li ser navê "Iran" û terkîbên wê yên ferhengî li seranserê Avestayê pir in.

• Li ser bingeha lêkolînên li ser zimannasî û şûnwarên arkeolojîk ên super çand û şaristaniyên Hindo-Iranî û Ewropî,Ramana Iran Zemînêbawer dike ku "Airyanem Vaejah" welatê orîjînal ê Arî bû, ku di navbera Gola Xarezm û deşta Pontos-Caspian de ye. Cihên arkeolojîk ên Andronova û Yamna bi îhtîmaleke mezin xalên navendî yên Airyanem Vaejah bûn, ku piştre ji rojhilat ber bi Arkeolojiya Malpera BMAC û ji rojava jî ji aliyê Arkeolojiya Hîtît-rarartû ve berfireh bûn. Wekî din, xwendina deverên kevnare yên wekî Arkeolojiya Dnieper-Donets û cîranên wê yên nêz dikarin di zelalkirina vê sira dîrokî de têgihîştinek kêrhatî ji lêkolîneran re peyda bikin.

• Di beytên sêzdehem, çardeh û panzdehem ên Mehr-Yaşt de, ku yek ji kevintirîn beşên Avestayê ye, delîlên şaristaniya Iranî û herwiha şaristaniya hindo-îranî û ewropî hene. Di beyta sêzdehemîn de ax û welatên Iranî hatine gotin, di beyta çardehemîn de qralên welatên Iranî, û navê heft welatên Iranî û welatên super şaristaniya Hîndo-Iranî û Ewropî, ango "Arezahî", "Savahî”, "Fradadafsho", Vidadafsho ", Vo'urobareshti", "Vo'urojareshti" û "Khwanirath" di beyta panzdehemîn wê de têne gotin

• Zimanê "Arya" û "Airyanem Vaejah" di nivîsên Daryûsê Mezin û Kanishka, padîşahê mezin ê xanedaniya Kushan de tê gotin.

• Ardaşîr I, damezrênerê Empiremperatoriya Sasaniyan, di nivîsa Neqşê Rostam de li parêzgeha Parsê (Fars) nêzîkî du hezar sal berê xwe wekî împaratorê "Iranê" bi nav dike. Navê "Iran" di nivîsa Pehlewî ya Farisî de wekî "Eran" û di wergera wergera nivîsê ya bi zimanê Pehlewî ya Partî de wekî "Arî" derbas dibe.

• Di nivîsên Pehlewî yên Partî û Sasanî de, nemaze di pirtûka erdnîgarî ya ku bi zimanê pehlewî de maye, bi navê Šahrestānīhā Ē ārānšahr (Bajarên ransranşehrê), navê "ransranşahr" û çar "beşên" wê, ango Xorasan, Xorvanan, Nîmrooz û Adorboz (Azerbaycan) têne gotin.

• Li Irana piştî Islamicslamê, navê "Iranzamîn" cara ewil li ser pereyên Nader Afah Afşar (Li dinyayê li ser zêr û monarşiyê pere çêkirine / Naderê Iranzamîn û Sultanê dinyayê) hatiye nivîsandin. "Iranzamîn" têgehek bû ku di serdema Nader Shahah Afşar de ji bo tevaya şaristaniya Iranê dihate gotin, ku ew bi yekkirina wan di bin yek padîşahiyê de cara yekem û paşîn (heya bidawîbûna vê nivîsê) piştî Sasaniyan tê hesibandin. Di serdema vî padîşahê mezin de, nîşana ionêr û Roj bû sembola fermî ya hukûmetê û li ser mohra wî hate nexşandin. Wê demê ala ionêr û Rojê wek ala fermî ya Iran'sranê hatibû destnîşankirin. Tevî ku ev sembol û al di dîroka Iranê de xwedî dîrokeke dirêj in û carinan hatine bikar anîn jî, lê ew heta serdema Nader Shahah wekî sembol û alên fermî û daîmî nehatine bikaranîn.

• Peyva "Iran", her weha pêkhate û jêderên wê, di kevintirîn belge û tabletên mirovan de derbas dibe. Derhênerên vê peyvê ne tenê di Avesta de, kevintirîn nivîsa kevnare ya ku helbestên wê kêmzêde pênc hezar sal in, lê di tabletên Sumer de jî têne dîtin. "Arateh", wekî cîranê rojhilatê "Uruk" ê li rojhilatê çiyayên Zagrosê, di nivîsek sumeriyan a ku digihîje hezarsala sêyemîn a berî zayînê (nêzîkê pênc hezar sal berê) ku di Muzeya Stenbolê de tê parastin. "Arateh" bi zimanê eşîrên Iranî yên Alanî behsa Iranê dike û bi şûnwarên arkeolojîk ên navxweyî yên deşta Iranê re têkildar e mîna şaristaniyên kevnar ên Jiroft, Girên Arkeolojîk ên Sialk li Kaşanê û Shahr-e Sukhteh a Sîstanê. Ji aliyê morfolojîk ve, "Arateh" ji du beşan "Ara" û "Teh", "Ara" ku tê wateya Iran û Arya, û "Teh" morfemek pirjimar û cîh-destnîşanker di zimanên Iranianraniya Rojhilat an Alanî de, ku hîn jî di Komarê de tê axaftin, pêk tê. ya Osetya û Alaniya li Kafkasyayê ye û di zimanên îranî yên rojavayî de bi "N" re ye. Bi kurtasî, "Arateh" rengek din a "Eran" û "Iran" e.

• sitesûnwarên arkeolojîk ên şaristaniya Iranî, gel û bav û kalên Iranî, an bi kurtî, şûnwarên arkeolojîk ên şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî bi her sê serdemên arkeolojiya mirovan re ji Serdema Kevir heya Serdema Tunc û Hesin ve girêdayî ne û ne bi van malperên arkeolojîk ên jêrîn re sînordar e: Andronova, BMAC Arkeolojîk an Greater Khorasan, Airyanem Vaejah and Balkh Archaeological Site, Ano Archaeological Site, YAZ Archaeological Site, Yamna Archaeological Site, Dnieper-Donets Archaeological Site, Sialk Archaeological Hills in Kashan, Shahr -e Sukhteh Archaeological Site of Jiroft Kerman, Teppe Hasanlu Archaeological Site, Ziviyeh Archaeological Site in Kurdistan, Ganj Darreh Archaeological site in Harsin of Kirmanşah, Gobekli Tepe in Turkish Turkey, Erbil Citadel Archaeological Site in Kurdistan Iraq, Hittite Civilization Arkeolojî Site in Civilization Turkish , .Aristaniya ruaristaniya rurûrtayê Arkeolojiya Turkisharistaniyê ya li Turkisharistaniya Tirk ation, Cihê Arkeolojî yê Bajarê Parthian li Palmyra li Sûriyê, Ctesiphon Arkeolojî li Iraqê, Cihên arkeolojîk ên şaristaniyên Indus û Harappan li Hindistan û Pakistan, Cucuteni – Trypillia Arkeolojiya Ukrainekraynayê, Cihê Arkeolojî ya Çemê Dunayê li Ewropayê, Arkeolojiya Cihê Misra Kevin piştî hatina Hyksos, Arkeolojiya Sumer a Kevnar, Arkeolojiya Babîlî piştî hatina Xezer û cyskît, Arkeolojiya Loristanê di Serdema Tunc de, Sîteya Arkeolojî ya Khwarazm, deverên arkeolojîk ên Skît û Sarmatiyan li seranserê Ewropayê û "Kurganên" wan, şûnwarên arkeolojîk ên Parsê di serdemên cihê de, Cihê arkeolojiyê yê Reyê, cihên arkeolojîk ên Gîlan û Mazenderanê, cihên arkeolojîk ên Azerbaycanê, şûnwarên arkeolojîk ên Ermenistan û Gurcistanê, Osetya û Alania û li seranserê Qafqasya, Afganistan û bakurê Hindistanê.

• Ji bo aramî, dînamîzm û bextewariya Iraniyan divê nerîna şaristaniyê ji nerîna welatparêziyê re pêşengiyê bike.

• civilizationaristaniya Iranê ji yekîneyan û mijarên ku wekî welatên Iranî têne zanîn, û her weha ax û gelên Iranî yên li welatên din dijîn pêk tê.

• Divê gel û neteweyên Iranî perspektîfa xwe fireh bikin, asoya xwe fireh bikin û nasnameya xwe di nava şaristaniya Iranî de diyar bikin da ku nasname û têkiliya xwe bi şaristaniyên din re diyar bikin.

• civilizationaristaniya Iranê (wekî Irana çandî, Iranzamîn, an jî yekîtiya welatên şaristaniya Iranê jî tê zanîn) ji welat, netewe û gelên Iranî pêk tê. (Tacikistan, Efxanistan, Iran, Arran (Bakû), Kurdistan (li Iraq, Sûriye û Tirkiyê), Belûçistan (li Pakistan, Osetya û Alaniya, Ermenistan, Tacîkên Asyaya Navîn, Farisên li Hindistanê, Koçberên Iranî li welatên din, her weha wekî erdên ku di dîrokê de ji Iran û şaristaniya Iranê re bûn, wek Bahreyn, Nexçîvan, bakurê Taleş û Girava Ariyaei (Sir Abu Nuʽayr) li Kendava Farisî ku ji hêla UAE ve hatî dagir kirin).

• Ramana Iran Zemînê bi prensîba "Iran, welatê gel û komên etnîkî yên Iranî" ve girêdayî ye, ku tê vê wateyê ku xwedan dîrokek Iran û şaristaniya Iranî ye.

• Ramana Iran Zemînê daxwaza derxistina qanûna "Welatê Iranê" li du meclîsên Iranê (Meclîsa Mehestan û Meclîsa Nûneran) dike, ku bi eşkere "nasnameya Iran'sranê", "Xwediyê dîrokî yê Iran'sranê" û "pênasekirina gelên Iranê" vedibêje. "

• Li ser bingeha sosyolojî û prensîbên Ramana Iran Zemînê -ê, ji çar nîşanên ku di pênaseya "mirovên Iranî" de têne bikar anîn divê herî kêm sê "Iran" bin.

• Nîşaneyên "nasnameya etnîkî" ya li ser bingeha civaknasî û Ramana Iran Zemînê ev in: 1) Dîroka hevbeş di wateya tevlêbûna di bingeha Iranê de, 2) Zimannasî bi wateya hebûna zimanê Hindo-Iranî an jî kêmasî Hînd-Ewropî, 3) Antropolojiya çandî bi wateya pîrozbahî, kevneşopî, Sersal, û naskirina festîvalên mezin ên Iranî yên wekî "Newroz" û "Mehregan" (Ekînoksa Payizî), û 4) Antropolojiya Biyolojîkî bi vê wateyê ku bi kêmanî yek ji sê divê haplogrûbên genetîkî yên Autosomal, Y-DNA, û mtDNA .ranî bin.

• Komên etnîkî yên Iranî komên etnîkî yên li jêr rêzkirî ne, lê tenê bi wan ve girêdayî ne: Pars, Azerî, Kurd, Lor, Bextiyarî, Belûç, Gîlakî, Mazenderanî, Taleşî, Tacîkî, Peştûn, Alanî (Osetî), Ermenî û çend komên din ên piçûk eşîr.

• Ermenistan û Arran (Bakû) di nava şaristaniya Iranê û yekîtiya welatê Iranê de xwedî cihekî yekta ne. Tevî ku zimanên ku li van her du welatan têne axaftin bi fermî wekî Iranî nayên tesnîf kirin, lê ew bi giranî ketine bin bandûra zimanên Iranî heta wê radeyê ku bûne nîv-Iranî. Ermenî zimanek hindo-ewropî ye ku ji pehlewî û avestayî gelekî bandor bûye. Zimanên kevn ên cyskît û Farisan jî bandorek xurt li ser zimanê Azerî kirine. Wekî din, taybetmendiyên wan ên çandî, dîrokî û antropolojîk her gav ewqasî perçeyek bingehîn a şaristaniya Iranê bûne ku çanda Ermeniyan çavkaniya xwe ji çanda kevnar a Hindo-Ewropî ya Urartu û Hîtîtên kevnar digire, ku her du jî beşdarî damezrandina şaristaniya Iranî bûne. Wekî din, Azeriyên Arran (Baku) bi gelên Azerbaycanê yên li Iranê re têkildar in, û Azerbaycan, wekî ku ji navê Iranî jî diyar e, bûye welatê agirê Zerdeşt û Mogî, û her weha yek ji girîngtirîn û pîroztirîn Zerdeştî ye. di tevahiya dîrokê de wekî beşek ji medenî û şaristaniya Iranî. Divê bê zanîn ku Arran mala du komên etnîkî yên Iranî yên Taleş û Hînd-Iranî û Ermeniyên Ewropî ye, û destnîşan kir ku ne hemî rûniştevanên wê Azerîaxêvan in.

• Nasnameya neteweyî û şaristanî ya Iranî bi nasnameya mirovî ya gerdûnî re nakok nine, belkî temam dike. Li gorî Ramana Iran Zemînê, nasnameyên gerdûnî yên neteweyî û şaristanî yên orîjînal, wek nasnameya Iranî, herheyî ne, û her hewla tunekirina wan xiyanet e li mîrata çandî ya mirovî. Pêdivî ye ku nasnameya mirov li nasnameyên neteweyî û şaristanî were dabeş kirin da ku ev cihêrengî rê li ber veke û motîvasyona pêşbazî û pêşkeftina civaka mirovî biafirîne. Hin dibistanên ramanê arguman dikin ku cîhana yek-neteweyî, an cîhana bê netewe, dê tenê yek tîm hebe, mîna di Kûpaya Cîhanê an pêşbaziyên Olîmpiyadê de. Cîhanek bê milet dê ji ava sekinî ya ku dê di dawiyê de biherife ne tiştek be.

• Divê netewe û welat çand û şaristaniya Iranzamîn ji bo avakirin û berfirehkirina tifaqên aborî, siyasî û leşkerî gavan bavêjin.

• civilizationaristaniya Iranzamîn ji bilî dijberiya bi şaristaniya Rojavayî re têkilî danînê ye.

• zaristaniyên Iranzamîn û Rojavayî du şaxên şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî ne.

• Ramana Iran Zemînê di wê baweriyê de ye ku dewra Partan ji Iraniyan re derfeta herî baş û serketî pêşkêşî kir ku ji destkeftiyên girîng ên şaristaniya Rojavayî (Greko-Romen) sûd werbigirin û di heman demê de serxwebûna xwe ya çandî û siyasî biparêzin. Ev tecrûbe mînaka yekîtiya serketî û têkelbûna çandên mezin ên Hind-Iranî û Ewropî (çandên Iranî û Rojavayî) ye. Yewnanistan û Roma di vê serdema bextewar de ji Iranê fêr bûn, û berevajî. Helenîzma Yewnanî serdemek çandî û dîrokî ye ku ne tenê li Yewnanîstanê, lê li Irana kevnar jî kokên kûr hene. Ev serpêhatiya dîrokî ya serketî dikare ji bo "modernîteya Iranî" ya îroyîn bibe model.

• Weke şaristaniyên xwişk û şaxên şaristaniyên Hindo-Iranî û Ewropî, divê şaristaniyên Iranzamin û Hindî hevalbendiyek şaristanî ya stratejîk ava bikin.

• civilaristaniyên Iranzamînî bi xetereya pseudo-şaristaniya Ereb û Mongol (berberî?).

• Ji ber ku şaristaniya Iranzamîn ji ber êrişên berfireh ên qebîleyên hov ên Ereb û Mongol ji riya mezinbûna xweya xwezayî dûr ketiye, divê ew şaristaniyên din ên Hindo-Ewropî yên ku di wan de kêm an jî qet guheztinên rêgezê çênebûne, wek Hind û Şaristaniyên Ewropî.

• Divê şaristaniya Iranzamîn bi awayekî aktîf bi sê beşên şaristaniya Ewropî (Rojhilatî (Slavî), Rojavayî (Anglo-Saksonî), û Başûrî (Yewnanî-Rûmî) tifaqeke stratejîk bimeşîne.

• Divê şaristaniya Iranzamîn bi şaristaniyên Rojhilat û Başûrê-rojhilatê Asyayê re li ser bingeha rêzgirtina dualî têkiliyên dostane hebin.

• Divê şaristaniya Iranzamîn bi Israelsraîl û şaristaniya Cihû re têkiliyên dostane û ji hev re rêzdar bigire.

• Divê şaristaniya Iranzamîn bi Amerîkaya Latîn re xwedî têkiliyek dostane û bi rêzdarî be.

• Divê şaristaniya Iranzamin bi Afrîkayê re xwedî têkiliyek dostane û bi rêzdarî be.

• Têkiliya nav-şaristanî ya Iranzamin ji têkiliya wê ya derveyî şaristaniyê jî girîngtir e, û di vî warî de, welatê herî hêzdar ê vê şaristaniyê (Iran) û hevalbendên wê divê bi xurtî piştgiriyê bidin mafên welat, netewe û gelên din ên Iranzamin beşerî. Piştgiriya Iranzamînî ya nav-şaristanî dê kûrahiya stratejîk, qadên bandorê û herêmên tampon bide Iranê û her weha berjewendiyên xwe yên neteweyî zêde bike.

• Divê şaristaniya Iranzamîn û welatên wê nebin endamê tu rêxistin an bloka olî, û divê hemî ol û mezheb li hemî welatên endamên vê şaristaniyê bi azadiyek bêkêmasî hebin.

• civilizationaristaniya Iranzamîn divê ewlehiya xwe ya stratejîk û leşkerî bi yek an, heke gengaz be, bi her sê awayên jêrîn peyda bike: a) Pêşkeftina teknolojiya navokî b) Endamtiya NATO an Rêxistina Ewlekariya ganghayê c) Hevpeymaniya nukleer a stratejîk bi Hindistanê re.

• Iran, bi çavkaniyên xwe yên xwezayî û mirovî yên zêde, divê mîna Rojê di navenda pergala şaristaniya Iranê de bibiriqe û rola pêşeng bilîze.

• Welatên şaristaniya Iranzamîn divê bi prensîbên bingehîn ên siyaseteke derve ya hevpar tev bigerin û bi kontrolkirina komên sabotajê yên di nav sînorên xwe de ewlehiya sînorên hev misoger bikin. Iran, wekî mezintirîn û dewlemendtirîn welatê vê şaristaniyê, mecbûr e ku alîkariya leşkerî û ewlehî bide welatên din. Digel vê yekê, divê peymanên ewlehiyê yên dualî di navbera Dewleta Qraliyetê ya Iranê û welatên din ên şaristaniya Iranzamin de bêne girêdan.

• Welatên Iranî yên şaristaniya Iranzamîn pabend in bi parastina yekperçetiya xaka hev.

• Welatên endamên şaristaniya Iranzamîn divê serxwebûna gelên Iranî ji welatên ne-Iranî yên ku wan dagirkirine nas bikin û bi awayekî çalak daxwazên gelên Iranê li welatên ne-Iranî bişopînin û bi vî awayî berjewendî û kûrahiya stratejîk biparêzin. Civilizationaristaniya Iranzamîn.

• Ramana Iran Zemînê di wê baweriyê de ye ku ew deverên Iranê yên ku ji aliyê welatên din ve hatine dagîrkirin, herwiha gelên Iranê yên welatên din, maf heye ku referandûma serxwebûnê li dar bixin û serxwebûna xwe ji van welatan ragihînin, lê dewleta împaratoriya Iranê îdîaya van erdan nîne; ew bi tenê serxwebûna wan dipejirîne û wan di şaristaniya Iranzamin û Yekîtiya Welatên Iranzamin de pêşwazî dike.

• Li gorî Ramana Iran Zemînê, erd û gelên Iranî yên ku li welatên ne-hindûewropî dijîn ji bo serxwebûnê pêşengiya wan ji gelên Iranî û erdên ku li welatên şaristaniya Hînd-Ewropî dijîn, dikin.

Esilên Ferhengî, Sosyolojîkî, Dînî û Olî yê Iran Zemînê

• Çanda Iranzamîn çandek pirrengî ye û pirrengiyê li dijî yekîtiyê nahesibîne.

• Ramana Iran Zemînê bi diyalektîka Iranî ya dîrok û şaristaniya mirovahiyê wekî beşek girîng a diyalektîka Hind û Iranî û Ewropî ya dîrok û şaristaniya mirovahiyê û hem jî bi orîjînaliya wê ya dîrokî bawer dike.

• Ramana Iran Zemînê"şaristaniya Iranî" wekî beşek ji "şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî" dihesibîne.

• Ramana Iran Zemînêbi "nirx" û "têkiliyên civakî" yên taybetî yên "çand û şaristaniya Iranî" wekî beşek ji nirx û têkiliyên civakî yên "şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî" bawer dike.

• Ramana Iran Zemînêtêgeha "şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî" bikar tîne da ku tê wateya şaristanî û çandên mirovî yên herî mezin û pêşkeftî, ku ji Hindistanê heya Iran, Roma û Skotlanda bi dîroka hezaran salan dirêj dibe. Ew xwediyê "nirxên" bingehîn ên bingehîn, destkeftî û taybetmendiyên wekî "azadî", "mafên mirovan", "mafên heywanan", "mafên nebatan", "fikirîna li ser cîhanê, cewher û pêşkeftina wê", "kokên hevpar ên zimanî" ne., "kokên hevpar ên antropolojîk", "kokên hevpar ên dîrokî", "destkeftiyên herî baş ên zanistî, edebî, felsefî, olî, rîtualî û hunerî", "estetîk" û "xwestina rastiyê", û di dîroka mirovahiyê de bûne destkeftiyên herî mezin rojek. "Superaristaniya Hindo-Iranî-Ewropî" li sê şaxên jêrîn ên bi prensîbên bingehîn ên hevbeş lê cudahiyên hawîrdorê têne dabeş kirin: 1) şaristaniya Hindî, 2) şaristaniya Iranî, û 3) şaristaniya Ewropî.

• Di Ramana Iran Zemînê de têgeha "kodika çandî" tê bikar anîn ku tê wateya "nirxên çandî" û "qalibên" tevgerên mirovî yên ku ji "çanda orîjînal a Irana kevnar", "çanda Hînd-Iranî" û "çanda Hind-Ewropî" hatine wergirtin. Bi gelemperî, "kodên çandî" û "nirx" ên vê ekola ramanê divê ji nirxên "super-şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî" werin derxistin. Digel ku orjînala xweya kevnar û xwezayî diparêzin, divê ev nirx û şêwazên tevgerê yên nûjen bêne nûjen kirin.

• Ramana Iran Zemînêli gel "ronesansa Ewropî" bi "ronesansa Iranî" bawer e.

• Ramana Iran Zemînê destnîşan dike ku divê "şoreşek Iranî" di hemî warî de, nemaze di warê çand û olan de çêbibe, û ku "vejîna" Iranî dê di çand û pergala hêza Iranê de bêyî şoreşek cidî ya Iranî pêk neyê.

• Çand, rêûresm û kevneşopiyên Irana kevnar, nemaze yên navdar ên wekî Zurvanîzm, Mîtraîzm û çanda Zerdeştî ya resen a Gathas bêtir çanda dadrêsî ya nîv-Zerdeştî ya Sasaniyan, divê ji hêla alîgirên wan û alîkariya hukûmetê ve bêne zindî kirin.

• Çanda Iranzamînî Zerdeşt wekî fîlozofek û pirtûka wî The Gathas wekî pirtûkek felsefî ya ku li ser bingehê prensîbên diyalektîkî yên felsefî yên Tez û Antî-tezê û "Cîhana Fravashi" wekî ekolek felsefî ya ku cîhana Platon a Forman çêdike, nas dike.

• Ramana Iran Zemînê radigihîne ku, di rewşa herî xweşbîn de, felsefe ji bo kesên bi IQ -ya wan di bin heştêyî de ne têgihîştî ye, ji ber vê yekê ew dihêle ku kesên xwedî IQ-yê weha felsefeya Zerdeştî veguherînin ola Zerdeştiyê, bi şertê ku ramana van neo-Zerdeştiyan xwe dispêre pirtûka Zerdeştî Gathas bêtir ji xurafeyên ku di hin pirtûkên serdema Sasaniyan de têne dîtin.

• Ramana Iran Zemînê felsefeya kevnar a Zurvanîzm û Zurvanîzm-Mîtraîzmê bi fîzîka nûjen, teoriyên Big Bang, Madde û Antîmater, Dualîteya Gerdûnê, û Dema Bêsînor, felsefeyên herî ontolojîk ên Irana kevnare dihesibîne.

• Ramana Iran Zemînê radigihîne ku, di rewşa herî xweşbîn de, felsefe ji bo kesên ku IQ-ya wan di bin heştê de ye nayê fahm kirin, ji ber vê yekê ew rê dide kesên weha ku vê felsefeya Zurvanîst-Mîtraîst bikin dînek, bi şertê ku ew ji xurafe û dogmatîk dûr bimîne. ramana hiqûqî.

• Ramana Iran Zemînê "Mithra" wekî hilgirê ronahiya bêkêmasî û bêdawî dihesibîne û texmîn dike ku sembolên Mithra di demên kevnar de gelek caran hatine guheztin. Mîtra Mehr-Yaşt a Avesta, ku li Airyanem Vaejah dihate hez kirin, bi Polaris re hevseng bû, zivirokên wê bi hemî stêrkên Mezin û Piçûk re wekhev bûn. Li Romaya kevnar, dihate dîtin ku ew bi gerstêrka Saturnê re têkildar e, lê piştî demekê, ew dihate sembolîzekirin ku ji hêla Rojê ve hem li Irana kevnar û hem jî li Romaya kevnar tê sembolîzekirin, dema ku di destpêka Mîtraîzmê de ew berê ronahiya binefşî bû rohilatî. Mithra dadgerê di navbera tarî û ronahiyê de ye, ji hêla Zurvan ve hatî şandin da ku di navbera qencî û xerabiyê de hukim bike, û du zarokên wê, Ahura Mazda û şeytan.

• Ramana Iran Zemînê di warê çand û nirxên civakî, şaristanî û rîtuelî yên Iranê de baweriya xwe bi "şoreşa Iranî" û her weha guhertina şaristanî ji barbariya Ereban ber bi şaristaniya Hindo-andranî û Ewropî û "nîzama nû ya çandî û şaristanî" ya ranî heye.

• Ramana Iran Zemînê bi "demokrasiya neteweyî" bawer dike. Ev tê wateya "demokrasiya" partiyên ku netewe-dewleta Iranê, nasnameya Iranî, reseniya dîrokî ya Iranê û cîhana Iranî (şaristaniya Iranî) nas dikin û bi tu awayî kozmopolîtîst nînin, çi komonîst, çi îslamîst, çi celebek din.

• Ramana Iran Zemînê bi dabeşkirina peywiran li gorî bingeha pîşeyî û perwerdehiya kesan bawer dike. Ji ber vê yekê, ev dibistan bi tundî li dijî tevlêbûna teknokratan di mirovahî û zanistên ku tê de pisporiya wan tune ye. Ev dibistan fikra tevlêbûna teknokratên endezyariyê, bijîjkan, diranan, û hwd di teoriyên mirovahî û siyasî de bi tundî red dike û wê felaket dibîne. Lêbelê, ew tevlêbûna wan wekî çalakvanên siyasî pêşwazî dike.

• Ramana Iran Zemînê bi sekulerîzma fransî an "laïcité" an veqetandina olê ji hukûmet û siyasetê bawer dike.

• Ramana Iran Zemînê kozmopolîtîzm an laîsît (sekulerîzma Fransî) ne tenê destkeftiya Serdema Ronahiyê, di heman demê de yek ji taybetmendiyên çanda orîjînal a Iranî jî dihesibîne. Bûyîna hem împarator û hem jî qelebalix her dem di edebiyata kevnar de û her weha di efsaneyên Farisî yên ku di Shahahnameya Ferdewsî ya Mezin de eşkere bûne de her dem tê rexnekirin. Ji ber vê yekê ye ku padîşahê Pîşdadî "Cemşîd Shahah" tê tawanbar kirin dema ku ew hem padîşah û hem jî mobed e (tevliheviya ol-siyasetê) û ew Khvarenah ("rûmet" an "rûmet" û hêz an hêza mîstîkî ya xwedayî = meşrûiyeta siyasî winda dike) piştî vê îdîayê.

• Ramana Iran Zemînê sekulerîzmê wekî şertek pêdivî û Laïcité jî wekî şertek bes ji bo başkirina welat û axa Iranê ya pir dîndar dibîne.

• Ramana Iran Zemînê oleke fermî nîne, lê hemû olên azad dibîne, bêyî ku bizanibe ew bi eslê xwe Iranî ne an na, û ji wan re tu sînordariyan nake.

• Ramana Iran Zemînê radigihîne ku civakên mirovî di çarçêweya geşedanê de di warê gihîştina rewşenbîrî û nêrîna cîhanî de derbas dibin. Civakên qonaxa yekemîn, weke civakên herî paşverû û dogmatîk, ji civakên olî re tê gotin. Gelek civakên weha ji demên kevnar ve hene. Civakên qonaxa duyemîn civakên felsefî ne ku li ser esasên rasyonel û ramanên felsefî nêrînên cîhanî yên vekirî hene. Mînak civaka kevnar a Iranê ya dema Zerdeştiyê ye (bê guman ne ola neo-Zerdeştî ya ku di serdema Sasaniyan de derketiye holê) bi ramanên xwe yên aqilmend û felsefî û civaka Yewnana kevnar bi ramanên xwe yên felsefî. Civakên qonaxa sêyemîn, ku encama Ronakbîr û Ronesansa Ewropî ne, civakên zanistî ne, ku zanist ji zanînê cûda cûda têne destnîşan kirin. Civakên ku dîtin û nêrînên wan ên cîhanî li ser bingeha lêkolîna objektîf a diyardeyan an "zanistê" ne, xwedan nêrînek cîhanî ya herî pêşkeftî, rast, bêkêmasî û pêbawer in. Nimûneyên civakên weha hema hema hemî civakên şaristaniya rojavayî û piraniya civakên rojhilatî yên şaristaniya Ewropî ne. Hin welatên rojhilat û başûrê rojhilatê Asyayê jî ketine vê qonaxa zanistî. Qonaxa çaremîn ku hin welat gav bi gav dikevin qonaxa ku tê de sînorên fîzîk-felsefeyê bi "felsefeya analîtîk" têne kêm kirin. Kesayetên bêhempa yên di dîroka felsefe û zanistê de, mîna Bertrand Russell û Stephen Hawking, hewl dane ku mirovahiyê bînin vê qonaxê.

• Ramana Iran Zemînê bi têgîna (teoriya) sosyolojîk a "Wêneya Xwe ya Iranî" ya ku ji hêla Reza Hazeli (Kay Ashkan Ardalan Afsharnaderi) ve hatî destnîşan kirin bawer dike. Di vê teoriya sosyolojîk de, "nasnameya îranî" li ser bingeha nirxên nûjen û teoriya "xwe-wêneyê" di civaknasî û psîkolojiyê de û her weha kokên wê yên zimanî, dîrokî, çandî û antropolojîk ji nû ve tê pênasekirin.

• Nasnameya neteweyî û şaristanî ya Iranî ne li dijî, lê li gel nasnameya mirovî ya cîhanî ye. Ramana Iran Zemînê destnîşan dike ku nasnameyên orîjînal ên neteweyî û şaristanî yên cîhanê, wek nasnameya Iranî, herheyî ne û her hewla tunekirina wan xiyanet e li mîrata çandî ya mirovî. Pêdivî ye ku nasnameya mirov li nasnameyên neteweyî û şaristanî were dabeş kirin da ku ev cihêrengî rê li ber veke û motîvasyona pêşbazî û pêşkeftina civaka mirovî biafirîne. Cîhana yek-neteweyî an cîhana bê netewe, wekî ku di hin dibistanên ramanê de tê îdîakirin, dê tenê yek tîmek wekî Kûpaya Cîhanê ya Futbolê an pêşbaziyên Olîmpiyadê hebe. Cîhanek wusa bê netewe dê ji bilî ava sekinî ya ku dê di dawiyê de xera bibe de tiştek nebe.

• "Nasnameya Iranî" beşek ji "super-nasnameya Hîndo-Iranî û Ewropî" ye û li gel wê dijber e.

• "Wêneya Xweser a Iranî" perçeyek ji "xwenasîna xweser a Hindo-Iranî û Ewropî" ye û li gel wê ne ku dijberî wê ye.

• Di pêvajoya perwerdehî û xwendina bilind de, "nasnameya Iranî" û "Xwe-wêneya Iranî" divê hem bi hişmendî û hem jî bi hişmendiya her mirovî ya "şaristaniya Iranî" ve girêdayî bin da ku kodên çandî yên wekhev, hevrêz û pêşkeftî biafirînin. "," nirx ", û" têkiliyên civakî ". Balkêş e ku hişê binehişî heya% 95 çalakiyên mirovan kontrol dike, dema ku para hişê hişmendî% 5 e.

• "Nasnameya Iranî", ku li ser bingeha teoriya "Xwe-wêneya Iranî" hatî destnîşan kirin, bi navgîniya çar nîşanên zimanî, dîrokî, çandî û antropolojîk pêk tê. Indeksa olî di diyarkirina vê nasnameyê de ne beşdar e.

• Nasnameya Iranî dê nasnameyek şaristanî û transnasyonel be ku tê de neh welatên şaristaniya Iranê (Tacikistan, Efxanistan, Iran, Kurdistan (li Iraq, Sûriye û Tirkiyê), Belûçistan (li Pakistanê), Arran (Bakû), Ermenistan, Iriston (Osetya û Alania) û Taleşa Bakur). Ji ber ku ev super-nasnameya şaristanî ji nasnameyên neteweyî û herêmî di astek bilindtir de ye, ew ê bi van nasnameyên piçûktir re nekeve pevçûnê, lê dê hemî nasnameyên piçûktir ên neteweyî û herêmî bixe bin sîwana xwe.

• "Wêneya Xwe ya Iranî" ji "Wêneyê Xwe yê Iranî", "Wêneyê Xwe yê Pastranî yê Berê", "Wêneyê Xwe yê ureranî yê Pêşerojê", û "Xwe-maêweya Iranî û Têgihîştina Xwe" pêk tê, ku her yek bi çar nîşanên zimanî, dîrokî, çandî û antropolojîk.

• Kategoriya yekem, "Wêneya Xweser a Iranî", nasnameya Iranî ya kesekî ye ku nuha bi kêmî ve sê ji çar nîşanên zimannasî, dîrokî, çandî û antropolojî yên Iranî hene.

• Kategoriya duyem, "Wêneya Xweyî ya Iranî" nasnameya Iranî ya kesekî ye ku berê herî kêm sê ji çar nîşanên zimannasî, dîrokî, çandî û antropolojîk ên Iranî hebûn.

• Kategoriya sêyemîn, "Wêneya Xwe ya Iranî ya Pêşerojê", nasnameya Iranî ya kesekî ye ku dê di pêşerojê de herî kêm sê ji çar nîşanên zimannasî, dîrokî, çandî û antropolojî yên Iranî hebin.

• Kategoriya çaremîn, "Xwe-Dîzayn û Xwe-feraseta Iranî", nasnameya Iranî ya kesekî xwedan nexşe û têgihiştina Iranî ye bi kêmî ve sê ji çar nîşanên zimanî, dîrokî, çandî û antropolojîk.

• Ramana Iran Zemînê bi Danezana Gerdûnî ya Mafên Mirovan bawer e û pê ve girêdayî ye, wekî guhertoyek nûvekirî ya yekem peymana dîrokî ya mafên mirovan ku li ser Çilindorê Kîrosê Mezin û biryara wî ya piştî dagirkirina Babîlê hatî nivîsandin. Ew bawer dike ku Çerxa Çurûs û Danezana Gerdûnî ya Mafên Mirovan bi nirxên çanda orîjînal a Iranî û nirxên şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî re hevgirtî ne.

• Hemû mirov di baweriyên xwe yên olî û çandî de azad in û mafê tu kesî tune ku van baweriyan li ser yên din ferz bike.

• Ferzkirina bawerî û şêwaza jiyanê ya taybetî li ser yên din binpêkirina mafên mirovî yên nûjen e, û di dîrokê de ji hêla çanda orîjînal a Iranî ve hem di dîroka Iran'sranê de û hem jî di efsaneyên Iranî de hatiye berovajîkirin. Reftara mirovane û gewre ya Kyros di parastina mafên hemû gelên emperyal ên Iranê de, nemaze silindira wî, ji aliyekî ve, û têkçûna lehengê Zerdeştî Esfandiar ji hêla Mithraist Rostam ve di efsaneyên Iranî de, yê ku dixwest Zerdeştiyê li Mîtraîstên Iranî ferz bike Sîstan nîşan dide ku hem dîrok û hem jî efsaneyên Iranê ferzkirina raman û binpêkirinên bingehîn ên mafên mirovan mehkûm kirine.

• Ramana Iran Zemînê bawer dike ku her kes li gorî adet, kevneşopî û propagandaya xwe di demek kurt de olek dişopîne an jê kêm dibe, lê ew ê li gorî IQ, kesayetiya psîkolojîk û derûniya xwe di demek dirêj de wê hilbijêrin.

• Ramana Iran Zemînê bawer dike ku dewra Parthiyan ezmûna çêtirîn û serfiraz a Iraniyan e ku dema ku serxwebûna xwe ya çandî û siyasî diparêzin, destkeftiyên girîng ên şaristaniya Rojavayî (Greko-Romî) bikar tînin. Ev ezmûn mînakek serfiraz a yekîtî û tevliheviya çandên mezin ên Hind-Iranî û Ewropî (çanda Iranî û Rojavayî) ye. Di vê serdema geşbûnê de, Yewnanîstan û Rom ji Iranê û berevajî fêr bûn. Serdema çandî û dîrokî, ku jê re Helenîzma Yewnanî tê gotin, koka xwe ya kûr ne tenê li Yewnanîstanê, lê li Irana kevnar jî heye. Ev serpêhatiya dîrokî ya serketî dikare ji bo "modernîteya îranî" di serdema nûjen de bibe mînak.

• styleêweya klasîk bi rastî diyardeya herî hêja û bedew a huner, çand, şêweya nîgarkêşiyê, mîmarî, muzîk, wêje, şano, bale, û hwd. şêweyên din dikarin li şûna wê werin bikar anîn.

• Ji bo parastina nasnameya dîrokî ya welatên Iranzamîn, divê di avadankirin û plansaziya bajarî de pêşengiya modela mîmarî ya Irana kevnar bê kirin.

• Radyo û televîzyonên neteweyî yên welatên Iranzamîn mecbûr in ku hejmarek mezin ji belgefîlm û fîlman li ser çand, şaristanî, huner, zanist, teknolojî, wêje û dîroka Irana kevnar çêbikin.

• Divê torên televîzyonî yên Iranî yên li çaraliyê cîhanê 24 demjimêran belgefîlmên çandî û dîrokî yên li ser Irana kevnar bi zimanên Iranî û Ewropî û zimanên sereke yên Asyayê biweşînin. Di vî warî de, ji bo weşandina belgefîlmên dîrokî divê torên pispor hebin.

• Teknolojiya nûçeyan û medyaya ku nûçe û bûyerên cîhanî ji perspektîfa Ramana Iran Zemînê ve analîz û şîrove dikin xwedî girîngiyek taybetî ne. Ji ber vê yekê, radyo, televîzyon, serhêl, û torên nûçeyên satelîtî hewce ne ku bi zimanên şaristaniya Iranî û zimanên din ên ku li cîhanê pir têne bikar anîn bêne weşandin da ku nerînên Iranzamin di nav welat, netewe û qebîleyên şaristaniya Iranê de û hem jî gel û welatên din ên şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî û gelên din ên cîhanê, bi vî awayî berjewendiyên Iranzamîn û Yekîtiya welatên Iranê diparêzin.

• Divê alfabe û pergala nivîsandinê ya welatên şaristaniya Iranzamîn bi alfabeya Iranîkî bê guhertin, ku ev encama lêkolîna Zabih Behrooz û reformên Reza Hazelî (Kay Ashkan Ardalan Afsharnaderi) ne.

• Ji ber ku gelên Iranzamînî xwedî prensîb û kokên Zurvanî-Mîtrayî yên hevpar in bi saziyên navendên hêza cîhanî û rêxistinên girêdayî wan re, divê ew bi van rêxistinan re hevkariyê bikin. Divê bêtir mirovên Iranî bibin endamên van rêxistinan û çalakî û bandora xwe zêde bikin. Ji bo parastina berjewendiyên Iran û şaristaniya Iranê di navendên hêza cîhanî û rêxistinên dîrokî yên desthilatdariyê de, pêwîst e ku ev prensîp were cîbicî kirin.

• Salnameya fermî ya Iranzamin dê salnameya Mîtrayî ya 7700-salî be ku ji hêla Siavash Avesta ve li dû Zerdeştî û Xeyam û karên Mamoste Zabih Behrooz û Mamoste Ehmed Bîrşak, û bi adaptasyona wan a li gel Arkeolojiya Airyanem Vaejah an BMAC û ANDRONOVA ve hatî damezrandin. Dûv re, hesabên wê bi pêşniyara Reza Hazeli (Kay Ashkan Ardalan Afsharnaderi) rasttir bûn. Bikaranîna salnameya Zerdeştî ya 3700-salî ya Zabih Behrooz jî destûr e (yearsal 7755 Mithraist, 3755 Zerdeştî, PZ 2017).

• Divê lêkolînên li ser ziman û edebiyata kevnar a Hind-Iranî û Hînd-Ewropî bêne zêdekirin. Di vî warî de, divê tevgerek wergerîna nivîsên kevnar ji sanskrîtî, avestayî, pehlewî û latînî bo farisiya darî hebe.

• Hînkirina zimanên kevnar, îranî, hindo-îranî û hindûewropî li Iranê û welatên şaristaniya Iranzamîn divê heta radeyekê were berfireh kirin ku bibe sedema çêkirin û berfirehbûna edebiyata Pehlewî, Avestayî, Sanskrîtî û Latînî ya nûjen.

• Navê fermî yê zimanê fermî yê Iranê û yek ji zimanên fermî yên welatên Iranzamîn, wek ku di nivîsa Daryûsê Mezin de li Iranê û nivîsa Kanishka li Afganistanê heye, zimanê "Ariye" ye, ku di bin fonetîkê de derbas bûye. bi demê re di "Arî" de diguhere û paşî dengê wê yê yekem "A" li gorî qanûna zimanî ya Hindo-Ewropî dibe "D", ji ber vê yekê têgîna "Dari". Di heman demê de balkêş e ku gotara "D" di zimanên Hînd-Ewropî de pir belav e û bi Gotara Englishngilîzî "THE" re koka hevbeş heye. Mînakî, "Afganistan" di Peştû de jê re "D-Afghanistan" tê gotin. Ji ber vê yekê, têgîna "Dari" ji du beşan pêk tê, "D" û "Arî", ku "D" gotar e. Piştî Islamslamiyetê, ji Farisiya Arî an Darî re jî bi kurtasî Farsî dihat gotin.

• Zimanê fermî yê Irana emperyal û yek ji zimanên fermî yên welatên din ên şaristaniya Iranê dê farisî be. Lêbelê, her welat dê zimanê xwe, mîna Dari, wekî zimanê fermî yê yekem an duyemîn bikar bîne.

• Fêrkirina zimanên cihê yên Iranî (Darî, Farisî, Tacîkî, Peştû, Kurdî, Lorî, Gilakî, Mazanî, Taleşî, Ermenî, Belûçî û hwd.) Li Iran û hemû welatên şaristaniya Iranzamîn di hemû astên xwendinê de destûr e.

• Tenê zimanê fermî û zimanê perwerdehiya fermî li Iranê dê Darî be.

• Perwerdehiya bi zimanên din ên şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî li dibistanên taybet û ji bo perwerdehiya taybet destûr e, bi şertê ku bi Darî re bi perwerdehiya kûr re were.

• Divê hewl bê dayîn ku alfabetîk û ferhengî ji sê şaxên girîng ên Darî pêk bên, ango 1) Darê Tacîkî 2) Darê Paşû û 3) Darê Farisî ji hêla Akademiya Mezin a Ziman û Wêjeya Darî ve, ku dê çavdêriya akademiyên ziman bike her sê welatên Tacikistan, Afganistan û ran.

• Divê elfabeya her sê şaxên zimanê Darî bi alfabeya "ikranîkî" bê guherandin.

• Mihrîcanên Newroz, Mehregan û Sadeh, wek mezintirîn festîvalên Iranî li welatên şaristaniya Iranzamîn, divê bi tevahî bên vejandin û pîroz kirin.

• Rojbûna Mithra an pîrozbahiya şeva Yalda divê bibe pîrozbahiyek fermî.

• Divê pîrozbahiya rojbûna Zarathustra bibe cejneke fermî.

• Divê hemû şahiyên netewî û olî yên Irana kevnar werin zindî kirin.

• Modernîte û modernîzm bi rasyonalîzma Iranî re nakok nîne, bi taybetî di felsefeya Gatha ya Zerdeşt de xwe nîşan daye û ev temamker in. Ramana Iran Zemînê bi tundî alîgirê rasyonalîzmê ye û wê tenê riya rêvebirina civakê dibîne.

• Ramana Iran Zemînê rêveberiyê wekî diyardeyek dinyayî dibîne û bawer dike ku divê hemî stûnên hukûmetê û sê hêzan (rêvebir, qanûndaner û dadwer) li ser bingeha felsefeya siyasî ya Serdema Ronahî û Teoriya Peymana Civakî ku di xebatan de têne pêşniyar kirin, bêne destnîşan kirin. yên rewşenbîr û ramanwerên wekî Thomas Hobbes, John Locke, Jean-Jacques Rousseau û Charles de Montesquieu.

• Pîrozbahî, rêûresm, kevneşopiyên çandî, xwarin, hunerên destan û hwd ên şaristaniya Iranzamin divê cîhanî bibin û li welatên din belav bibin.

• Pêdivî ye ku navê "Deryaya Xezerê" bi navê eşîra kevnar a Iranê Caspi, ango "Deryaya Caspi" an "Deryaya Xezerê", ku navê bapîrê hevpar ê Mazandaranî, Gîlanî û Taleşiyan e, were guheztin.

• Divê navê "Behra Ereban" bibe "Behra Pers".

• Ji bo parastina navê Kendava Farisî (Khalig-e Pars an Shakhab-e Pars), divê kampanyayek cîhanî were destpêkirin û firokexaneyek bi heman navî wekî çêtirîn firokexaneya cîhanê were damezrandin.

• Damezrandina akademiyek bi zimanê Darî dê rê li ber guheztina bêjeyên biyanî, nemaze peyvên Erebî ji zimanê Darî û veqetandina ji sedî bîstê kêmtir ji peyvan ji wan re veke. Pêdivî ye ku ev akademî bi taybetî balê bikişîne ser guheztina peyv û rêzimana Erebî bi peyvên koka Avestayî, Sanskrîtî, Pehlewî û tewra Latînî, ji ber ku Latînî zimanê zimanên Hînd-Iranî û Ewropî ye û bi Farisî Darî rehên wê yên kûr ên dîrokî hene. Ji bo dewlemendkirina zimanê Darî divê peyvsaziya zimanên din ên hemdem ên Iranî jî were bikaranîn.

• Pêwîst e çalakî ji bo bê-erebkirina çanda Iranî werin kirin. Ev armanc ji xweparastinê bêtir dij-Erebîzmê ye. Ji ber vê yekê, divê têkoşînek pir cidî li hember diyardeyên çanda Erebî were destpêkirin, ji bilêvkirina peyvan bigire heya alfabe û nivîsandin û diyardeyên çandî yên din.

• Divê Islamslam ji zimanê Erebî bê veqetandin û Quran tenê bi Erebî ne bi farisî yan jî bi zimanên din ên îranî were weşandin. Wekî din, divê dua û adetên Iraniyên ku Islamslam parastine, bi Darî bê gotin û kirin. Pêdivî ye ku Islam jî cewhera xwe ji dibistanek dadrêsî biguhezîne ekolek exlaqî ya kesane, û hin şertên wê, yên wekî "wehyê", divê gelek reforman bikin. Bi gotinek din, pêdivî ye ku ew cewherek "erdî" bigire da ku ew were sererast kirin û guheztin. Ev ol li Iran, herêm û cîhanê rastî kaosê hatiye. Ji ber vê yekê, pir girîng e ku were sererast kirin, tercîh ji hundur û ji hêla bawermendan ve bixwe, da ku reform baştir bi bandor bibin.

• Divê çanda Iranî û Iranzamînî ji rewşa berevaniyê derkeve û ya êrîşkar bigire.

• Divê li hemû şûnwarên arkeolojîk ên Iranê kolandinên arkeolojîk ên berfireh bêne kirin.

• Divê muzeyên arkeolojîk ên pir mezin li navendên parêzgehan û li paytextên welatên şaristaniya Iranê bêne avakirin.

• sitesûnwarên arkeolojîk ên şaristaniya Iranî û gelên Iranî her sê serdemên arkeolojiya mirovan ji Serdema Kevir heya Serdema Tunc û Hesin dihundirînin û bi van cihên arkeolojîk ên jêrîn ve girêdayî ne: Arkeolojiya Vaejah û Balkh, chaeûnwarê Ano, Arkeolojiya YAZ, Cihê Arkeolojî Yamna, Arkeolojiya Dnieper-Donets, Girên Arkeolojîk ên Sialk li Kaşanê, chaeûnwarê Arkeolojî yê Shahr-e Sukhteh a Jiroft Kerman, Malpera Arkeolojî ya Teppe Hasanlu, Ziviyeh Arkeolojiya Kurdistan, Ziviyeh Arkeolojî , Cihê Arkeolojî yê Ganj Darreh li Harsîn a Kirmaşanê, Gobekli Tepe li Kurdistana Tirkiyê, Arkeolojiya Keleha Erbîlê li Kurdistana Iraqê, Cihê chaearistaniya Hîtîtî di Civilaristaniya Tirk de, chaearistaniya ruaristaniya Ururta Arkeolojiya Civilaristaniya Tirk, chaeûnwarê Arkeolojîk a Bajarê Parthiyan li Sûriyê, Tesûnwarê Arkeolojî yê Ctesiphon li Iraqê, şûnwarên arkeolojîk ên şaristaniyên Indus û Harappan li Hindistan û Pakistanê, Cucuteni – Trypillia Arkeolojiya Ukrainekraynayê, Çemê Dunayê Arkeolojî li Ewropayê, Arkeolojiya Misra Kevnar piştî hatina Hyksos, Cihê Kevnar ê Sumeriyan, Malpera Arkeolojî ya Babîlê piştî hatinê ya Xezer û cyskîtan, Cihê Arkeolojî yê Loristanê di Serdema Tunc de, Malpera Arkeolojî ya Khwarazm, şûnwarên arkeolojîk ên cyskît û Sarmatiyan li seranserê Ewropayê û "Kurganên" wan, deverên arkeolojîk ên Parsê di serdemên cihê de, Arkeolojiya Reyê, cihên arkeolojîk ên Gîlan û Mazandaran , cihên arkeolojîk ên Azerbaycanê, şûnwarên arkeolojîk ên Ermenistan û Gurcistanê, Osetya û Alania û li seranserê Qafqasya, Afganistan û bakurê Hindistanê.

• Ji bo naskirina komkujî û jenosîda ancientranîyên kevin ji alîyê Erebên Misilman ve, divê komîteyên taybetî bên avakirin û li hemû bajar û gundên Iranê û her weha li hemû paytextên cîhanê bîranîn ji bo mexdûran bi lêçûna hukûmeta Iranê bê çêkirin.

• Pêdivî ye ku hemî avahiyên kevnar, qesr, keleh û perestgehên agirî ji nû ve bêne çêkirin.

• Enstîtu, weqf û zanîngehên Iranolojiyê yên taybet bi Ramana Iran Zemînê hewce ne ku li hemî bajarên Iranê, nemaze li navendên parêzgehan û welatên din ên şaristaniya Iranê ji bo perwerdekirina karmendên îdarî û rêxistinî yên welatparêz û pan-Iranîst werin damezrandin.

• Divê qadê Iranolojiyê li zanîngehên navdar ên cîhanê li ser hesabê hukumdariya Hilbijartî ya perranê were saz kirin.

• Mîhrîcanên girîng ên têkildarî huner, çandî û sînemayî yên li ser çand û hunera Iranî divê li Irana Padîşahê Hilbijartî û welatên din ên şaristaniya Iranzamîn werin saz kirin.

• Divê Irana emperyal û welatên din ên şaristaniya Iranzamîn bi awayekî berfireh beşdarî festîval û pêşangehên navneteweyî bibin.

• Piştî guherandina pergala nivîsara Darî û zimanên din ên ranî, divê baldariyek taybetî li ser belavbûna wan li cîhanê bê kirin û farisî Darî wekî yek ji zimanên fermî yên Neteweyên Yekbûyî bê pejirandin.

• Divê pêşbirk û pêşbirkên werzîşê yên girîng li Irana Qeyser a Hilbijartî û welatên şaristaniya Iranzamîn bên lidarxistin.

• Ji bilî gulaşê, werzişên kevnar ên Iranê, ango rêûresmên zûrxanê û polo ya Iranî, bêne vejandin û cejnên wan bêne saz kirin. Divê ev werzîş bibin beşek ji werzîşên Olîmpiyadê yên fermî.

• Çîrokên dîrokî û edebî yên Shahahnameya Fîrdewsî divê di bin peymanên bi Hollywoodê re bibin fîlmên dirêj û li seranserê cîhanê bi berfirehî werin pêşandan.

• Divê senfoniyên klasîk ên kesayetên dîrokî, zanyar û padîşahên mezin ên şaristaniya Iranzamin bêne çêkirin.

• Baleya klasîk a çîrok û efsaneyên dîrokî yên nameahnameyê divê bi hevkariya Theateranoya Bolşoyî ya li Moskowê bê çêkirin û li hemû cîhanê bê nîşandan.

Esilên sîyasî û rêvebiriyê Iran Zamînê, Şahtî ya hibijartî (Komara Parlamanî bi kevneşopiyên Iranî) ji bo Iranê

• Ramana Iran Zemînê prensîba "Iran, welatê gel û komên etnîkî yên Iranî" diparêze

• Ramana Iran Zemînê daxwaza derxistina qanûna "Welatê Iranê" li du meclîsên Iranê (Meclîsa Mehestan û Meclîsa Nûneran) dike, ku bi eşkere "nasnameya Iran'sranê" û "pênasekirina gelên Iranê" vedibêje.

• Ramana Iran Zemînê bi "Demokrasiya Neteweyî" bawer dike. Ev tê wateya "demokrasiya" partiyên ku netewe-dewleta Iranê, nasname û reseniya Iranî û cîhana Iranî (şaristaniya Iranî) nas dikin û bi tu awayî kozmopolîtîst nînin, çi komunîst be, çi îslamîst be, yan jî celebek din.

• Ramana Iran Zemînê bi tundî her "Seyedcracy" an "Mongolcracy" an bihêzkirina siyasî ya mirovên ku bi eslê xwe ne-Iranî ne an kesên ku eslê xwe ji Hejaz û Erebistana Siûdî an jî welatên din re digirin bi sernavên nijadperestî yên wekî "Seyed" di wateyê de red dike. ya "gentleman" an "master". Ev ekola ramanê destnîşan dike ku divê hemî sernavên nijadperest ên ku kokên wan di xwînê de bi gel û herêmên ne-Iranî re hene, bêne rakirin.

• Li ser bingeha sosyolojî û prensîbên Ramana Iran Zemînê, ji çar nîşanên ku di pênaseya "mirovên Iranî" de têne bikar anîn divê herî kêm sê "Iran" bin.

• Nîşaneyên "nasnameya etnîkî" ya li ser bingeha civaknasî û Ramana Iran Zemînê ev in: 1) Dîroka hevbeş di wateya tevlêbûna di bingeha Iranê de, 2) Zimannasî bi wateya hebûna zimanê Hindo-Iranî an jî kêmasî Hînd-Ewropî, 3) Antropolojiya çandî bi wateya pîrozbahî, kevneşopî, Sersal, û naskirina festîvalên mezin ên Iranî yên wekî "Newroz" û "Mehregan" (Ekînoksa Payizî), û 4) Antropolojiya Biyolojîkî bi vê wateyê ku bi kêmanî yek ji sê divê haplogrûbên genetîkî yên Autosomal, Y-DNA, û mtDNA ranî bin.

• Ramana Iran Zemînê li gel "Ronesansa Ewropî" û "Serdema Ronahîbûnê" li Ewrûpayê bi "Ronesansa Iranî" bawer e.

• Ramana Iran Zemînê di warê siyasî de bi "şoreşa Iranî" bawer e da ku vejîna Iranî misoger bike û rêça şaristaniya Iranî ji barbariya Ereban biguherîne şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî.

• Sîstema hukumeta Iranê û welatên cîran ên şaristaniya Iranzamîn divê Demokrasiya Parlementerî ya Hilbijartî ya permperatorî (Komara Parlementeriyê bi parastina kevneşopiyên Iranê) be.

• Ramana Iran Zemînê hukûmetê wekî diyardeyek dinyayî dibîne û bawer dike ku divê hemî stûnên hukûmetê û sê şaxên (rêvebir, zagonî û dadrêsî) li ser bingeha felsefeya siyasî ya Serdema Ronahiyê û teoriya Peymana Civakî ya ku di berhemên rewşenbîr û ramanwerên wekî Thomas Hobbes, John Locke, Jean-Jacques Rousseau û Charles de Montesquieu.

• Ramana Iran Zemînê destnîşan dike ku, li ser bingeha Rasyonalîzm û felsefeya siyasî ya nûjen, têgeha "dûr" an "khvarenah" (ku tê wateya rûmet) di Avesta de, ku di felsefeya siyasî ya Irana kevnar de hatî binav kirin, divê ji nû ve were pênasekirin û esmanî û divê aliyên xwedayî bên rakirin. Ji ber vê yekê, "dûr" an "khvarenah" a kesekî di Avesta de bi rastî "meşrûiyeta" wan e, ango merîfet û taybetmendiyên wan ji têkiliya taybetî ya xwedayî, ezmanî an derveyî erdê. Bi pênaseyek weha zanistî û erdî ya "dûr" an "khvarenah" ku li gorî teoriya peymana civakî ya ku di berhemên Thomas Hobbes û John Locke de hatî dîtin tevdigere, "Far-e Izadi" tê wateya taybetmendiyên exlaqî yên baş, "Far-e Shahi "tê wateya taybetmendî û jêhatîbûnên kesek ji bo hukûmetê, û" Far-e Irani "tê wateya taybetmendiyên çandî, zimanî, dîrokî û antropolojîk ên kesek ku ji şaristaniya Iranê ye. Di vê wateyê de, "dûr" an "khvarenah" tê wateya taybetmendî û taybetmendiyan, û sê celebên behskirî yên "dûr" ji bo kesê / a xwedî hêza siyasî tê wateya sê celebên "meşrûiyetê".

• Li ser bingeha danasîna nûjen a jorîn a "dûr" an "khvarenah", bilindtirîn desthilata siyasî ya Iranzamin "împaratorê bijarte" ye ku bi hilbijartinên azad ve hatî hilbijartin. Pêdivî ye ku wî her sê celebên "dûr", ango "Far-e Izadi", "Far-e Shahi", û "Far-e Irani" hebe. Bi hêsanî, divê "meşrûiyeta" wî hebe. Walî-general an padîşahên herêmî yên ku ji hêla serokwezîr ve têne destnîşan kirin divê van sê celebên "dûr" jî hebin, her çend ne mecbûr be jî bi qasî ku ji împarator tê hêvî kirin.

• "Farahmandi (meşrûiyet)" an "Imperatoriya Hilbijartî" tê vê wateyê ku xwedî sê celebên gotî yên "dûr" in, ango "Izadi," Shahi ", û" Irani. Di wateya xweya nûjen de, ew ji hêla gel an nûnerên wan ve di hilbijartinên azad de tê wateya "împarator".

• Di dirêjahiya dîroka ranê de, sîstema desthilatdariya împaratorî an padîşahî bi nasnameya hezar salî ya Iranê ve girêdayî ye heya wê astê ku şahesera rastîn a wêje, efsane û dîroka Iranê "Shahahname" hatiye binavkirin. Ji ber vê yekê, dema ku vî navî diparêze, Ramana Iran Zemînê naveroka xwe nûjen dike, û wê nêzîkê struktura pergala Komara Parlamenî dike da ku ne tenê kevneşopiya "împaratoriya Iranê" û reseniya dîrok û şaristaniya Iranê biparêze, lê modern jî lê zêde bike. naveroka demokratîk bi hilbijartina împarator tenê ji bo du şertên heft-salî. Lêbelê, desthilata sereke di vê hukûmetê de serokwezîr e, ku ji hêla partiyên siyasî yên hilbijartî yên gel ve di meclîsê de tê hilbijartin û ji hêla împaratorê bijarte ve tê sepandin.

• Gotina "hanahanşahî" (împaratorî) di seranserê dîroka Iranê de, nemaze di demên kevnar de, ji bo celebek hukumeta nemerkezî hatî bikar anîn, ku carinan wekî federasyon û carinan jî wekî konfederasyon xuya dibe. Di vê celeb hukûmetê de, padîşahên herêmî carinan di heman demê de xwedan destûr bûn ku dravên xwe çêdikin û artêşek wan a herêmî jî heye, lê împaratorê giştî yekîtiyek şaristanî û erdî di nav hemî gelên şaristaniya Iranê de çêkir û wekî padîşahê wan hemî padîşahan hate binav kirin. Di dîrokê de mînakên zelal ên vê hukûmetê Empiremperatoriya Satrap, federasyona Hexamenişî û împaratoriya konfederal a Med û Partan bûn. Ramana Iran Zemînê vê hukumeta nenavendî ya dîrokî ya Iranê ji avahiyek federal û konfederal li gorî şert û mercên heyî yên gelên Iranî û rewşa cîhanî diguherîne.

• Gotina "Padşahî" (padîşahî) di tevahiya dîroka Iranê de bi du wateyan hatiye bikar anîn. Di wateya yekem de, ew qralên herêmî yên eşîrên Iranî vedibêje, ku rola parêzgar-generalan bi desthilatdariyek zêdetir lê ya jêrdestî Qeyserê Iranzamîn, ku padîşahê wan hemûyan bû. Ev împarator carek li Medya, carek li Persiya û carek jî li Xorasana Mezin û Parthia bû. Mînakên van padîşahiyên herêmî Tabaristan, Gilanşan li Gîlan, Sistan, Merv û Xorasan, Kordanshah Matikan in Kurdistan, Atropatene, irîrvanşah, Medya, Parthia, Pars û Saka. Di wateya duyemîn de, ew qala padîşahiya navendîkirî ya tevahiya Iranê dike, ku bi taybetî di serdema piştî-Islamicslamê de ji bo celebek hukûmetê ya ku împarator tê de bû tê bikar anîn. hemî hêz û destêwerdan di hemî mijaran de, piçûk an mezin li her perçeyek Iranê. Ji ber ku Ramana Iran Zemînê împarator wekî generalên parêzgarê Iranê dihesibîne, ew di têgihîştina yekem de hemfikir e û celebê yekem û kevnar ê padîşahiyê di nav pergala emperyal de bikar tîne bi hin reforman. Ev ekola ramanî monarşiya navendîkirî ya teqez nas nake, ku celebek tehrîfkirî û Erebî-Islamicslamî ya avahiya hukûmî ya ne-merkezî ya şaristaniya Iranê ye, nemaze piştî Islamslamê. Balkêş e ku desentralîzasyon li vir bi wateya federalîzmê nayê bikar anîn.

• Gotina "împaratorê mîratî", li gorî Ramana Iran Zemînê, di termînolojiya zanistiya siyasî de bi termê "padîşah" re hevwate ye, li gorî dîrok, şaristanî, civak, çand, taybetmendiyên yekta yên Iranê û welatên şaristaniya Iranê li ber çavan digire. nasname û kevneşopiya siyasî. Ji ber şert û mercên heyî yên çand û şaristaniya Iran û cîhanê û îhtîmala mezin a guheztina hukûmeta mîratî bo hukûmetek li ser bingeha partiyê, Ramana Iran Zemînê "hukumeta mîratî", tevî "pergala emperyalî ya mîras", pêşniyar nake.

• Gotina "împaratorê hilbijartî" di Ramana Iran Zemînê de di termînolojiya zanistiya siyasî de bi termê "serok" re wekhev e, û taybetmendiyên yekta yên Iran û welatên şaristaniya Iranê ji hêla dîrok, şaristanî, civak, çand, nasname û siyasî ve li ber çav digire. kevneşopî. "Qeyserê hilbijartî" di rastiyê de "serok" e di pergalek "Komara Parlamenî" de, di organîzekirina merasîmên neteweyî de rolek merasîmî digire ser xwe û ji bo yekîtiya neteweyî sembolek e. Erk û desthilata sereke ya vî împarator parastina "nasname û yekîtiya neteweyî" û "yekparçetiya xaka" Iranê ye, û amûrên hêza wî "Cerdevanê Qeyserî" û "Rêxistina elligstixbaratî ya Cerdevaniya Qeyserî" ne.

• Gotina pergala "reditmperatoriya Mîratî", li gorî Ramana Iran Zemînê, di termînolojiya zanista siyasî de bi termê "padîşahî" re hevwate ye, li gorî dîrok, şaristanî, civak, civak, çand, taybetmendiyên bêhempa yên Iran û welatên şaristaniya Iranê berçav digire, û kevneşopiya siyasî. Ramana Iran Zemînê ji bo Iranê pergalek wusa pêşnîyar nake, li ber çavan rewşa heyî ya li Iran û cîhanê û veguhertina dîrokî ya pergala mîratgirî bo hegemonya partiyek girêdayî malbatên kirêgirtî.

• Gotina pergala "Hilbijartiya permperatoriyê", li gorî Ramana Iran Zemînê, di termînolojiya zanista siyasetê de bi terma "Komar" re wekhev e, li gorî dîrok, şaristanî, civak, civak, çand û taybetmendiyên şaristaniya Iranê û welatên şaristaniya Iranê , û kevneşopiya siyasî. Hikûmetek wusa pergala hukûmî ya îdeal û armanca dawîn a " Ramana Iran Zemînê " ye.

• Sîstema "Pergala Parlementeriya Hemperatoriya Mîratî ya Parlamenî", li gorî Ramana Iran Zemînê, di termînolojiya zanista siyasî de bi termê "Padîşahiya Parlementer" re hevwate ye, ji hêla dîrok, şaristanî, civakî, taybetmendiyên bêhempa yên Iran û welatên şaristaniya Iranê, civak, çand û kevneşopiya siyasî. Ramana Iran Zemînê ji bo Iranê pergalek wusa pêşnîyar nake, li ber çavan rewşa heyî ya li Iran û cîhanê û veguheztina dîrokî ya pergala mîratê li hegemonya partiyek ku bi malbatên kirêgirtî ve girêdayî ye.

• Sîstema "Pergala Parlementerî ya Hilbijartî ya Immparatorî", li gorî Ramana Iran Zemînê, di termînolojiya zanistiya siyasî de bi terma "Komara Parlementer" re wekhev e, ji hêla dîrok, şaristanî, civakî, taybetmendiyên bêhempa yên Iran û welatên şaristaniya Iranê, civak, çand û kevneşopiya siyasî. Hikûmetek wusa pergala hukûmî ya îdeal û armanca dawîn a " Ramana Iran Zemînê " ye.

• Gotina pergala "Serokatiya Hilbijartî ya Demokrasî ya Serokatiyê", li gorî Ramana Iran Zemînê, di termînolojiya zanyariya siyasî de bi terma "Komara Serokomariyê" re hevwate ye, ji hêla dîrok, şaristanî, civakî, taybetmendiyên bêhempa yên Iran û welatên şaristaniya Iranê, civak, çand û kevneşopiya siyasî. Li gorî Ramana Iran Zemînê, hukûmetek weha li welêt di dema "serdema veguheztinê" û "krîzê" de hatî pejirandin. Di vê hukûmetê de, hêza împaratorê bijarte di demên awarte û krîzê de zêde dibe da ku "yekîtî û nasnameya Iranzamin" û her weha "yekparçebûna xaka" wê biparêze.

• Ramana Iran Zemînê ji ber hêza zêde ya navendîkirî ya yek kesî, pergala hukumdariya Demokrasiya Hilbijartî ya Demokrat a Serokomariyê (Komara Serokomariyê) pêşniyar nake. Di pergala serokatiyê de, pêkanîna mekanîzmaya Check & Balances (pergala balans û çavdêriyê di nav sê baskan de) ji bo Iranê, ku têgehek çandî û etnîkî ya cihêreng heye, dê pir dijwar be. Wekî din, ezmûnê nîşan daye ku pergala serokatiyê li welatên Rojhilata Navîn bi hêsanî dikare bibe pergala hukumdariyek otorîter an totalîter. Lêbelê, hukumetek wusa di "serdema veguheztinê" û "krîzê" de li Iranê hatî pejirandin. Di vê hukûmetê de, hêza împaratorê bijarte di demên awarte û krîzê de zêde dibe da ku "yekîtî û nasnameya Iranzamin" û her weha "yekparçebûna xaka" wê biparêze.

• Gotina "Civilaristaniya Iranî ya Padîşah", li gorî Ramana Iran Zemînê, di termînolojiya zanista siyasî de bi têgeha "Yekîtiya Welatên Civilaristaniya Iranê" an "Yekitiya Cîhana Iranî" re hevwate ye, li gorî taybetmendiyên bêhempa yên Iran û welatên şaristaniya Iranê di warê dîrok, şaristanî, civak, civak, çand û kevneşopiya siyasî de. Di vê "Empiremparatoriya Civilaristaniya Iranê" de, hin welatên yekîtiyê dikarin bi şikil û di bin navê "Komar" de hebin. Mekanîzma yekîtiyek wusa divê ji "civakek hevbeş" berbi "konfederalîzm" û dûvre jî "federalîzm" biçe da ku lihevhatina di navbera çend welatên Iranê de bi şaristaniyek hevpar re zêde bike.

• Gotina "Qeyserê Demkî yê Civilaristaniya Iranê", li gorî Ramana Iran Zemînê, bi termê "Serokê Demkî yê Yekîtiya Welatên izationaristaniya Iranê" re hevwate ye, ji ber ku ji aliyê dîrok, şaristanî de taybetiyên bêhempa yên Iran û welatên şaristaniya Iranê berçav digire. , civak, civak, çand û kevneşopiya siyasî. Ew bi gelemperî ji welatên cihê yên şaristaniya Iranê bi awayekî periyodîk ji bo heyamek salekê tê hilbijartin.

• Gotina "Padîşahiya Parêzgehê" asta duyemîn a dabeşbûnên welatê yekîtiya Iranê destnîşan dike. Ew di termînolojiya zanistiya siyasî de wekhev e "rêveberiya herêmî ya parêzgehê" û ji hêla yasayî û siyasî ve ji "hukumeta herêmî" ya li welatên federal cûdatir e, ji ber ku du taybetmendiyên hukûmetên herêmî, ango "yekîtiya axê" û "serweriya neteweyî" tune. tenê aliyên rêvebir û xwe-rêvebir. Padîşahiya parêzgehê "serweriya hukumeta navendî", "nebûna serweriya parêzgehê", "nebûna yekîtiya axa parêzgehê" û "yekparçebûna xaka tevahiya welat" nas dike. Ew ji hêla dîrok, şaristanî, civak, civak, çand û kevneşopiya siyasî ve li gorî taybetmendiyên bêhempa yên Iran û welatên şaristaniya Iranê tê afirandin. Di vê pergalê de padîşahê parêzgehek heye ku ji hêla hukumeta navendî û mirovên heman parêzgehê ve ji bo heyamek heft-salî tê tayîn kirin û hêza wî sembolîk e û bi rewşên awarte re sînordar e. Di heman demê de hukûmetek parêzgehê û parlamentoyek parêzgehê (Meclîsa Nûnerên Parêzgehê) heye, ku ji hêla mirovên herêmî ve ji bo heft salan têne hilbijartin. Wekî din, meclîsên bajar û gundan li bajar û gundên her parêzgehekê ji bo heyama heft salan têne hilbijartin.

• Gotina "padîşahê parêzgehê" di termînolojiya zanistiya siyasî de li welatê unîter ê Iranê wekhev e bi "parêzgarê giştî". Padîşahê parêzgehê ji hêla serokwezîrê hukumeta navendî ve tê tayîn kirin, ji hêla du meclîsan (Meclîsa Mehestan û Meclîsa Nûneran) ve tê pejirandin û ji hêla "împaratorê hilbijartî yê tevahiya welêt" ve ji bo demek tixûbdar a heft salan û herî zêde du şert. Padîşahê parêzgehê otorîteyek merasîmê ye ku berpirsiyariyên wê pir hindik in, ji ber ku rêveberiya her parêzgehek berpirsiyariya hukumet û meclîsên herêmî (Meclîsa Nûnerên Herêmî) û meclîsên bajar û gundan ên wê parêzgehê yekser hilbijartî ye. "Padîşahê parêzgehê" garantorê yekîtiya welêt e, û heke hukumeta parêzgehê serxwebûnê bixwaze dê wezîfeya wê hebe ku hukûmet û parlamentoya parêzgehê hilweşîne û hilbijartinên nû li dar bixe. Padîşahê parêzgehê dikare ji hêla serokwezîr ve bi erêkirina du meclîsan (Meclîsa Mehestan û Meclîsa Nûneran), an tenê bi biryara "împaratorê hilbijartî yê hemî Iranê" ji wezîfeyê were dûrxistin.

• Di termînolojiya Ramana Iran Zemînê de gotina "Xanima perormperator" ji bo împaratorê jin tê bikar anîn û ji têgîna "şahbanû" ya ku tê wateya jina împarator cuda ye.

• Di termînolojiya Ramana Iran Zemînê de peyva "Wezîrê Parêzgeha Yekemîn" tê wateya desthilata kargêrî ya herî bilind a her parêzgehê ku serokatiya hukumeta herêmî dike. Wezîrê yekem ê her parêzgehê ji nûnerên meclîsa herêmî ya wê parêzgehê tê hilbijartin, ku bi gelemperî ji partiya serketî di hilbijartina meclîsa parêzgehê de ye. Yekemîn wezîrê parêzgehê serokwezîrê hukumeta herêmî ye, ji bo koordînasyona polîtîkayên hukumeta herêmî bi polîtîkayên hukumeta navendî re wezîfedar e. "Yekemîn wezîrê parêzgehê" dikare ji hêla "padîşahê parêzgehê" an "serokwezîrê hukumeta navendî" ve ji wezîfeyê were dûrxistin. Her weha ew dikare ji hêla "Meclîsa Parêzgehê" an "Meclîsa Nûnerên Herêmî" ve were tawanbar kirin û ji wezîfeyê were dûrxistin.

• Gotina "nasnameya Iranî" di termînolojiya Ramana Iran Zemînê de sînorên nasname, orjînal, dîrok, çand û her weha yekparçebûna xaka Iranê, şaristaniya Iranî û cîhana Iranî vedibêje. Berpirsiyariya sereke ya parastina "nasnameya Iranî" li ser împaratorê hilbijartî yê Iranê, padîşahên parêzgehan (generalên parêzgeran) û serok û împaratorên welatên din ên Iranê ye.

• Makezagona pêşerojê ya Iranê û welatên din ên şaristaniya Iranê an jî "cîhana Iranî" divê bi tevahî prensîban, nemaze prensîbên siyasî û rêvebirinî yên Ramana Iran Zemînê tev bigere.

• Ji bo parastina yekparçetiya axa Iranê û welatên şaristaniya Iranzamîn, sîstema herî baş ku yekîtiya di navbera komên etnîkî yên cihêreng de misoger dike pergala Hilbijartî ya Qeyserî ye.

• Ji bo tifaqa stratejîk a di navbera alîgirên pergala monarşiya parlamenterî (monarşiya mîratî ya demokratî ya parlamentoyê) û Komarparêzên Iranê de, sîstema herî baş dê sîstema "permperatoriya Hilbijartî ya Demokrat a Parlementoyê" (Komara Parlementer a ku kevneşopiyên Iranê diparêze) be.

• Sîstema "arymparatoriya Hilbijartî ya Demokrat a Parlementoyê" bi rastî pergalek Komara Parlamenî ye ku serokê wê kesayetek merasîmî ye ku di hêz û desthilatdariyê de tixûbdar e û jê re "împaratorê hilbijartî" tê gotin. Ev împarator dê ji nav nûnerên Meclîsa Mehestan (Senat) were hilbijartin û dikare herî zêde 3 serdemên heft-salî di vê wezîfeyê de bimîne. Eşkere ye, ji ber ku pergal di bingeh de perlemanî ye, serokwezîr dê bibe kesayetiya yekem a siyasî li welêt.

Di vê pergalê de, împaratorê hatî hilbijartin di pergalên Komara Parlamanter de hema hema wek serokê merasîmê ye û dê di sîstemên komara serokatiyê de bi qasî serokwezîr nebe. Lêbelê, ew berpirsê parastina "serweriya Iranê" ye û dê ji bo vê mebestê amûrên hêzê yên têr peyda bibin, di nav de "Cerdevanê Padîşahiya Iranî" û "Rêxistina elligstixbaratî ya Pasdarên permparatoriya Iranê". Wekî din, ew ê xwediyê mafê vetoyê be di mijarên ku "nasnameya neteweyî" û "serweriya Iranê" dixe xeterê de.

• Di dîroka Iranê de her dem hikûmetek emperyal (monarşiya federal, konfederal û nemerkezî) hebûye. Padîşahiyên Tabarestan (Mazandaran), Gilan (Gilanshahan), Atropatene û irîrvanşah, Kurdistan (Kordanshah Matikan û Korduen heta desthilatdariya Ardalan), Sîstan (hem di demên kevnar de û hem jî heya serdema Malik Mehmûd Sîstanî), Xorasanê (ji mîrektiyan ya Empiremperatoriya Kuşan heta padîşahiya Afganî û padîşahiya xanedaniya Afsharid), Kerman û Pars (ji padîşahên herêmî yên serdema Medî heya padîşahên Pars Frâtadâr di dema Skender û peyrewên wî de), Loristan (ji padîşahê Caspi heya desthilatdariya xanedaniya Zand, Ermenistan û hwd. xwedan otorîteyek mezin a aborî (mintage) û desthilatdariya leşkerî (xwedî hêza leşkerî ya serbixwe). Ev celeb hukûmet di serdema Parthiyan û Medan de di asta herî jor de bû. Faktora yekîtiyê di ev hukûmet împerator (padîşahê padîşahan) bû. Hikûmetek weha di Avesta û pirtûkên kevnar de jî wekî "Heft Welat" li welatê yekem ê Ariyan, Airyanem Vaejah, hatîye binav kirin. Ew di myt de jî diyar dibe hs, wêje û dîroka Iranê, wek Shahahnameya Fîrdewsî. Ji ber rastiyên heyî yên şaristaniya Iranê û gefên heyî yên ku di cîhana kevnar de tunebûn, Ramana Iran Zemînê celebek navendîkirî ya van hukûmetan, ango hukûmetek unîter bi rêveberiya parêzgehek ne -navendîkirî, pêşniyar dike.

• Di dirêjahiya dîroka Iranê de, hukumdariya emperyal (hukumeta merkezî) li gellek deverên Iranê bi otorîteya navendî ya aborî (çapkirin) û desthilatdariya leşkerî (xwedî artêş) yek bûye. Tewra serwerên herêmî û di hin rewşan de jî padîşahên herêmî ji hêla împaratorê navendî ve hatin tayîn kirin an pejirandin. Mînak di serdema kevn de hikûmeta Sasanî û di serdema nûjen de jî hikûmeta Pehlewî ye. Di her du xanedanan de, hukumeta navendî ji ber zêde navendîparêziyê, ku bû sedema dagirkirina Iranê ji hêla Ereban, piştgiriya herêmên cihê yên Iranê wenda kir. Dema ku tenê stûna mayî şikest hemû pergal hilweşiya.

• Bi lêkolînên kûr û hûr li ser dîroka şaristaniya Iranê, Ramana Iran Zemînê ji bo Iranzamîn şêweyekî navendîktir ê hukumdariya emperyal a Iranê ya bi navê "permperatoriya Hilbijartî" an "Komara Parlementer bi parastina kevneşopiyên Iranî yên hezar salî" pêşniyar dike. Ew bi rastî sentez an hevberdana împaratoriyên Part û Sasaniyan û bê guman strukturên hukûmetê yên nûjen di pergala Komarî de ye.

• Miletê Iranê miletek e ku ji kom û qewmên cihêreng pêk hatiye. Hin ji van eşîran bixwe bûne neteweyên li derveyî tixûbên siyasî yên Iranê, her çend ew di nav sînorên siyasî yên Iranê de wekî komek an eşîrek etnîkî têne pênasekirin. Mînak, êlên Azerî û Taleşî beşek ji neteweya Iranî ne li hundurê Iranê, li derveyî wê jî beşek ji neteweya Arran (Baku) ne. Her weha eşîra Kurd li hundurê Iranê beşek ji neteweya Iranê ye, lê ew dikare li welatên din neteweyek serbixwe ava bike. Gelê Fars beşek ji neteweya Iranî li Iranê, beşek ji neteweya Afganî li Afganistanê, û beşek ji neteweya Tacîkî li Tacikistanê ne. Li welatên Ewropî, koma etnîkî ya Fransî li Belçîkayê beşek ji neteweya Belçîkî ye, dema ku ew beşek ji neteweya Fransî ye li Fransayê.

• Netewe-dewlet di dîroka mirovahiyê de têgehek nû ya yasayî û siyasî ye, ku piştî şerên dînî yên sî salî li Ewrûpayê bi Peymana Westphalia di 1648-an de derketiye holê. Li gorî vê peymanê, "netewe-dewlet" neteweyek an komek e gelên bi "serweriya neteweyî" û "yekîtiya axê". Gel dikare di heman demê de ji çend "netewe-dewletan" re bibe, çêtir e ku ji heman rehê bin. Mînakî, gelê Alman beşek ji netewe-dewleta Alman li Almanya ye, beşek ji netewe-dewleta Avusturya ye li Avusturya û, beşek ji netewe-dewleta Swîsre li Swîsre, beşek ji dewleta netewe ya Liechtenstein li Liechtenstein, û beşek ya dewleta netewe ya Luksemburgê li Luksemburgê.

• Ji aliyê felsefî ve, miletek ji gel ne çêtir e, û ne jî gel ji neteweyê çêtir e; vana tenê du têgehên yasayî û siyasî ne ku di pêvajoya pêşkeftina dîroka mirovahiyê de û bi nirxandinên siyasî hatine afirandin.

• Di dîroka şaristaniya Iranzamîn de du celeb hukumet hebûye, hukumetek monarşîkî, wekî hukumetek navendî, û hukumetek emperyal, wekî celebek hukûmetek nemerkezî. Her çend ev her du celeb hukûmdarî di pir rewşan de mîratgir bûn jî, bûyerên hilbijartin an rakirina padîşah an împarator ji hêla rûspiyan ve hem li Irana kevnar (mînak di dema Medan, Partan û Axameniyan de) û hem jî piştî Islamslamê (mînakî di serdema Nader Afah Afşar: Hilbijartina Nader Shahah li deşta Moxanê ji aliyê bîst hezar rayedar û nûnerên gel ve ji bo împeratoriyê).

• Tevî ku piraniya hukûmetên Iranê yên berî Islamslamê împeratoriyên mîras û nemerkezî bûn, Ramana Iran Zemînê celebê guherandî û navendîkirî yê împaratoriya Partî wekî împaratoriya xweya îdeal nas dike. Navê wê Sîstema permperatoriya Hilbijartî ya Nîv-navendî (Komara Parlamenî bi parastina kevneşopiyên Iranî yên hezar salî) ye.

• Sîstemên împaratorî û padîşahî bi dîrok û nasnameya Iranê û welatên şaristaniya Iranê ve girêdayî ne ta radeya ku şahesera wêje, dîrok û efsaneya Iranî "Shahahname" hatiye binavkirin. Ji ber vê yekê, ji Komarparêzên Iranî re tê pêşnîyar kirin ku şikil û navê pergala Qeyseriya Demokrat a Hilbijartî biparêzin, tewra ku naveroka Komara Parlamenî li Iranê were pêkanîn. Parastina nûjenkirî ya vê kevneşopiyê bi rastî parastina orîjînaliya dîroka Iranê ye.

• Sîstema çêtirîn ji bo Yekîtiya Welatên Civilaristaniya Iranê (Tacikistan, Afganistan, Iran, Kurdistan (Kurdistana Iraqraq, Sûriye û Tirkiyeyê Dagirkirî), Osetya, Alania, Ermenistan û Belûçistan (li Pakistanê) û Komara Arran (Bakû), hwd.) pergalek emperyal a peryodîk e. Pêdivî ye ku her yek ji van welatan padîşah an împarator an serok hebe, û divê rola sembolîk a împarator ji serê yek ji van welatan re were dayîn û salane were guhertin. Sîstema îdeal bi rastî pergalek "emperyalîzma şaristanî" ye an yekîtiya welatên Iranê ye ji bilî pergalek "neteweyî ya emperyal".

• Tevî ku sîstema sîyasî ya îdeal a welatên şaristaniya Iranê Sîstema Hilbijartî ya Qraliyetî an Padîşahî ye, Ramana Iran Zemînê li ser pergalek taybetî ya ji bo welatên din ên şaristaniya Iranê israr nake, her çend israr dike ku kevneşopiyên emperyal ên hezar salî ji bo ranê biparêze. Ev ekola ramanî tewra pergala Komarparêz a welatên şaristaniya Iranê jî bi "Sîstema Qeyserî ya şaristaniya Iranê" re lihevhatî û hevkar dibîne. Serokê welatekî şaristaniya Iranê jî dikare salekê bibe împeratorê şaristaniya Iranê. Mebest ji "împaratorê şaristaniya Iranê" serokê Yekîtiya Welatên Civilaristaniya Iranê ye. Çêkirina "yekîtiyê" ne hewce ye ku hemî dewletên endam bibin xwedî pergalek siyasî. Nimûneya çêtirîn "Yekîtiya Ewropî" ye, ku yekîtî û konfederasyona welatên xwedî pergalên siyasî yên cihêreng e, di nav de "monarşiya mîratî ya parlamentoyê", "Komara Parlamenî" û "komara serokatiyê", lê bi heman kokên şaristanî û çandî, nirxên û têkiliyên civakî.

• Sîstema emperyal a Iranê û pergala monarşîk a welatên cîranên Iran'sranê (ger bixwazin) divê sîstemeke hilbijartî be û împaratorê hilbijartî divê sembola yekîtiya neteweyî û yekparçebûna xaka welatê xwe be. Ev hilbijartin ji hêla Meclîsa Mehestan (Senatoyê) ve ji bo heft salan û herî zêde sê deman tê kirin, lê divê padîşahên parêzgehan an parêzgar-general ji hêla Serokwezîr ve bi erêkirina Meclîsa Mehestan (Senat) û Meclîsa Nûneran werin destnîşan kirin ji bo heyamek heft-salî û herî zêde du şert.

• Divê li Iranê û welatên cîran ên şaristaniya Iranê padîşah hebin (ger bixwazin) ku rol û berpirsiyariyên wan ên sembolîk ji parêzgar-generalan kêmtir jî hebin. Pêdivî ye ku ew ji hêla Serokwezîr ve bêne tayîn kirin û ji hêla du meclîsan (Meclîsa Mehestan û Meclîsa Nûneran) ve li parêzgehan ji bo demek tixûbdar heft sal û herî zêde du serdem bêne pejirandin. Van padîşahên parêzgehê dê bêne erkdarkirin ku hukûmet û parlamentoya parêzgehê bi hukûmet û du meclîsan re (Meclîsa Mehestan û Meclîsa Nûneran) hevrêz bikin. Padîşahên parêzgehan dikarin bi fermana împaratorê bijartî, Serokwezîrê hukumeta navendî, û parlementoya parêzgehê (Meclîsa Nûnerên Parêzgehan) bi navbeynkariyê ji wezîfeyê werin dûrxistin.

• Qeyserê Iranê bi awayekî sembolîk padîşahê padîşahên sembolîk an walî-generalên din e, û her weha padîşahê demkî yê padîşahên din an serokên welatên şaristaniya Iranê ye.

• Sernavê padîşah ji bo walî-generalan sernavek bi tevahî merasîmî û sembolîk e û ji peyva "împarator" cûda ye. Ew ji bo parêzgar-generalan tête bikar anîn da ku sernavê împaratorê bijartî yê Iranê bi edebî, felsefî û dîrokî rast bike. Van padîşahên parêzgehan an parêzgar-gişt xwedî desthilatek kêmtir in ji parêzgar-generalên heyî û ji hêla serokwezîr ve bi erêkirina du meclîsan (Meclîsa Mehestan û Meclîsa Nûneran) herî zêde du serdemên heft-salî têne destnîşan kirin. Ev padîşahên parêzgehan dikarin bi biryara împaratorê bijartî, Serokwezîrê hukumeta navendî, û parlamentoya parêzgehê (Meclîsa Nûnerên Parêzgehan) bi navgîniyê ve werin rakirin. Karê birêvebir û zagonî yê parêzgehê yê tixûbdar li parêzgehan di bin çavdêriya hukumeta parêzgehê û nûnerên parlamentoya parêzgehê de ye ku rasterast ji hêla mirovên heman parêzgehê ve têne hilbijartin û tu têkiliya xwe bi helwesta sembolîk a padîşah an parêzgarê giştî yê parêzgehê re nîne. Padîşahê parêzgehê bi rastî ji hêla hukumeta navendî ve tê wezîfedarkirin ku "pergala monarşîkî ya Iranzamin", "yekîtiya neteweyî" û "yekîtiya axa" Iranê biparêze.

• Karê sereke yê împaratorê hilbijartî (serokê parlamentoyê) parastina yekîtiya Iranê û neteweya unîter a Iranê û herwiha welat û neteweyên şaristaniya Iranê û cîhana Iranî ye. Ew sembola yekîtiya neteweyî ya eşîrên cihê yên Iranî ye. Bi karanîna "Cerdevaniya Qeyserî" (Cerdevaniya Serokomariyê) û "Rêxistina elligstixbaratî ya Cerdevaniyê", ku rasterast di bin banê wî de dixebite, pêdivî ye ku ew nasname û çanda Iranî, demokrasî û laîktiyê, hevaltiya bi şaristaniyên din ên Hind-Ewropî û welatên Iranî biparêze. , berjewendiyên gelên Iranê û kevneşopiya împaratoriya Iranî (şaristanî) ya hezar salî. Ji bo bicihanîna berpirsiyariyên xwe di parastina yekîtiya neteweyî, yekparçebûna xak û nasnameya Iran û şaristaniya Iranê de, eşkere ye ku mafê wî heye ku her kiryarek siyasî û qanûnî ku yekbûn û nasnameya xaka Iranê binpê dike veto bike. Ew dikare "Cerdevaniya Qeyserî" û "Rêxistina elligstixbaratî ya Cerdevaniya Qeyserî" bikar bîne ku biryara wan di dozên jorîn de ji "Artêşa Qeyseriya Iranê" û "Rêxistina elligstixbarata perranê ya perranê" pêştir e.

• Zayendî di hilgirtina berpirsiyariya împaratorê bijarte (serok) Iranzamin de tune.

• Zayenda ku di berpirsiyarî û karên din de wezîfeyên xwe yên neteweyî, leşkerî û rêvebirinî hildigire ser xwe tune ye.

• Meclîsa Mehestan (Senatoyê) erkdar e ku salê carekê erk û performansa împaratorê bijarte (serok) di parastina "nasnameya Iranî", "yekîtiya xak" û "serweriya neteweyî" de binirxîne, û Ger wî erka xwe pêk neanîbe Meclîsa Mehestan divê wî gazî bike û tawanbar bike, û heke meclîs qayil nebe wî ji kar dûr bixe. Dûvre meclîs divê kesekî din ê navdar hilbijêre ku dikare "nasnameya Iranî", "yekîtiya xakê" û "serweriya neteweyî" biparêze. Pêdivî ye ku performansa împaratorê bijartî her heft salan carekê ji hêla Meclîsa Mehestan ve were nirxandin, û împaratorê bijartî çu carî ji sê mehên heft-salî zêdetir ji hêla Meclîsa Mehestan ve nayê hilbijartin.

• Malbatên kevnar û dîrokî yên Iranî, çi malbatên beriya Islamicslamê, wek mîrên Bavand Tabarestan, mîrên Gîlanşah li Gîlanê û mîrên Ardalan ku mîrên Sasaniyên Kurdistanê ne, yan jî malbatên piştî Islamicslamê yên wekî Mîrên Sefewî, Afşarî, Zand û Pehlewî bi kesayetiyên din ên dîrokî yên Iranî re divê di avakirina Meclîsa Mehestan (Senatoyê) ya Iranê de roleke çalak bilîzin.

• Iran û welatên din ên şaristaniya Iranê dê her yek xwedî du parlamentoyên navendî bin. Ya yekem Meclîsa Neteweyî ye, ku nûnerên wê rasterast ji partiyên rast û çep têne hilbijartin. Dê jê re Meclîsa Nûneran an "Meclîsa Nûneran" bê gotin û her parêzgehek li gorî nifûsa xwe dê li parlamentoya navendî yek an çend nûner hebin. Di hilbijartinê de partiya serketî dê bi biryara sembolîk a împaratorê bijartî were damezrandin. Ya duduyan Mehestan an Civata Senatoyê ye, ku rûspiyên neteweyî û leşkerî yên Iranî; kesayetiyên navdar ên çandî, hunerî, zanistî û siyasî; û malbat û arîstokratên kevnar ên Iranî dê rasterast bêne tayîn kirin. Di Meclîsa Mehestan de wekî berendam bimîne şert û mercên dijwartir hewce dike; divê berendam xwedan pozîsyonek zanistî û çandî ya bijarte bin û ji ber karûbarên xwe yên welatparêzî navdar bin. Parêzgeh dê di Meclîsa Mehestan de bêyî nifûsa wan jimarek wekhev hebe.

• Meclîsa Mehestan a Iranê an jî hevsengê wê li welatên şaristaniya Iranê dikare li Iranê an li welatên cîranên şaristaniya Iranzamîn împaratorê hilbijartî (serok) hilbijêre û jê rake.

• Qeyserê hilbijartî (serok) dê di hevalbendiya qebîleyên Iranî de rolek sembolîk bilîze û dê bibe fermandarê sembolîk ê Artêşa Qeyseriya Iranê (Artêşa Netewî ya Iranê). Wekî din, serokwezîr dê bi fermana sembolîk a împaratorê hilbijartî (serok) hukûmetê ava bike, û du meclîs (Meclîsa Mehestan û Meclîsa Nûneran) dê bi fermana wî ya sembolîk dest bi karê xwe bikin. Qeyserê hilbijartî (serok) jî dê bibe fermandarê fermî û rasteqîn ê Cerdevaniya Qeyserî (Cerdevaniya Serokomariyê) û Rêxistina elligstixbaratî ya vî cerdevanî.

• Hikûmeta navendî dê bi hilbijartina neteweyî ya partiyan, partiya serketî an koalîsyona çend partiyan û li ser bingeha pergala parlementeriyê herî zêde heft salan were hilbijartin. Her serokwezîr dikare herî zêde du serdemên heft-salî li cihê xwe bimîne.

• Rêxistina elligstîxbarata permperatoriya Iranê dê bê alî be û ji hukumetê serbixwe tevbigere, lê ji wê tê xwestin ku ji serokwezîr û her du meclisan (Meclîsa Mehestan û Meclîsa Nûneran) re ragihîne û bi hukûmet û hukûmetê re hevkariyê bike. Rêxistina elligstixbaratî ya Cerdevanê permparatorî. Balkêş e ku "Rêxistina Imstixbarata permperatoriya Iranê" ji "Rêxistina elligstixbaratî ya Pasdarên Immparatoriya Iranê" serbixwe ye û piştî referansa sereke, ango "Rêxistina elligstixbaratî ya Cerdevaniya permparatorî" çavkaniya duyemîn a analîzên îstixbaratî ye. Her du ajansên îstîxbaratê ji bo parastin û parastina nasnameya Iranî bi împaratorê hilbijartî re bi tevahî hevahengiyê dikin. Ew ê ji bo ewlehiya Iranê, yekparçebûna xaka wê û serweriya wê ya neteweyî bibin du çavên împaratorê hilbijartî.

• Veqetîna hersê baskan (cîbicîkar, zagonsaz û dadwerî) tê naskirin.

• branchaxa dadwerî çar ast e, di nav de du astên parêzgehî û du astên neteweyî.

• Du astên parêzgehî yên şaxa dadweriyê dadgehên bajar û parêzgehan li xwe digirin ku dadger û jûriyên wan divê ji heman parêzgehê bin.

• Di asta neteweyî û navendî de, şaxa dadweriyê dadgehên neteweyî û Dadgeha Bilind vedigire.

• Divê çar astên şaxa dadweriyê li kêleka hev û li gorî destûra dewleta emperyal a Iranê bixebitin.

• branchaxa cîbicîkirinê hevbendiya şaxê rêvebiriya neteweyî an hukûmeta navendî û şaxê rêvebiriya herêmî an hukûmetên herêmî ye, ku divê li kêleka hev bixebitin.

• branchaxê qanûndanînê bi du meclîsan (Meclîsa Mehestan û Meclîsa Nûneran), û meclîsa meclîsê ya herêmî, di nav de meclîsên parêzgehan (Meclîsa Nûnerên Parêzgehan), ku divê li kêleka hev û li gorî rêzê tevbigerin, berhevokek e. bi Destûra Bingehîn.

• Hikûmeta neteweyî ya Irana Qanûnî ya Hilbijartî berpirsiyar e ji siyasetên derva û berevaniyê û projeyên makroekonomîk, çandî û civakî.

• Ramana Iran Zemînê bi xurtî bawer dike ku divê hêza hukûmetê di nav sê şaxan de bi navgîniya nexşeyek berbiçav a bi navê "Kontrol û Balans" were dabeş kirin da ku îhtîmala destdirêjiya hêzê ji hêla her şaxî ve kêm bibe.

• Dadgeha Bilind dikare fermanên rêveberiyê yên serokwezîr li dijî Destûrê binirxîne û wan veto bike.

• Serokwezîr dikare qanûnên Meclîsa Nûneran veto bike, lê ne yên Senatoyê an Meclîsa Mehestan.

• Divê îstîfa û rakirina "serokwezîr" hem ji hêla Meclîsa Nûneran û hem jî ji hêla Meclîsa Mehestan ve were pejirandin. Wekî din, dema ku "yekparçebûna xaka" Iranê di xeterê de be û "nasnameya Iranî" û ewlehî û serweriya neteweyî ya Iranê bikeve xeterê, împaratorê hilbijartî dikare serokwezîr ji kar dûr bixe û hikûmetê fesih bike û ji partiya desthilatdar, ku di Meclisa Nûneran de hejmara herî zêde ya endaman heye, ku hikûmetê ava bikin û serokwezîrê nû hilbijêrin.

• Dadgeha Bilind dikare qanûnên Meclîsa Nûneran û Meclîsa Mehestan veto bike

• Dadgeha Bilind bi heft dadwerên sereke dê bibe dadgeha herî bilind, sê ji wan divê ji hêla serokwezîr ve bêne tayîn kirin û ji hêla Meclîsa Mehestan (Senat) û Meclîsa Nûneran ve bêne pejirandin, û sê ji wan jî divê li dadgehê bêne tayîn kirin. pêşniyara serokê Meclîsa Mehestan (Senat) û hem ji hêla Meclîsa Mehestan û hem jî Meclîsa Nûneran ve hate pejirandin. Dadgerê mayî divê li ser pêşniyara împaratorê bijarte were tayîn kirin û hem ji hêla Meclîsa Mehestan û hem jî Meclîsa Nûneran ve were pejirandin. Hêjayî gotinê ye ku serokê Dadgeha Bilind a Dadwerî dê dadgerek be ku li ser pêşniyara împaratorê bijartî hatî destnîşan kirin û ji hêla du meclîsan ve hatî pejirandin.

• Qanûn û dadrêsiya li Iranê dê li ser bingeha "laîkîzma fransî" an "Laïcité" be, û mafê tu olê tune ku destwerdanê di dadrêsên laîkî, sivîl û tawanên wî welatî de bike.

• Ramana Iran Zemînê bi sekulerîzma fransî an "laïcité" û veqetandina olê hem ji hukûmetê û hem jî ji siyasetê bawer dike.

• Ramana Iran Zemînê sekulerîzmê wekî şertek pêdivî û Laïcité jî wekî şertek bes ji bo başkirina welatên religiousranî yên pir dîndar dibîne, û bawer dike ku sekulerîzm bixwe dê li welatên religiousranê yên pir olî nexebite heya ku ew ji hêla prensîbên Laïcité ve neyê xurt kirin.

• Ramana Iran Zemînê bawer dike ku şert û mercên dijwar ên fanatîzm û berteka olî li Iranê tenê bi "sekulerîzma Frensî" an "Laïcité" dikare were derman kirin, ev tê vê wateyê ku divê ol hem ji hukûmetê û hem jî ji siyasetê were veqetandin. Qebûlkirina olê di sazûmana siyasetê de, ji hukûmetê veqetandî jî, dê bihêle ku şarlatanên siyasî ji bo bidestxistina desthilatdariyê hin xurafeyên olî yên gelêrî bikar bînin. Bi vî rengî, mezinbûna çanda mirovî dê bikeve ber ambargoya olî û populîzmê.

• Ramana Iran Zemînê di hemî mijarên civakê de bi rasyonalîzmê bi tundî bawer dike û wê tenê riya rêvebirina civakê dibîne. Ev ekol bawer dike ku Zarathustra yekem fîlozofê rasyonalîst ê dîroka mirovahiyê û, bi rastî, damezrînerê rasyonalîzmê ye.

• Sîstema hikûmet û rêveberiyê dê bibe sîstemek ne -merkezî û ne federal.

• Hukumet û welatê Iranê dê bibin pergaleke unîter ku tê de herêmeke xweser tune be.

• Dê li her parêzgehekê rêveberiyên herêmî bêne avakirin. Ji ber vê yekê, her parêzgehek dê parlamentoyek parêzgehê bi nûnerên wê parêzgehê û desthilatdariya tixûbdar di qanûnîkirina karûbarên hundurîn de hebe, bi şertê ku qanûn dijberî Destûrê ne. Partiyên neteweyî û komên wan ên parlemanî yên parêzgehê ji her parêzgehekê û her weha nûnerên serbixwe yên wê parêzgehê dê mafê pêşbaziyê li van parlamentoyên parêzgehan hebe. Hebûna partiyên parêzgehî û herêmî di parlamentoyên neteweyî de, di nav de Meclîsa Mehestan, Meclîsa Nûneran û Mala Nûnerên Parêzgehan, qedexe ye. Wekî din, dê hukûmetek parêzgehek li Meclîsa Nûnerên Parêzgehan ji bo karûbarên rêvebirina parêzgehê bi serokatiya yekem wezîrê parêzgehê (serokwezîrê parêzgehê) li ser bingeha komên parlemanî yên parêzgehê yên partiya serketî ya neteweyî ji bo demek tixûbdar a heft salan were damezrandin. û herî zêde du şert.

• Padîşahên parêzgehan an parêzgarên giştî dê siyaseta hukûmeta navendî û hukûmetên parêzgehan kordîne bikin û ji wezîrê parêzgehê yê yekem (serokwezîrê parêzgehê) desthilatdariya bicihanînê kêmtir e. Di şert û mercên awarte de, ev padîşah, ku ji hêla serokwezîrê Iranê ve bi erêkirina du meclîsên navendî têne wezîfedarkirin û biryara wan ji hêla împaratorê bijartî yê Iranê ve tê sepandin, dikarin bi hevrêziya serokwezîr hikûmeta herêmî û parlamentoya herêmî hilweşînin. an li ser fermana împaratorê bijarte. Rewşên awarte dê doza veqetandina hikûmet û parlamentoya herêmî vebike; binpêkirina Destûra Bingehîn, serweriya neteweyî û yekparçetiya axa Iranê; û dozên şer.

• Padîşahên parêzgehan an parêzgar-generalên ku ji hêla serokwezîr ve bi erêkirina Meclîsa Nûneran û Meclîsa Mehestan (Senat) ji bo heft salan û herî zêde du serdem têne destnîşan kirin, û biryara wan ji hêla împaratorê bijarte ve tê sepandin, rewabûna xwe ji yekem saziya serokwezîrê Iranê, du meclîsên neteweyî yên Iranê û împaratorê hilbijartî yê Iranê distînin. Di rewşa ne-hevrêzkirina bi polîtîkayên giştî yên Iranê de, ew ê ji hêla serokwezîrê Iranê, dengdana du meclîsan, an fermana împaratorê bijartî ve werin rakirin.

• Hêzek leşkerî ya di bin navê "Cerdevaniya Qeyserî" (Cerdevaniya Serokomariyê) dê digel gelek avahiyan li kêleka artêşê bê damezrandin, ji bo parastina şaristaniya 7000-salî ya Iranî û pergala Hilbijartî ya permperatoriya (niştecî) ya Iranê. Wê rêxistina xwe ya îstîxbaratî ya serbixwe di bin sîwana împarator (serok) hilbijartî de bixebite.

• Hêza Pêşdebiran a Iranî dê bi navê "Iranzamîn Pişmargan" (Dilsoz) were damezrandin, ku dê ji perwerdekirina welatparêzî ya ciwanan û organîzekirina hêzên leşkerî, paramîlîter, zanistî û pîşeyî ji bo parastina nasnameya Iran û Iraniyan berpirsiyar be. Divê ew hêz di lîse, zanîngeh û sazî û dezgehên neteweyî û hukûmî de çalak be. Ew ê di bin sîwana "Rêxistina elligstixbaratî ya Cerdevaniya Qeyserî" de kar bike.

• Qeyserê hatî hilbijartin dê nikaribe mudaxeleyî hukûmetê, siyaseta wê ya hundurîn û derve û tayînkirina serokwezîr û wezîrên din bike, heya ku polîtîkayên hukûmetê gefê li "yekîtiya axê", "serweriya neteweyî", "Iranê nexwe. nasname "û" şaristaniya Iranî ". Di rewşên awarte de, împaratorê bijartî dê mafê hilweşandina hukûmetê û rakirina serokwezîr hebe, lê mafê wî tune ku serokwezîrê nû destnîşan bike û hukûmetek nû ava bike; Divê ew ferman bide partiya desthilatdar a li parlamentoyê ku hukûmetek nû ava bike û serokwezîrê nû hilbijêre.

• Mafê împarator, serokwezîr û Dadgeha Bilind tune ye ku her du meclîsan betal bike.

• Li Iranê di dema krîzê de meqama herî bilind a biryardayînê dê Meclîsa Mehestan (Senat) be.

• Parêzgeh dê li gorî nifûsa xwe budçeyan werbigirin, lê parêzgehên kêm -îmtiyaz dê ji nifûsa xwe zêdetir budçeyê werbigirin heya ku asta wan alavên giştî bigihîje asta standard a tevahiya welêt.

• Dabeşkirina îdarî ya Iranê dê wiha be: 1) herêma aborî, 2) padîşahiya parêzgehê, 3) bajarok, 4) navçe, û 5) navçeya gund, bi rêzê.

Divê nûnerên her devereke aborî di hikûmeta navendî de xwecihê wê herêma aborî bin û divê nûnerê herêma aborî salê carekê di nav nûnerên parêzgehên wê herêma aborî de were guhertin. Ev nûner ji hêla parlamentoya herêmî ya her parêzgehek her deverek aborî ji nav endamên xwe ji bo salekê tê hilbijartin. Nûnerê her deverek aborî di hikûmeta navendî de dê "Kay" be. Ev herêmên aborî ev in: 1) Herêma Parsê, 2) Herêma Xorasanê, 3) Herêma Medê ya Bakur, 4) Herêma Medê ya Navendî, 5) Navçeya Mede ya Rojava, 6) Herêma Sepahanê, û 7) Herêma Paytext.

• Herêma Aborî ya Parsê ji parêzgehên Fars, Buşehr, Hormozgan û Kerman pêk tê.

• Herêma Aborî ya Xorasanê ji parêzgehên Xorasana Bakur, Xorasana Navîn, Xorasana Başûr û Sîstan û Belûçistanê pêk tê.

• Herêma Aborî ya Medê ya bakur ji parêzgehên Gîlan, Mazenderan, Elborz, Golestan, Semnan û Erdebîl pêk tê.

• Navçeya Aborî ya Medya Navîn ji parêzgehên Azerbaycana Rojhilat, Zencan, Qazvîn û Markazî pêk tê.

• Navçeya Aborî ya Medya Rojava ji parêzgehên Azerbaycana Rojava, Kurdistan, Hemedan, Kirmaşan, Loristan, lamlam, Xûzistan, Çaremahal û Bextiyarî û parêzgehên Kohkiluyeh û Boyer-Ehmed pêk tê.

• Herêma Aborî ya Sepahan ji parêzgehên Isfahansfehan, Yezd û Qom pêk tê.

• Navçeya Aborî ya Paytext ji parêzgeha Tehranê pêk tê.

• Padîşahiya parêzgehê (rêveberiya herêmî ya parêzgehê) asta duyem a dabeşkirinên îdarî li welatê unîter ê Iranê ye. Parêzgeh erdek bi erdnîgariyek diyarkirî ye ku li gorî rewşa wan a siyasî, dîrokî, civakî, çandî, etnîkî, aborî û xwezayî ji çend bajarên cîran pêk tê. Li gorî dabeşkirinên îdarî yên herî dawîn di 2015 de, 31 parêzgehên Iranê hene. Padîşahiya parêzgehê an parêzgeh ji hêla hukûmet û parlamentoya herêmî û her weha komeleyên bajar û gundan ên her parêzgehê ve têne rêvebirin, ku ji hêla mirovên her parêzgehê ve ji bo heft salan têne hilbijartin. Komên parlemanî yên herêmî û parêzgehî yên partiyên serketî yên neteweyî hikûmetê ava dikin û yekem wezîrê parêzgehê (serokwezîrê parêzgehê) destnîşan dikin. Hikûmeta parêzgehê ji karûbarên siyasî, ewlehî, dîsîplînî, çandî û aborî yên parêzgehê berpirsiyar e. Parlamentoya parêzgehê serokwezîrê parêzgehê destnîşan dike û çavdêriya performansa hukumeta parêzgehê û meclîsa parêzgehê dike, bi şertê ku ew bi Destûrê re nakok nebe. Padîşahê parêzgehê karbidestek merasîmî ye ku bi hêza kargêriya tixûbdar e û ji hêla serokwezîr ve ji bo heft salan û herî zêde du serdeman tête destnîşan kirin, hem ji hêla Meclîsa Mehestan û hem jî Meclîsa Nûneran ve tê pejirandin, û ji hêla împarator ve tê sepandin. Berpirsiyariya wî ya sereke parastina "yekperçetiya xak" û "serweriya neteweyî" ya Iranê ye, û heke wiya neke, ew dikare bi fermana împarator an serokwezîr were rakirin an li Meclîsa Nûneran û parlamentoyê were tawanbar kirin. Meclîsa Mehestan. Desthilata cîbicîkar a her parêzgehekê wezîrê yekem (serokwezîr) wê parêzgehê ye. Ji navenda her parêzgehekê re "navenda parêzgehê" tê gotin. Navenda parêzgehê bajarê herî mezin ê parêzgehê ye ku padîşahê parêzgehê, hukumeta herêmî û parlamentoya herêmî ya wê parêzgehê lê ne.

• Wîlayet asta sêyemîn a dabeşkirinên îdarî li welatê unîter ê Iranê ye. Wîlayetek ji parêzgehekê biçûktir û ji "navçe" yê mezintir e. Her wîlayet ji çend "navçe" pêk tê ku ji hêla civakî, çandî û aborî ve bi hev ve girêdayî ne. Her wîlayetek ji hêla parêzgehek ku parêzgehek serokatiya wê dike ve tê rêvebirin, ku ji hêla hukumeta parêzgehê ve tê destnîşan kirin û li wî bajarî erkên siyasî, ewlehî û dîsîplînê hene. Ji navenda wîlayetê re "navenda wîlayetê" tê gotin, ku bajarok an bajarokê herî mezin e ku parêzgeh lê ye.

• Navçe çaremîn asta dabeşkirinên îdarî li welatê unîter ê Iranê ye. "Navçeyek" ji wîlayetê piçûktir e û ji "navçeyek gundî" mezintir e. Her "navçe" çend "navçeyên gundî" ji hêla civakî, çandî û aborî ve bi hev ve girêdayî ne. Her navçe ji hêla ofîsek navçeyê ve tê rêvebirin, ku rayedarê herî bilind jê re qaymeqamê navçeyê tê gotin, ku ji hêla hukumeta parêzgehê ve hatî destnîşan kirin û peywirên wî yên siyasî, ewlehî û dîsîplînê hene. Ji navenda her navçeyê re "navenda navçeyê" tê gotin, ku bajarok an gundê herî mezin ê navçeyê ye ku ofîsa navçeyê lê ye.

• Navçeya Gundî asta pêncemîn û piçûktirîn yekîneya dabeşkirinên îdarî li welatê unîter ê Iranê ye. Navçeyek gundî, ku ji navçeyek piçûktir e, ji çend gundên nêzê ku ji hêla civakî, çandî û aborî ve bi hev ve girêdayî ne pêk tê. Her navçeyek gundî ji hêla ofîsek navçeyek gundî ve tê rêvebirin, bi serokatiya "qeymeqamê gundî" yê ku ji hêla hukumeta parêzgehê ve hatî wezîfedarkirin ku di wî warî de peywirên siyasî, ewlehî û dîsîplînê erkdar dike. Ji navenda her navçeyek gundî re "navenda navçeya gundî" tê gotin, ku ew gundê herî mezin e li wî navçeya ku nivîsgeha navçeyê lê ye.

• Li Iran û welatên şaristaniya Iranzamîn, bajar cîhek niştecî ye ku navenda siyasî, îdarî û dîrokî ye ku mirov tê de bi çalakîyek ne-çandinî mijûl dibin. Li her bajarî şaredariyek heye, ku ew milê rêvebir ê komela bajêr (meclîs) e. Endamên komeleyên bajêr ji hêla mirovên her bajarî ve têne hilbijartin û bi hilbijartina şaredar û çavdêrîkirina şaredariyê wezîfedar in. Karbidestê wê yê herî bilind tê gotin serokê komeleya bajêr.

• Li Iranê û welatên şaristaniya Iranzamîn, gundek bi çend malikan biçûktirîn yekîneya erdnîgarî, civakî-çandî, aborî û îdarî ye. Li gundek, pir kes bi çandinî an heywandariyê re mijûl dibin, bi gelemperî di nav erdên gel de têne kirin. Li her gundî nivîsgehek heye, ku ew milê rêvebir ê komela gund e (meclîsa gund). Endamên komela gund ji hêla mirovên wî gundî ve têne hilbijartin û wezîfedar in ku "muxtarê gund" an "Kadxoda" (muxtarê gund) hilbijêrin û çavdêriya performansa nivîsgeha gund bikin. Ji berpirsiyarê herî bilind ê komela gund re serokê komelê tê gotin.

• Di navbera welatê Hilbijartî yê permperatoriya Republicranê (Republicran) û padîşahî yan komarên welatên şaristaniya Iranê de dê cûreyek yekîtiya siyasî, aborî û leşkerî hebe. Ew yekîtî dê ji hêla çavkaniyên mirovî û xwezayî yên mezintir ve ji hêla welatê Hilbijartî yê perranê (Komar) yê Iranê ve were rêvebirin.

• Li gel themperatoriya Hilbijartî (Komarî) ya Iranê li navendê û welatên din ên şaristaniya Iranê li derdorê, dê kûrahiyek stratejîk a mezin ji bo Iranê bê çêkirin.

• Partiyên siyasî yên li welatê Hilbijartî yê permperatoriya Republicranê (Komar) û welatên din ên şaristaniya Iranê divê netewî bin û ne herêmî bin, her çend ji bo rêvebiriya herêmî divê "komên parlementerên parêzgehan" hebin. Pêdivî ye ku ev partî li ser bingeha felsefeya kevnar a dualîzmî ya Zurvanîst-Mîtraîst û Zerdeştî an jî ya ku di felsefeya nûjen de jê re tê gotin prensîba diyalektîka felsefeya Hegelî were damezrandin. Hebûna tez û dij-tezê bi perspektîfa felsefeya siyasî dê xwîn, giyan û hêviyek nû bixe nav civakê. Li ser vê hesabê, divê partiyek mezin, rastgir a neteweyî û partiyek çepgir a mezin a neteweyî, ku dem bi dem pirraniya Meclîsa Nûneran pêk bîne û hêz û hukûmetê bi dest bixe, were damezrandin, bi vî rengî civakê birêve bibe. Tenê mijarek hesas ev e ku divê serokên partiyên siyasî bi erêkirina Rêxistina elligstixbaratê û Rêxistina elligstixbarata Cerdevanî (Serokatî) werin kontrol kirin da ku ew ji îdeolojiyên xwe ji Iranzamîn dilsoztir bimînin û berjewendiyên wê ji yên din tercîh bikin. tişt.

• Avakirina partiyên siyasî azad e.

• Çavkaniyên darayî yên partiyên siyasî divê ji hêla hukûmet, saziyên darayî an saziyek din ve, di nav de saziyên taybetî, û kesên ji welatên biyanî, neyên peyda kirin.

• Tenê partiyên ku herî kêm ji sedî heftê dengên gel stendine dikarin nûnerek xwe ji Meclîsa Nûneran re destnîşan bikin, û partiyên weha dê ji Xezîneya Neteweyî fînanse bibin.

• Sîstema du-partî li ser du partiyên mezin û neteweyî yên xwedî ramanên siyasî yên dijberî hev in, partiyên rastgir û çepgir, ku wekî pergala siyasî ya Anglo-Sakson jî têne zanîn. Ev sîstem yek ji rêbaza birêvebirina civakê ya herî baş û bi îstîqrar e û li ser cîhana dualîzma Iranî ye. Ji bilî van her du partiyên neteweyî yên mezin, partiyên neteweyî yên biçûktir jî dikarin çalak bin. Li gorî nerîn û çerxa wan a siyasî, van partiyên piçûktir hevkariyê dikin an dijberiya van her du partiyên mezin ên neteweyî dikin.

• Demdirêjiya berpirsiyariyên siyasî û rêvebir, çi bijartî û çi jî tayînkirî, di hemî astan de û di hemî şaxan de heft sal e. Hejmara “heft” li gorî taybetmendiyên çandî û antropolojîk ên gelên Iranê hatiye hilbijartin. Wekî din, heyamek heft-salî ji karbidestan re derfeta bes heye ku bernameyên cihêreng bi berçavgirtina taybetmendiyên gelên Iranê bicîh bînin. Mercên heft-salî jî aramiya siyasî peyda dike û lêçûnên bilind ên hilbijartinê kêm dike. Hêjayî balkişandinê ye ku ti karbidestek ji du serdemên heft-salî zêdetir nayê hilbijartin an tayîn kirin. Lêbelê, îstîsnayek heye, ku bi kesê ku ji hêla împarator ve hatî destnîşan kirin ve girêdayî ye. Qeyserê bijarte, ku di rastiyê de dê bibe serokê parlamentoyê bi berpirsiyariyên sembolîk û tixûbdar, dikare ji hêla Meclîsa Mehestan ve herî zêde sê serdemên heft-salî were hilbijartin.

• Li ser bingeha çanda orîjînal a Iranî, nemaze felsefeya Zerdeştî û prensîbên ku di hemî Gathas de hatine behs kirin, nemaze di ayetên pênc, deh û yanzdeh beşa sî û yekem a Gathas an peyvên Zerdeşt de, Ramana Iran Zemînê bi hilbijartina azad a mirovan bawer dike. Bi vî awayî ew di hemî mijaran de demokrasî û hilbijartina azad a mirovan tekez dike. Ramana Iran Zemînê destnîşan dike ku prensîba hilbijartina azad di hemî mijaran de ne tenê di Gathasên Zerdeşt de, lê di tevger û kiryarên gel û serwerên şaristaniya orjînal a Iranî de jî tê dîtin. Mînakî, rêzdariya Cyrusê Mezin ji azadî û vebijarka gelêrî ya li Empiremperatoriya Hexamenişî re, hebûna Meclîsa Mehestan di dema Partan de ji bo hilbijartina azad û derxistina împarator ger hewce bike, hebûna komeleyên mejî, arîstokrat û rûspiyan ku biryarê bidin. li ser mijarên girîng ên welêt di tevahiya dîroka Irana kevnar de, nemaze di dema Medan, Axameniyan, Partan û Sasaniyan de, û tewra di serdema piştî Sasaniyan an paş-Islamê de, mînak. Hilbijartina azad a Nader Shahah Afşar wek împeratorê Iranê ji aliyê bîst hezar kesayetiyên Iranî ve li deşta Moganê, hemî rola berçav a gel û rûspiyên Iranê, hilbijartina wan a azad û biryardana wan di derbarê pirsên mezin ên neteweyî, leşkerî û çandî de nîşan didin.

• Ramana Iran Zemînê demokrasiyê di cîhanê de ya herî dijwar, lê baştirîn sîstema hukumdarî û rêvebirinê dihesibîne. Bi vî rengî ew bawer dike ku divê demokrasiya neteweyî di Dibistana Iranocrat û Iranzamin de hebe da ku nûnerên gel welat birêve bibin. Lêbelê, divê encamên wê yên nexwestî bi destê lepên rêxistinên îstîxbaratî yên neteweyî (Rêxistina elligstixbaratê ya Iranê û Rêxistina elligstixbaratê ya Pasdarên permparatoriya Iranê) werin astengkirin.

• Prensîba ocracyranokrasiyê, ku tê wateya pêşengiya berjewendiyên xak, şaristanî, neteweyî û nasnameyî yên Iranê li ser her tiştî, ji perspektîfa şaristaniyê re bingeha Ramana Iran Zemînê an neteweperestiya nûjen a Iranî ye.

• Prensîba ocracyranokrasiyê pêşî li prensîba demokrasiyê digire. Ev prensîb bi berçavgirtina xeletiyên tarîxî yên kujer ên gel û heta elîtên Iranê û welatên şaristaniya Iranê, nemaze di sedsala bîstan de, hatiye hilbijartin.

• Ji ber ku Ramana Iran Zemînê prensîba demokrasiya Iranê ji demokrasiyê tercîh dike, li gorî şert û mercên civakî, çandî, dîrokî, olî û antropolojîk ên Iranê "demokrasiya kontrolkirî ber bi ocracyranokrasiyê" pêşniyar dike. Di vê celebê demokrasiya Iranokratîkî an "demokrasiya neteweyî" de, împaratorê bijartî, Cerdevanê Qeyserî, Rêxistina elligstixbaratî ya Nobedarên permparatorî, û Rêxistina elligstixbaratî ya tevahiya welêt erkdar in ku mirovan di rêça Iranokrasiyê de rêve bibin da ku kozmopolît , kesên komunîst û îslamîst û kirêdarên welatên biyanî derfetê nabînin ku mirovên naîv ên ku haya wan ji karên siyasî tune ye bixapînin.

• Desthilata herî bilind ji bo diyarkirina berjewendiyên neteweyî, medenî, neteweyî û nasnameyî yên Iranzamin dê Meclîsa Mehestan (Senatoyê) û împaratorê bijarte be, ku divê di vî warî de li gorî xebata komîsyonên pispor û her weha îstîxbaratê biryaran bide. raporên Rêxistina elligstîxbaratê û Rêxistina elligstixbaratê ya Cerdevanê permparatorî.

• Teşkîlata elligstixbaratê ya welêt û Rêxistina elligstixbaratê ya Cerdevaniya Qeyser qet ji hêla tu kesî ve nayê hilweşandin.

• Ramana Iran Zemînê di bûyerên cîhanî yên stratejîk de bi rola navendên dîrokî yên hêzê bawer e û di analîzên xwe yên siyasî, civakî, aborî û çandî de vê rolê bi parametreyên din re li ber çav digire. Vê dibistanê destnîşan dike ku ew ne rêxistinên dîrokî ne, ne welat, hêz û super hêz in ku di kûrahiya tevna hêza siyasî, aborî, çandî û zanistî ya cîhanî de bi bandor in. Yek ji navendên herî girîng ên hêza cîhanî ku hêza wê ji Ronesansê zêde bûye Dêra Romayî an Vatîkan e û torek berfireh a rêxistinên pêwendîdar ên wê yên wekî Jesuit, Freemasonry û ightsovalyeyên Maltayê, ku nûnertiya bloka hêza Cihûtî-Xirîstiyanî dikin. dinya. Her weha torên veşartî yên bloka Anglo-Sakson, bloka Greko-Roman, bloka Slavî, bloka Zionist, bloka Chineseînî, û hwd hene, ku hêza wan ji dêra Vatîkanê kêmtir e. Ramana Iran Zemînê qebûl dike ku bloka Cihû-Xirîstiyan a Vatîkanê xwe wekî mîratgirê Empiremparatoriya Romayê dihesibîne û hewl dide ku bi riya Neteweyên Yekbûyî û rêberê giyanî yê Papa li Vatîkanê hukûmetek cîhanî ava bike. Ji ber ku Ramana Iran Zemînê nûnertiya "şaristaniya Iranî" ya bi dirêjtirîn şerê dîroka mirovahiyê (bi qasî 300 sal bi Yewnanîstanê û bi qasî 700 sal bi Romayê re) bi Rojava û şaristaniya Cihû ya Xiristiyan re dike, ew pêbawer e ku avakirina hukûmetek cîhanî ya Jesuit di bin kontrolkirina Vatîkanê dê berjewendiyên şaristanî yên "Iranzamin" ji ber dijminatiya kûr a dîrokî hilweşîne.

Ji ber vê yekê, ew li dijî avakirina hukûmetek wusa, serdestiya cîhanî û berhevkirina hêzê ji hêla komek olî ya taybetî ve ye, her çend ew tekezî li ser guheztina dijminatiya xwe ya dîrokî bi rojava re dike dostanî, û yekîtiyê bi vejîna Hind-Iranî û Zêde şaristaniya Ewropî û nirxên şaristaniyê yên hevpar.

• Ramana Iran Zemînê dê hemû karmend û karbidestên rejîma berê bibexşîne û di desthilatê de para wan bide. Ew ê bi guheztinên îdeolojîk û reformên binesazî ve jî Feyleqê Pasdarên Revolutionoreşa Islamicslamî veguhezîne Pasevanek Qeyserî (Serokatî).

• Ramana Iran Zemînê bawer dike ku hêzên leşkerî û yasayî yên Iranê, di nav de artêş, Cerdevanê mmperatoriya Nemir, polîs û hwd., Divê li seranserê welat bin. Bi tundî li dijî hêzên leşkerî yên herêmî ye.

• Ramana Iran Zemînê di wê baweriyê de ye ku ragihandina serxwebûnê yan jî lidarxistina referandûma serxwebûna her parêzgehek û herêmek û perçeyek împaratoriya Iranê tê wateya îlankirina şer li parêzgehên din, û Artêş û Polîsê Welatê permperatoriya Hilbijartî (Serokkomar) Divê Iran û Polîs pêşî li van kiryaran bigire.

• Ramana Iran Zemînê di wê baweriyê de ye ku ew deverên Iranzamîn ên ku ji aliyê welatên din ve hatine dagirkirin, û theraniyên welatên din jî maf heye ku referandûma serxwebûnê û ragihandina serxwebûna wan welatan li dar bixin, lê welatê Qeyserî (Serokatî) yê Iranê wê hebe îdîaya van erdan nîne. Ew tenê serxwebûna wan nas dike û dê pêşwaziya ketina wan li şaristaniya Iranzamin û Yekîtiya Welatên Iranzamin bike.

• Ramana Iran Zemînê bawer dike ku axa peoplesranî û gelên ku li welatên ne-hindûewropî dimînin, li gorî gelên Iranî û erdên ku di nav şaristaniya Hindo-Ewropî de cih digirin, serxwebûna wan heye. Mînak, serxwebûna beşên dagirkirî yên Kurdistanê ji Tirkiye, Iraq û Sûriyê li pêş serxwebûna Belûçistanê ji Pakistanê ye.

• Navê fermî yê zimanê fermî yê Iranê û yek ji zimanên fermî yên welatên Iranzamîn, wek ku di nivîsa Daryûsê Mezin de li Iranê û nivîsa Kanishka li Afganistanê heye, zimanê "Ariye" ye, ku di bin fonetîkê de derbas bûye. bi demê re di "Arî" de diguhere û paşî dengê wê yê yekem "A" li gorî qanûna zimanî ya Hindo-Ewropî dibe "D", ji ber vê yekê têgîna "Dari". Di heman demê de balkêş e ku gotara "D" di zimanên Hînd-Ewropî de pir belav e û bi Gotara Englishngilîzî "THE" re koka hevbeş heye. Mînakî, "Afganistan" di Peştû de jê re "D-Afghanistan" tê gotin. Ji ber vê yekê, têgîna "Dari" ji du beşan pêk tê, "D" û "Arî", ku "D" gotar e. Piştî îslamiyetê, farisiya arî an jî dêri jî bi kurtî jê re farisî dihat gotin, her çend gotina "Dari" rasttir e û divê wekî navê zimanê fermî yê Iranê were bikar anîn. Sê zaravayên Darî hene, ango Tacîkî, Peştû û Farisî.

• Zimanê fermî yê Irana emperyal û yek ji zimanên fermî yên welatên din ên şaristaniya Iranê dê farisî be.

• Zimanê fermî yê perwerdehiya giştî û fermî li Wezareta Perwerdehiyê (dibistan) û Wezareta Xwendina Bilind (zanîngeh) dê farisî be. Lêbelê, divê zimanên qebîleyên Iranî li gel parêzgeha ku ew eşîr lê dijîn li gel zimanê fermî di hemî astên perwerdehiyê de bêne fêr kirin.

• Zimanên Iranî û ne-Iranî di saziyên perwerdehiya giştî (dibistan û zanîngeh) de li gel zimanê fermî yê welatê Qeyserî (Serokatî) yê Iranê û welatên din ên şaristaniya Iranê têne destûr kirin.

• Perwerdeya taybet bi zimanên din ên Iranî û Hînd-Ewropî li Irana Qeyserî (Komarî) û welatên din ên şaristaniya Iranzamînî destûr e.

• Ramana Iran Zemînê ala netewî ya Iranê bi sê rengan (kesk, spî û sor) bi sembolên Mîtrayî yên ionêr û Rojê û ordûrê Dudu yê Mîtra dihesibîne.

• Ramana Iran Zemînê sembola fermî ya Iranê wekî sembola Mîtrayî ya şêr û rojê û şûrê du kêrên Mîtra dihesibîne.

• Ramana Iran Zemînê Derafş Kaviyanî wekî ala fermî ya artêşa themperatoriya Hilbijartî (Komar) ya Iranê û ala yekîtiya leşkerî ya hemû artêşên welatên şaristaniya Iranê nas dike.

• Ramana Iran Zemînê sêwirana nûjen a Derafsh Kaviani (ku ji hêla Reza Hazeli (Kay Ashkan Ardalan Afshar Naderi) hatiye sêwirandin) wekî ala fermî ya Yekîtiya Welatên Iranzamin nas dike.

• Ramana Iran Zemînê alayên şaristaniya Iranzamîn (Tacikistan, Efxanistan, ran, Kurdistan (li Tirkiye, Iraq, Sûriye), Belûçistan (li Pakistan), Ermenistan, Arran (Bakû), Taleş, Osetya û Alania (Iriston) nas dike, Naxçîvan hwd.

• Ramana Iran Zemînê radigihîne ku divê parêzgehên Iranê li gel ala fermî ya Iranê sembol û ala xwe hebe, bi şertê ku ev al û sembol ne wek al û amblemên welatên cîran an herêmên wan bin.

Serokên Civakî û Milekî ên Iran Zamîn

• Ramana Iran Zemînê bi diyalektîka Iranî ya dîrok û şaristaniya mirovahiyê wekî beşek girîng a diyalektîka şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî ya di dîroka mirovahiyê de, û xweseriya wê ya dîrokî bawer dike.

• Ramana Iran Zemînê "şaristaniya Iranî" wekî perçeyek girîng a "şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî" dibîne.

• Ramana Iran Zemînê bi "Ronesansa Iranî" wekî beşek ji "Ronesansa Hindo-Iranî û Ewropî" bawer dike.

• Ramana Iran Zemînê bi "şoreşa Iranî" bawer e ku "ronesansa Iranî" di warê civakî de li ser bingeha dadmendiya civakî û sosyalîzma pan-istranîst misoger bike.

• Ramana Iran Zemînê bi "sosyalîzma pan-Iranîst", "sosyalîzma neteweyî" an "kapîtalîzma dewletê" bawer dike. Ev ji bo Iran, iansranî, cîhana Iranî û şaristaniya meansranê tê wateya baweriya bi "edaleta civakî". Netewe -Sosyalîzma weha qet nîjadperest nîne; belkî, merîtokrat e û bi kapîtalîzma dewletê an jî Sosyalîzma Neteweyî bawer dike. Ev tê vê wateyê ku xwedaniya hukûmetê li ser pîşesaziyên mezin û xwedaniya mirovan li ser pîşesaziyên piçûk û navîn di bin rêber û çavdêriya hukûmetê de.

• Ramana Iran Zemînê bi "demokrasiya neteweyî" bawer dike. Ev tê wateya "demokrasiya" partiyên ku netewe-dewleta Iranê, nasname û reseniya Iranî û her weha cîhana Iranî (şaristaniya Iranê) nas dikin û bi tu awayî kozmopolît nînin, çi komunîst bin çi Islamslamîst.

• Nasnameya neteweyî û şaristanî ya Iranî bi nasnameya mirovî ya cîhanî re ne nakok e, lê temamker e. Li gorî vê ekolê, nasname û şaristaniyên neteweyî yên orjînal ên cîhanê, mîna nasnameya Iranî, herheyî ne, û her hewla tunekirina wan xiyanet e li mîrata çandî ya mirovî. Pêdivî ye ku nasnameya mirov li nasnameyên şaristanî û neteweyî were dabeş kirin da ku ev cihêrengî rê li ber veke û motîvasyonek ji bo pêşbazî û pêşkeftina civaka mirovî biafirîne. Cîhana yek-neteweyî an cîhana bê netewe, wekî ku di hin dibistanên ramanê de tê îdîakirin, dê tenê yek tîmek wekî Kûpaya Cîhanê ya Futbolê an pêşbaziyên Olîmpiyadê hebe. Cîhanek wusa bê netewe dê ji bilî ava sekinî ya ku dê di dawiyê de xera bibe de tiştek nebe.

• Ramana Iran Zemînê bi edaleta civakî bawer dike

• Ramana Iran Zemînê bawer dike ku edalet tê wateya gihîştina wekhev a derfet, dewlemendî û karûbarên civakî, ne ku dabeşkirina wekhev a dewlemendiyê di nav mirovan de.

• Ramana Iran Zemînê bawer dike ku divê edaleta civakî di asta neteweyî û şaristaniyê de were destnîşankirin û ji barê kozmopolît bêpar be da ku xiyanetê li berjewendiyên neteweyî neke. Ango, pêşî mala xwe ava bikin û bila cîranên xwe bixwe xaniyên xwe ava bikin.

• Ramana Iran Zemînê bawerî bi perwerdehiya belaş û xwendina bilind ji bo hemî hemwelatiyên pergala Hilbijartî ya Imperatoriya (Komara Parlamenî) Iranê û welatên şaristaniya Iranzamin heye.

• Ramana Iran Zemînê baweriya xwe bi pergalek bijîjkî ya belaş ji bo hemî hemwelatiyên pergala Hilbijartî ya Imperatoriya (Komara Parlementer) Iranê û welatên şaristaniya Iranzamin heye.

• Ramana Iran Zemînê bi mafên bêkariyê yên hemwelatiyên pergala Hilbijartî ya Qraliyeta Republicranê (Komara Parlementer) a Iranê û welatên şaristaniya Iranzamîn bawer dike.

• Ramana Iran Zemînê destnîşan dike ku divê hemî hemwelatiyên pergala Hilbijartî ya permperatoriya Republicranê (Komara Parlemanî) ya Iranê û welatên şaristaniya Iranzamînî ji cureyên cuda yên sîgorteya civakî hebin.

• Ramana Iran Zemînê destnîşan dike ku hemî hemwelatiyên pergala Hilbijartî ya permperatoriya Republicranê (Komara Parlemanî) ya Iranê û welatên şaristaniya Iranzamîn mafê wan heye ku sûdê ji teqawidbûnê werbigirin.

• Ramana Iran Zemînê destnîşan dike ku hemî hemwelatiyên pergala Hilbijartî ya permperatoriya Republicranê (Komara Parlemanî) ya Iranê û welatên şaristaniya Iranzamîn xwedî mafê xanîbûnê ne.

• Ramana Iran Zemînê destnîşan dike ku hemî hemwelatiyên pergala Hilbijartî ya permperatoriya Republicranê (Komara Parlementer) a Iranê û welatên şaristaniya Iranzamîn xwedî maf in ku bixebitin û xwedî karekî têrker bin.

Mêjûyên Ecolojî yên Iran Zaminê

• Li ser bingeha çanda kevnar û avestayî ya Iranê, Ramana Iran Zemînê nirxê dide çar hêmanan û tekezî li ser parastina ekolojiya şaristaniya Iranê dike.

• Ramana Iran Zemînê bi diyalektîka Iranî ya dîrok û şaristaniya mirovahiyê wekî perçeyek girîng a diyalektîka şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî ya di dîroka mirovahiyê de, û xweseriya wê ya dîrokî bawer dike.

• Ramana Iran Zemînê "şaristaniya Iranî" wekî beşek ji "şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî" dihesibîne.

• Ramana Iran Zemînê bi "mafên dinyayê" û hemî pêkhatên wê bawer e, û mafên "heywanan", "nebatan" û "ekosîstem" ê di nav nirxên bingehîn ên şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî de dihesibîne.

• Ramana Iran Zemînê bawer dike ku Iran dê di pêşerojek nêzîk de bi felaketek jîngehê, hişkesalî û çolê re rû bi rû bimîne, tenê riya rizgariyê sêwirandin û bicihanîna projeyên mezin e ji bo guheztina ekosîstema Iranê. Yekane rêya guherandina ekosîstema Iranê girêdana Deryaya Xezerê bi Kendava Farisî ye.

• Ji bo guherandina ekosîstema Iranê û ber bi keskbûna çolê ve, Ramana Iran Zemînê bawer dike ku projeyên pir wêrek pêk tîne.

• Ramana Iran Zemînê bawer dike ku tenê awayê wêrek ji bo rizgarkirina ekosîstema Iranê ev e ku Deryaya Xezerê (Deryaya Khazar) bi Kendava Faris an Deryaya Pers (Oman) ve girêbide. Ev projeya ku di serdema Pehlewî ya duyem de hate pêşnîyar kirin û jê re projeya "Iranrûd" tê gotin, heta bi îmkanên pêncî sal berê jî dikare bê cîbicîkirin û dikare hemû biyabanên navendî yên Iranê bike hewzên avê. Tîrbûna ku ji avê tê wergirtin dê tevahiya hawîrdora navend û başûrê Iranê biguherîne. Digel keskbûna çolê, ev proje dê çandiniyê berfereh bike û ya herî girîng jî, Iranê bike navendek keştiyên cîhanî. Bi derbasbûna kelûpelên ji Kendava Farisî û Deryaya Farisî (Oman) ber bi Deryaya Xezerê, Iran dê dahatek mezin werbigire û aboriya wê dê ji girêdana neftê rizgar bibe.

• Projeya mezin û wêrek a Iranrûdê ji aliyê welatên rojavayî ve bi tundî tê dijber kirin, ji ber ku ew ne tenê sûdê dide Iranê û pêgeha wê ya stratejîk xurt dike, belkî girêdayîbûna stratejîk a Rûsyayê ji Bosforê jî kêm dike. Di serdema Pehlewî ya duyem de zexteke dijwar a Rojava li ser Iranê kir ku Iran vê projeyê deyne aliyekî. Lêbelê, Ahmedînejad ew dîsa rakir, lê bi tevahî bêaqil, populîst û demagojîk da ku wê bêrûmet bike. Li dû wê propagandaya neyînî ya berfireh ji hêla medyaya hukûmeta rojavayî û kirêgirtiyên wan ên îranî ve hat kirin da ku ew ne pratîkî xuya bike, û ji hêla hukûmeta Rûhanî ve bi nehênî hate hiştin. Lêbelê, projeyên dijwartir li Çola Sahraya li Lîbya û welatên başûrê Kendava Farisî hatine pêkanîn, û Deryaya Xezerê bi kanalên bi dirêjahî û bilindiyên cihê ve bi Deryaya Reş ve hatî girêdan. Li ber çavan ku Iraniyên kevnar zêdetirî du hezar sal berê kanala Suezê kolandine, tenê meriv dikare bibêje ku propagandaya neyînî ya medyaya rojavayî ya li dijî vê projeyê tenê aliyek siyasî û stratejîk heye û ji hêla kirêgirtiyên Rojavayî ve tê bikar anîn. navendên hêzê.

• Ramana Iran Zemînê "Iranrûd" ji bo zindîbûna şaristaniya Iranê wekî projeyeke jiyanî dihesibîne û bawer dike ku divê Iran û Rojava bigihin çareseriyek hevbeş ku dijberiya Rojava li hember vê projeya girîng kêm bike û di vî warî de bigihe lihevkirinekê.

• Ramana Iran Zemînê bi parastin û berfirehkirina qada kesk a Iran'sranê bawer dike; parastina daristan, çavkaniyên xwezayî û çavkaniyên avê; û keskbûna çolê ya Iranzamin.

Esilên aborî yên Ramana Iran Zemînê

• Ramana Iran Zemînê aboriyê wekî zanist dihesibîne û bawer dike ku divê aborînas û aborînas li gorî qanûnên vê zanistê guherbarên bazarê biguherînin. Ev prensîp pêşiyê li hemî prensîbên aborî yên ku dê werin digire.

• Ramana Iran Zemînê "şaristaniya Iranî" wekî beşek ji "şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî" dihesibîne.

• Ramana Iran Zemînê baweriya xwe bi "nirxên bingehîn ên aborî" yên şaristaniya Iranî heye, wekî beşek ji şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî.

• Li ser bingeha nirxên aborî yên hevgirtî yên şaristaniya Iranzamin, divê "Yekîtiya Aborî ya Welatên izationaristaniya Iranê" were avakirin.

• Li ser bingeha nirxên aborî yên hevgirtî yên şaristaniya Iranzamîn, "Yekîtiya Aborî ya Welatên Civilaristaniya Iranê" nikare welatên ne Hindo-Iranî û Ewropî wekî endam qebûl bike.

• Ramana Iran Zemînê baweriya xwe bi "şoreşa Iranî" di sektora aborî de ya li ser bingeha dadmendiya civakî û sosyalîzma pan-Iranîst an Sosyalîzma Neteweyî heye. Bi gotinek din, ew di makroekonomiyê de alîgirê kapîtalîzma dewletê ye.

• Ramana Iran Zemînê bi "sosyalîzma pan-Iranîst" an "sosyalîzma neteweyî" bawer dike. Ev ji bo Iran, iansranî, cîhana Iranî û şaristaniya meansranê tê wateya baweriya bi "edaleta civakî". Netewe -Sosyalîzma weha qet nîjadperest nîne; belkî, merîtokrat e û bi kapîtalîzma dewletê an jî Sosyalîzma Neteweyî bawer dike. Ev tê vê wateyê ku xwedaniya hukûmetê li ser pîşesaziyên mezin û xwedaniya mirovan li ser pîşesaziyên piçûk û navîn di bin rêber û çavdêriya hukûmetê de.

• Welatê unîter ê Iranê dê heft herêmên aborî hebin, ku her yek ji çend parêzgehan bi jêrxana erdnîgarî, dîrokî û çandî ya hevpar û binesaziyên aborî yên veguhastina hevpar pêk tê. Van herêmên aborî dê di Rêxistina Plansazî û Budçeyê de xwedî plansaziyên pêşkeftinê yên bi vî rengî bin. Projeyên makro -aborî û neteweyî dê ji hêla wezaretên hukumeta navendî û Rêxistina Plansazî û Bûdceyê bi hevkariya hukumetên herêmî yên parêzgehan werin meşandin. Her deverek aborî dê ji hêla nûnerê wê herêma aborî ve di Rêxistina Plansazî û Budçeyê û Wezareta Navxwe ya hukumeta navendî de were rêvebirin. Divê nûnerên her devereke aborî di hikûmeta navendî de xwecihê wê herêma aborî bin û divê nûnerê herêma aborî salê carekê di nav nûnerên parêzgehên wê herêma aborî de were guhertin. Ev nûner ji hêla parlamentoya herêmî ya her parêzgehek her deverek aborî ji nav endamên xwe ji bo salekê tê hilbijartin. Nûnerê her deverek aborî di hikûmeta navendî de dê "Kay" be. Ev herêmên aborî ev in: 1) Herêma Parsê, 2) Herêma Xorasanê, 3) Herêma Medê ya Bakur, 4) Herêma Medê ya Navendî, 5) Navçeya Mede ya Rojava, 6) Herêma Sepahanê, û 7) Herêma Paytext.

• Herêma Aborî ya Parsê ji parêzgehên Fars, Buşehr, Hormozgan û Kerman pêk tê.

• Herêma Aborî ya Xorasanê ji parêzgehên Xorasana Bakur, Xorasana Navîn, Xorasana Başûr û Sîstan û Belûçistanê pêk tê.

• Herêma Aborî ya Medê ya bakur ji parêzgehên Gîlan, Mazenderan, Elborz, Golestan, Semnan û Erdebîl pêk tê.

• Navçeya Aborî ya Medya Navîn ji parêzgehên Azerbaycana Rojhilat, Zencan, Qazvîn û Markazî pêk tê.

• Herêma Aborî ya Medya Rojava ji parêzgehên Azerbaycana Rojava, Kurdistan, Hemedan, Kirmaşan, Loristan, lamlam, Xûzistan, Çaremahal û Bextiyarî û parêzgehên Kohkiluyeh û Boyer-Ehmed pêk tê.

• Herêma Aborî ya Sepahan ji parêzgehên Isfahansfehan, Yezd û Qom pêk tê.

• Navçeya Aborî ya Paytext ji parêzgeha Tehranê pêk tê.

• Neft, gaz, û çavkaniyên xwezayî yên din ên Irana emperyal û çavkaniyên xwezayî yên welatên din ên şaristaniya Iranê yên gelên van welatan in û dewlemendiya wan a neteweyî tê hesibandin.

• Rezervên neft û gazê û çavkaniyên xwezayî yên din ên Irana emperyal bêyî ku ji qebîle û qewmê wan be, yên neteweya Iranê ne.

• Divê aboriya Iran'sranê ji hilberîna yekane ya neftê were guheztin.

• Aboriyek nûjen ku li ser bingeha teknolojiya agahiyê, enformatîk û zanistên computerê li Iranê were damezrandin.

• Divê teknolojiya agahdariyê ji bo afirandina kar û geşepêdana aborî ya li ser bingeha vê teknolojiyê were pêşve xistin û bi serdema agahdariyê re hevaheng be. Li ser vî esasî, divê Internetnterneta lezgîn wekî projeyek bingehîn li seranserê Iranê were pêşve xistin.

• Zanistên genetîk û hilberandina berhemên genetîkî divê li Iranê bêne berfireh kirin.

• Nanoteknolojî û çêkirina berhemên têkildarî vê teknolojiyê divê li Iranê were berfireh kirin.

• Divê pişkên kargeh û pîşesaziyên mezin ên cîhanî ji dahata neftê ji bo Iranzamin bêne kirîn, û Iranzamin divê di pîşesaziyên mezin ên cîhanî de veberhênanê bike.

• Pîşesaziya gazê ya Iran'sranê divê were berfirehkirin, û boriyên gazê yên wê divê ji Kurdistana Iraqê, Kurdistana Sûriyê û beşên din ên şaristaniya Iranê derbasî Deryaya Spî bibin da ku serxwebûna hinardekirina enerjiya Iran'sranê biparêze bêyî ku ji welatên mezin ên wekî Rûsya û Tirkiyê derbas bibe. Bê şik, dê Rûsya û Tirkiye di vî warî de astengiyê çêkin, lê divê Iran bi alîkariya Rojava, ku ji vê projeyê sûd werdigire, bigihîje vê armanca girîng.

• Divê projeya Iranrûd bê cîbicîkirin. Têkiliya Deryaya Xezerê (Deryaya Xezerê) bi Deryaya Pers (Oman) re ne tenê rê li ber çolbûnê digire û ji bo şaristaniya Iranzamîn girîng e, lê ew di heman demê de dibe alîkar ku çandinî bi çavkaniyên xwe yên avî yên ku ji hêla pergalên xwêkirina avê ve têne xebitandin berfireh bibe. dahatên ji bo Iranê bi veguheztina vî welatî veguheztinek veguheztina tiştên ji Chinaîn û Hindistanê ber bi Rusya û Ewropa, û berevajî, bi vî rengî girîngiya stratejîk a vî welatî ji berê zêdetir dike. Wekî din, damezrandina qadên bazirganiya azad û bajarên nû li kêleka Iranrudê dê şaristaniya Iranê kûr biguherîne. Mixabin, ev proje ji hêla welatên rojavayî û çapemeniya wan ve bi tundî hate dijber kirin, ji ber ku ew girîngiya stratejîk a Iranê zêde dike û Rusya ji girêdana bi Bosfor a stratejîk, ku ji hêla welatên NATO ve tê kontrol kirin, azad dike. Bi dezenformasyon û axaftinên bi kirêgirtiyan re di çapemeniya xwe de, welatên rojavayî dijberiya xwe ya tund li hember vê projeyê diyar kirin. Her çend ev proje bi teknolojiya tixûbdar a pêncî sal berê jî bihata cîbicî kirin, lê ji ber zextên giran ên Dewletên Yekbûyî yên Amerîkayê li ser Pranê di serdema Pehlewî ya duyem de hate rawestandin. Dîsa jî, projeyên dijwartir li Çola Sahraya li Lîbya û welatên başûrê Kendava Farisî hatine pêkanîn, û Deryaya Xezerê ji hêla Kanala Volga-Don ve bi bilindahiyên cihêreng li Rûsyayê bi Deryaya Reş ve hatî girêdan. Ji bo bicihanîna vê projeya ku ji bo pêşeroja Iran'sranê heyatî ye, divê Iran bi Rojava re lihevkirinekê pêk bîne.

• Divê Iranzamîn li gel çavkaniyên aborî çavkaniyên xwe yên mirovî pêş bixe. Vê dibistanê bawer dike ku çavkaniyên mirovî yên her welatek dewlemendiya wêya rastîn e.

• Ramana Iran Zemînê destnîşan dike ku dewlemendiya aborî ya rastîn kesek afirîner e ku IQ -ya wî bilind e û ji hêla giyanî û laşî ve tendurist e. Ji ber vê yekê pêdivî ye ku bi xwezayî teşwîqkirina nifûsa mirovên hişmend, afirîner û giyanî û laşî yên di şaristaniya Iranê de bi teşwîqkirina berbelavbûn an koçkirina komên etnîkî yên Ewropî ber bi Iranê ve an jî bi pêşeroja genetîkî di pêşerojê de.

• Ramana Iran Zemînê tekezî li ser hebûna yekîtiyek aborî ya mezin dike ku ji welatên şaristaniya Iranzamin û Hindistanê pêk tê.

• Ji ber analîza rast û kûr a dîrokê û zanîna nirxên hevpar ên aborî, civakî, siyasî û çandî yên şaristaniya Iranzamîn, Ramana Iran Zemînê bi tundî li dijî ketina Iran û welat û erdên Iranê di nav wan yekîtiyên aborî de ye ji bo şaristaniya Hindo-Iranî û Ewropî.

• Ramana Iran Zemînê tekezî li ser berfirehkirina herêmên bazirganiya azad li ranê dike.

• Ramana Iran Zemînê giraniyê dide hilberîna navxweyî ya hilberên pîşesazî û çandiniyê.

• Ramana Iran Zemînê tekez dike ku Iran dibe navendek bankî û darayî.

• Ramana Iran Zemînê tekez dike ku Iran dibe navendek geştyarî.

• Ramana Iran Zemînê tekez dike ku Iran dibe navendek veguhastina hewayî û damezrandina pargîdaniyên mezin ên hewayî.

• Ramana Iran Zemînê tekez dike ku Iran dibe navendek veguhastinê ji bo tiştên cîhanî.

• Ramana Iran Zemînê bi xwedîtiya taybet a pîşesaziyên piçûk û navîn û xwedaniya neteweyî û dewletî ya pîşesaziyên mezin bawer dike.

• Ramana Iran Zemînê bawer dike ku divê Companyîrketa Nefta Iranê bibe yek ji mezintirîn pargîdaniyên neft, gaz û enerjiyê yên cîhanê.

• Ramana Iran Zemînê baweriya xwe bi bazarek azad û nebûna kirêyên aborî di bin rêberiya hukûmetê de û derxistina qanûnan ji bo parastina berjewendiyên neteweyî û dadmendiya civakî heye.

• Ramana Iran Zemînê di wê baweriyê de ye ku Banka Navendî ya Iranê û siyasetên wê divê ji hikûmetê cuda û serbixwe bin, her çend Banka Navendî li şûna ku bibe saziyek taybet ji bo sermayedar û navendên hêza cîhanî, bibe ya xak û şaristaniya Iranê.

Ger Iran tune be ez tercîh dikim bimirim / Li vê axê kes sax ne be

Werin em hemû bi hev re bikujin / teslîm nebin û axa xwe ji nemerd re bihêlin

Ji bo şopandina dijmin, em destek bidin / jiyana xwe bidin welatê Iran Zemînê

Pênc ji bûyîna min heşt zivirîn / Ev nameya padîşah qediya

Savkanî û Serçav

آذرگشسب، فیروز، بخشی از فرهنگ اوستا و تطبیق آن با فارسی و کردی، تهران، 1337
آذرگشسب، فیروز، گاتها (سرودهای زرتشت) ، انتشارات فروهر، 1385
بدلیسی، شرف خان، شرفنامه بدلیسی (تاریخ مفصل کردستان، دو جلدی)، نشر اساطیر، 1377
بدیع، امیرمهدی، یونانیان و بربرها (دوره پانزده جلدی)، انتشارات توس، 1383
بربریان،مانوئل،جستاری در پیشینه دانش کیهان و زمین در ایرانویچ، نشر بلخ، 1376.
بهرامی، احسان فرهنگ واژه های اوستا (چهار جلد) ، نشر بلخ، 1369
بهروز، ذبیح، خط و فرهنگ، ایران کوده شماره 8، انتشارات فروهر چاپ دوم، 1363
بهروز، ذبیح، تقویم و تاریخ در ایران، انتشارات ایران کوده، شماره 15، 1331
بهروز، ذبیح، دبیره، انتشارات فروهر، 1363.
بیرشک، احمد،گاهشماری ایرانی برای 5421 سال، بنیاد دانشنامه بزرگ پارسی، 1373
پورداوود، ابراهیم،اوستا ، بمبئی،1305
تفضلی، احمد،مینوی خرد، نشر توس، 1391.
جنیدی، فریدون، حقوق جهان در ایران باستان، نشر بلخ، 1384
جنیدی، فریدون، داستان ایران بربنیاد گفتارهای ایرانی، نشر بلخ، 1392
جنیدی، فریدون، زروان (سنجش زمان در ایران باستان)، نشر بلخ چاپ دوم، 1395
جوادی، شهره، آورزمانی، فریدون، سنگ نگاره های ساسانی، انتشارات بلخ، 1388.
خورناتسی، موسس، (موسی خورنی)، تاریخ ارمنیان، باغداساریان، 1381
دوستخواه، جلیل،اوستا (کهن ترین سرودهای ایرانیان)، نشر مروارید، 1396
دیاکونوف ، ا. م.اشکانیان، نشر پیام، 1379
دیاکونوف، م، ایگور. ،تاریخ ماد،، نشر علم و فرهنگ، 1383
رضی، هاشم، حکمت خسروانی (حکمت اشراق و عرفان از زرتشت تا سهروردی)، نشربهجت، 1397
رضی، هاشم،آیین مهر (پژوهش هایی در تاریخ آیین رازآمیز میترایی)، نشر بهجت، 1382
زرین‌کوب ، عبدالحسین، دو قرن سکوت، دانشسرای عالی، 1330
زرین‌کوب، عبدالحسین، تاریخ ایران پس از اسلام، انتشارات امیرکبیر،1392
زرین‌کوب، عبدالحسین، تاریخ مردم ایران قبل از اسلام، انتشارات امیرکبیر،1388.
زکی بیگ، محمد امین زبده، تاریخ کرد و کردستان (دو جلدی)، نشر توس، 1381
ستوده، زرتشت،توران، سکاییان، ترکان، آران و آذربایگان، بوک پرس، 2001
سیدسجادی، منصور، شهر سوخته، دفتر پژوهشهای فرهنگی، 1390
شاهنامه فردوسی، ویرایش استاد فریدون جنیدی، نشر بلخ، 1388
شفا، شجاع الدین،تولدی دیگر، نسخه پی دی اف، 2000
فره‌وشی، بهرام، فرهنگ زبان پهلوی، دانشگاه تهران، 1391.
کریستین‌سن، آرتور، ایران در زمان ساسانیان، نشر نگاه، چاپ چهارم، 1394
مجیدزاده، یوسف، جیرفت، طبع و نشر، 1382
محمد پور، نسیم، تپه سیلک، خانه تاریخ و تصویر ابریشمی، 1390
محمودی بختیاری، علیقلی،زمینه فرهنگ و تمدن ایران، نشر پاژنگ چاپ چهارم، 1368
مقدم، محمد، جستار درباره مهر و ناهید، نشر هیرمند چاپ دوم،1380
مهر، فرهنگ، فلسفه زرتشت، انتشارات جامی، 1388
هازلی، رضا (کی اشکان اردلان افشارنادری)، انقلاب ایرانی یا دگردیسی ایرانی (هم ایدئولوژی و هم متدولوژی)، وبسایت شخصی، 2019

https://kaaa.info/dp/articles-researches/test123

هازلی، رضا (کی اشکان اردلان افشارنادری)، مانیفست مکتب ایران زمین (ناسیونالیسم مدرن ایرانی از دیدگاه تمدنی)، وبسایت شخصی، 2016

https://kaaa.info/dp/articles-researches/default-13

هازلی، رضا، ارتجاع سفید یا تخریب ایرانگرایی؟، وبسایت شخصی، 2017

https://kaaa.info/dp/articles-researches/default8

هازلی، رضا، ساختارتقسیم قدرت حکومتی و تقسیمات کشوری در ایران نوین، وبسایت شخصی، 2019

https://kaaa.info/dp/articles-researches/test13

هازلی، رضا، عرب زدگی و برخی راه های مقابله با آن، وبسایت شخصی، 2017

https://kaaa.info/dp/articles-researches/default10

هدایت، صادق، زند وهومن یسن و کارنامه اردشیر پاپکان، انتشارات گهبد، 1384
وردنبورخ، هلن سانسیسی.تاریخ هخامنشیان (دوره پانزده جلدی)، انتشارات توس، 1391
وولسکی، یوزف. شاهنشاهی اشکانی، نشر ققنوس، 1393
ویل دورانت.تاریخ تمدن، نشر علمی فرهنگی، 1392
یاسمی، رشید،کرد و پیوستگی نژادی و تاریخی او، انتشارات امیرکبیر، 1363

Encyclopaedia Iranica www.iranicaonline.org
Encyclopaedia Britannica www.britannica.com
Ritzer George. (2007). The Blackwell Encyclopedia of Sociology (11 volume set). Willey-Blackwell.
Badie Bertrand, Berg-Schlosser Dirk, Morlino Leonardo. (2011). International Encyclopedia of Political Science. SAGE publications, Inc.
Borchert Donald M. (2005). Encyclopedia of Philosophy (10 volume set). Macmillan Reference USA.
Hawking Stephen. (1998). A Brief History of Time. Bantam.
Hawking Stephen, Mlodinow Leonard. (2012) The Grand Design. Bantam.
Hawking Stephen W. (2002) The Theory of Everything: The Origin and Fate of the Universe. New Millenium.
Lerner Rita G., Trigg George L. (2005). Encyclopedia of Physics. Wiley VCH.
Nietzsche Friedrich. (2017). The Will to Power. Penguin.
European Prehistory Anthropology and Genetics, https://eupedia.com/genetics/
Waddell L.A. (1927). The Aryan Origin of the Alphabet. London University.
Nelson Bradley R. (2011). Numismatic Art of Persia. Classical Numismatic Group.
Cohen Edward E. Dated Coins of Antiquity. Classical Numismatic Group.
Sarianidi Viktor. Margush. (2009) Government of Turkmenistan.
Sarianidi Viktor. (2013). Treasures of Ancient Margiana. Government of Turkmenistan.
Anthony David W. (2010). The Lost World of Old Europe (The Danube Valley). Princeton University Press.
Kalyanaraman S. (2010). Indus Script Cipher. Sarasvati Research Center.
Schlager Neil, Weisblatt Jayne. (2006). World Encylopedia of Politic Systems and Parties ( 3 volume set). Infobase Publishing.
Sarianidi Viktor. (1985). Bactrian Gold. Aurora.
Sarianidi V. (1998). Myths of Ancient Bactria and Margiana on its Seals and Amulets. М.
Sarianidi V. (1998). Margiana and Protozoroastrism. Athens:Kapon editions.
Snowdon Brian, Vane Howard R. (2003). An Encyclopaedia of Macroeconomics. Edward Elgar Pub.
Mankiw N. Gregory. (2017). Principles of Microeconomics. Cengage Learning.
Fishman A. M. (2013). The Silver Coinage of the Western Satraps in India (50-400 AD). Fishman.
Mangalam S. J. (1990). Kharoshti Script. Easter Book Linkers.
Hiebert Fredrick T. (2003). A Central Asian Village at the Dawn of Civilization, Excavations at Anau, Turkmenistan. University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology.
Allchin F. R. (1995). The Archaeology of Early Historic South Asia: The Emergence of Cities and States. Cambridge University Press.
VasishtaRavindra Kumar. (2001). Brahmi Script. NAG Publishers.
Pinkerton John. (1814). An Enquiry into the History of Scotland: Preceding the Reign of Malcolm III, Or the Year 1056, Including the Authentic History of that Period. J. Ballantyne and Company, for Bell &Bradfute.
Verema T. P. (1998). The Development of Imperial Gupta Brahmi Script. Ramanand Vidya Bhawan.
Sarianidi Viktor. (2006). Gonur-Depe: City of Kings and Gods. Miras.
Waddell L. A. (1972). Indo-Sumerian Seals Deciphered: Discovering Sumerians of Indus Valley as Phoenicians Barats, Goths & Famous Vedic Aryans 3100-2300 B.C. London University. Indological Book House.
Kenoyer Jonathan Mark. (2011). Ancient Cities of the Indus Valley Civilization. Oxford University Press.
Waddell L. A. (2019). The Aryan Origin of the Alphabet. Blurb.
Alexeyev Andrey. (2012). The Gold of Scythian Kings In the Hermitage Collection. The State Hermitage Publishers.
ПугачевВ. П., СоловьевА. И. Введениевполитологию. Аспект Пресс, 2008.
Минюшев Ф. И. Социальная антропология. Социологический факультет МГУ, 2009.
Добреньков В. И., Кравченко А. И. Социология. Социологический факультет МГУ, 2009.
Сарианиди В. И. Труды Маргианской археологической экспедиции. Том 6. Старый сад, 2016.
Сарианиди В. И. В поисках страны Маргуш. Москва, 1993.
Сарианиди В. И. И здесь говорил Заратуштра. Москва, 1991.
Сарианиди В. И. Афганистан: сокровища безымянных царей. Издательство Наука. Москва, 1983.
Сарианиди В. И. Труды Маргианской археологической экспедиции. Том 4. Старый сад, 2012.
Сарианиди В. И. Труды Маргианской археологической экспедиции. Том 2. Старый сад, 2008.
Сарианиди В. И. Труды Маргианской археологической экспедиции. Том 5. Старый сад, 2014.
Сарианиди В. И. Задолго до Заратуштры. Старый сад, 2010.
На пути открытия цивилизации. Сборник статей к 80-летию В.И экспедиции. Сарианиди. Труды Маргианской археологической. Т. 3. / П.М. Кожин, М.Ф. Косарев, Н.А. Дубова (Ред.). СПб.: Алетейя, 2010.
У истоков цивилизации. Сборник статей к 75-летию Виктора Ивановича Сарианиди / М.Ф. Косарев, П.М. Кожин, Н.А. Дубова (Ред.). М.: Старый сад, 2004.
Пилипко В. Н. Старая Ниса. Восточная литература, РАН, 1996.
Чайлд Гордон. Арийцы : Основатели европейской цивилизации. Центрполиграф, 2008.
Канторович А. Р., Эрлих В. Р. Бронзолитейное искусство из курганов Адыгеи. Государственный музей востока, 2006.
Галлямов С. Древние арии и вечный Курдистан. Вече, 2007.
Медведев А. П. Сарматы в верховьях Танаиса. Издательство Таус, 2008.
Платонов С. М., Тарута С. О. Энциклопедия Трипольской Цивилизации (Том 1, Том 2). Петроимпекс, 2004.